Nawierzchnie klinkierowe

Nawierzchniami klinkierowymi są nawierzchnie, które są zrobione z jednakowych cegieł, których wymiary są sztucznie przygotowane (program jednolite akty prawne na egzamin uprawnienia). Wypala się je z gliny. Cegły noszą nazwę klinkieru drogowego. Nie można mieszać klinkieru drogowego z klinkierem budowlanym. Klinkier drogowy musi charakteryzować się:

– dużą wytrzymałością na uderzenie, ścieranie i ściskanie,

– odpornością na wpływy atmosferyczne.

Klinkier, który ma wymiar 220x100x80 mm należy układać ręcznie:

– bezpośrednio na piasku przy średnim typie nawierzchni,

– na podbudowie tłuczniowej lub betonowej przy ciężkim typie nawierzchni.

Klinkier z reguły układa się „na rąb”. W wyjątkowych sytuacjach, zwłaszcza dla ruchu lekkiego, można układać klinkier na płask.

Układanie klinkieru polega na tym, żeby ściśle ustawiać cegły, jedna obok drugiej. Nie należy ich zagłębiać w piasku. Kiedy będzie już ułożony na pewnej powierzchni, powinno się go zwałować lekkim walcem. Spoiny nawierzchni powinno się zamulić piaskiem albo zalać bitumiczną masą zalewową. Coraz rzadziej wykorzystuje się zalewę piaskowo-cementową.

Nawierzchnie klinkierowe najczęściej stosuje się w miastach do budowy:

– wjazdów bramowych,

– ścieków,

– miejsc postojowych samochodów.

Sieci przewodów

Sieci przewodów dzielą się na:

a) podziemne:

– kanalizacyjne,

– wodociągowe,

– gazowe,

– elektroenergetyczne,

– telekomunikacyjne,

– inne, które znajdują się poniżej poziomu ulic i placów,

b) naziemne:

– elektroenergetyczne linii napowietrznych,

– słupy oświetleniowe,

– pomieszczenia transformatorowe,

– rozdzielnie, które znajdują się ponad poziomem ulic i placów (wybierz swój dostęp do programu uprawnienia budowlane).

Rozmieszczając sieci podziemne, trzeba wziąć pod uwagę takie czynniki jak:

– szerokość ulicy w liniach rozgraniczających,

– szerokość poszczególnych elementów przekroju poprzecznego, np. pasów jezdni, chodników i zieleńców,

– wzajemne usytuowanie sieci przewodów i urządzeń naziemnych w planie i pionie,

– szerokość pasa, który jest niezbędny dla urządzeń naziemnych i podziemnych,

– sposób eksploatacji i konserwacji danego przewodu w celu zapewnienia ciągłego ruchu ulicznego.

Układając sieć przewodów podziemnych należy pamiętać o tym, żeby:

– układać je w pasie chodników i zieleni – wyjątek: przewody kanalizacyjne i cieplne, które można układać w pasach jezdni,

– układać je w liniach prostych,

– były ułożone w miarę równolegle do osi ulicy.

Rozmieszczając przewody podziemne trzeba pamiętać o zasadzie, że im większe jest zagłębienie przewodu podziemnego, tym większa powinna być jego odległość od linii zabudowy. Przewody podziemne nie mogą się znajdować w pasach, które są przeznaczone dla drzew.

Objazdy drogowe

Objazdy drogowe można podzielić ze względu na ich przeznaczenie. Wyróżnia się objazdy:

a) stałe:

– drogi awaryjne, które znajdują się przy wiaduktach drogowych, nad drogami i torami kolejowymi,

– drogi, które są przeznaczone dla ruchu specjalnego,

b) tymczasowe:

– objazdy, które są budowane, żeby przepuszczać określony ruch w określonym czasie, np. drogi prowizoryczne, które powstają dla potrzeb budowy obiektów budowlanych.

Warunki techniczne objazdów tymczasowych są ustalane indywidualnie (egzamin ustny na uprawnienia architektoniczne). Wszystko zależy od:

a) intensywności ruchu,

b) okresu użytkowania objazdów z uwzględnieniem takich wytycznych:

– objazdy krótsze od 100 m powinny być jednopasowe,

– objazdy dłuższe od 100 m powinny być dwupasowe,

– przy nieznacznym ruchu w objazdach dłuższych od 100m można stosować objazdy jednopasowe pod warunkiem wykonania mijanek.

W przypadku objazdów stałych powinno się stosować nawierzchnię z brukowca. Z kolei w przypadku objazdów i dróg tymczasowych powinno stosować się nawierzchnię, którą można łatwo rozebrać. Można ją wykonać z:

– płyt kamienno-betonowych sześciokątnych,

– płyt wielootworowych żelbetowych o znacznych wymiarach (100x175x15 cm).

Płyty prefabrykowane żelbetowe układa się mechanicznie na wyrównanym podłożu i wykorzystuje się do tego dźwig. Płyty można stosować w:

– układzie pasowym – pasy jezdni tylko pod kołami pojazdów,

– układzie płatowym – jezdnia ze szczelnie ułożonych płyt prefabrykowanych.

Układając płyty należy pamiętać o wykonaniu opaski z gruntu miejscowego przy skrajnych krawędziach jezdni. Dodatkowo należy zamulić gruntem miejscowym styki i otwory w płytach ażurowych (egzamin na uprawnienia architektoniczne).

Podziel się: