Objętość stała cementu

Po stwardnieniu cement powinien mieć swoją stałą objętość. Zgodnie z normą PN/B-30000 stałość objętości cementu jest zupełna, kiedy placki powstałe z właściwego zaczynu nie pękają i nie paczą się. Nie powinny pojawiać się także promieniowe rysy po 28 dniach powietrznej kąpieli i wodnej oraz po 3 godzinnej parowej kąpieli. Cement, który ma niestałą objętość wpływa na pękanie betonów oraz zapraw (uprawnienia budowlane).

Portlandzki cement

Portlandzki cement może być biały albo kolorowy (program na uprawnienia budowlane). Biały cement produkuje się tak samo jak zwykły portlandzki, ale surowce powinny zostać do niego dokładnie i starannie dobrane. Nie mogą mieć barwiących składników jak np. Fe203. Jego ilość maksymalna nie może przekraczać 0,3% w gotowym cemencie, dlatego że tlenek ten powoduje szare zabarwienie cementu. Mówiąc o portlandzkich cementach możemy wyróżnić tu jego wodoodporny rodzaj. Jest to cement, który posiada specjalne domieszki. Dodaje się je podczas mielenia klinkieru. Zachodzące zjawisko adsorpcji tworzy na ziarnach cementu mikroskopijny nalot. Wpływa on na zwiększenie wodoodporności betonów, zapraw i zaczynów. Czasami ma wpływ także na zmianę innych właściwości.

Niestała objętość

Niestałą objętość może powodować obecność większej ilości magnezowego tlenku w cemencie, wolnego wapniowego tlenku albo siarki. Magnezowy lub wapniowy tlenek łącząc się z wodą ulega pęcznieniu a gips w niekorzystnych warunkach może przetworzyć się w glinowo – wapniowy siarczan i zwiększyć swoją objętość. Dlatego też normy ograniczają zawartość magnezowego tlenku w cemencie oraz siarczanów. Ujemną cechą jest jego wrażliwość na chemiczne oddziaływanie kwasów, kwaśnych dymów oraz soli (akty zgodnie z wykazem Izby Inżynierów). Do negatywnych cech można zaliczyć także skurcz podczas tężenia na powietrzu w pierwszym okresie.

Proces wypalania

Aby zwiększyć odporność na wapienne wykwity podczas przemiału klinkieru dodaje się 10-15% białej hydraulicznej domieszki (uprawnienia budowlane – egzamin). Wypalanie zachodzi w obrotowych piecach przy pomocy płynnego lub gazowego paliwa, w temperaturze wynoszącej 500-f-1600°C. Jest to temperatura wyższa niż stosowana do wypalania zwykłego portlandzkiego cementu. Piece oraz młyny mają nie brudzące okładziny, a młyn ma twarde mało ścieralne kule wykonane ze stopów albo z porcelany. Są one również nie brudzące. Aby zwiększyć białą barwę klinkieru po jego wyjściu z pieca przechodzi on przez tzw. „bielący” aparat. Generatorowy gaz w ciągu 1 do 3 minut redukuje Fe203 na żelazawy tlenek FeO. Nie ma on barwiących właściwości. Kolorowe cementy są otrzymywane poprzez zmielenie klinkieru białego z mineralnymi barwidłami, które są odporne na działanie światła oraz alkaliów. Białe i kolorowe cementy stosuje się do dekoracyjnych tynków, kamieni sztucznych, wyrobów gotowych, takich jak płytki składzinowe, podłogowe, stopnie, podokienniki itd.