Budynki „ogniotrwałe”, które stawiane bywają w miastach zaraz przy sąsiadującej działce, ale też te „nieogniotrwałe” (stawiane w mniejszej odległości niż 4m), powinny zostać zaopatrzone w mur ogniochronny, który jest ceglany i posiada grubość 1 cegły. Warto zaznaczyć, musi ot być od strony granicy muru i nie może zawierać próżni czy otworów. (uprawnienia budowlane kontakt)
Mur ceglany
Najlepiej, żeby taki mur był zrobiony z cegły pełnej bądź zastępczego materiału, który będzie „ogniotrwały” oraz wyprowadzony od fundamentów poprzez każde piętro na chociażby 30cm ponad dach. Czasami zachodzą sytuację, żeby do muru ogniochronnego dodać konstrukcję z drewna. Wtedy należy pamiętać o tym, żeby grubość muru została taka, aby od drewna od zewnątrz muru został pełen mur grubości V2 cegły. Natomiast, jeżeli ściana jest dzielona z sąsiadem, w takim wypadku mierzymy grubość od środka ściany. Potrzebujemy pozwolenie od odpowiednich organów, jeśli marzy nam się ingerowanie w mur ognioobronny poprzez wywiercenie otworów zamurowanych cegłami szklanymi czy szkłem drutowym.
Jeżeli używać będziemy materiałów zastępczych, które posiadają lepszą odporność na ogień niż cegła palona, wtedy można zmniejszyć grubość całkowitą i częściową muru, z uwzględnieniem, by odporność na płomienie i ściskanie zgadzały się z opisaną powyżej grubościom muru z cegły palonej. (uprawnienia budowlane 2021)
Ściany murowane
W budowlach, które mają ściany betonowe warto pamiętać o przerwach dylatacyjnych w odległościach nie przekraczających 10m. (uprawnienia budowlane program)
Podczas gdy mur ceglany przylega w poprzek do innego, szczególnie jeśli jest cienki, musi zachodzić dylatacja. Nawet w przypadkach, kiedy do murowania została wykorzystana zaprawa wapienna. Jeżeli ze ścianami murowanymi stykają się budynki szkieletowe czy długie, stalowe dachy, czasami mogą to być żelbetowe, trzeba przykuć uwagę na deformację termiczne i starać się ich uniknąć, poprzez dylatację.
„Ogniotrwałe” budynki
Według przepisów prawa budowlanego stawianie budynków nieogniotrwałych jest nielegalne w miastach. Wyjątkiem jest, jeśli miejscowe regulaminy na to pozwolą ( wtedy będą to najprawdopodobniej szkielety lub budynki drewniane). Póki taki przepis nie zostanie wydany, budynki nieogniochronne uda się stawiać w dzielnicach czy miastach, gdzie według przepisów ważnych przed 16.05.1928r. było dozwolone. (akty prawne uprawnienia budowlane)
„Ogniotrwałe” budynki to takie, których filary nośne, ściany zewnętrzne, ściany nośne, inaczej kapitalne i pokrycie dachu zostały zrobione z materiałów niezapalnych. Będą to ściany i filary z kamienia, cegły, betonu i materiałów zastępczych, niewrażliwych na ogień i duże ciśnienie, przykładowo pustaki trzcino-betonowe, trzcino-beton. Dach pokryty dachówką, papą, szkłem, blachą, łupkiem, cementem, trzciną, słomą, które wcześniej zostały zupełnie rozwodnione gliną, odnosząc się do zaleceń polskich norm bądź placówek badawczych.
Do „ogniotrwałych” zaliczamy też budynki w gminach wiejskich, których ściany są tynkowane z obu stron materiałami niezapalnymi w szkielecie drewnianym oraz o pokryciu materiałami wcześniej opisanymi.
Budynki „nieogniotrwałe” nie mogą mieć więcej niż parter i jedno piętro, mówiąc o tych znajdujących się w miastach. Niemożliwe jest według przepisów, żeby zrobić poddasze. Odległość takich budynków powinna wynosić przynajmniej od stodoły – 20m, od budynków – 8m, od granicy z sąsiadem – 4m.
