Montaż deskowania odbywa się na podstawie dokumentacji techniczno-ruchowej lub projektu zadeskowania (egzamin na uprawnienia architektoniczne). Prace montażowe prowadzone są z poziomu ustawiania, z dołu. Kolejność czynności jest następująca. Deskowanie stropowe musi być zgodne z dokumentacją techniczno – ruchową lub z projektem zadeskowania. Wszystkie prace montażowe są przeprowadzone zgodnie z tymi dokumentami. Prowadzi się je z poziomu ustawiania, z dołu. W pierwszej kolejności w narożu pomieszczenia ustawia się podporę, która ma zamontowaną głowicę opadową oraz trójnóg stabilizacyjny. Kolejnym krokiem jest zamontowanie dźwigarka głównego oraz podporę. Wygląda to tak, że na głowicy opadowej zawiesza się jeden koniec dźwigarka, a jego drugi koniec jest unoszony do góry przy użyciu podpory z głowicą opadową. Następnie wzdłuż ściany ustawia się rząd dźwigarków głównych, które znajdują się na podporach stabilizowanych trójnogami. Później montuje się równolegle do pierwszego drugi szereg dźwigarków głównych. Odstępy między pierwszym a drugim rzędem powinny być równe długości dźwigarków pomocniczych. Następnie:
– umieszcza się dźwigarki pomocnicze między dźwigarkami głównymi,
– układa się poszycie,
– poziomuje się powierzchnię deskowania,
– montuje barierki ochronne.
Na końcu należy spryskać poszycie środkiem antyadhezyjnym.
Montaż deskowania dźwigarkowego
Rozdeskowanie stropu
Rozdeskowanie stropu może nastąpić dopiero w momencie, kiedy beton osiągnie wymaganą wytrzymałość, którą określa się w projekcie technicznym. Demontaż wygląda tak, że najpierw opuszcza się głowice opadowe (informacje na temat egzamin na uprawnienia budowlane). Dzieje się tak na skutek wybicia młotkiem pierścieni klinowych. Wraz z częścią ruchomą głowicy obniżają się elementy konstrukcyjne deskowania, czyli dźwigarki główne i dźwigarki pomocnicze. Następnie należy zdemontować dźwigarki pomocnicze, oddzielić przylegające płyty poszycia od stropu i zdemontować je, a kolejnym kroku – dźwigarki główne. Zabezpieczeniem przed ugięciem stropu są podpory z głowicą opadową. Pełnią one taką funkcję do momentu aż beton będzie miał określoną wytrzymałość.
Deskowania stolikowe
Dzięki deskowaniu stolikowym można kształtować stropy, które składają się z płyty formującej oraz konstrukcji podporowej. Tworzą one zespół, który można przestawiać używając żurawia. Jest to deskowanie złożone z elementów modułowych, standardowych, które są od razu gotowe do użycia. Deskowaniem stolikowym można formować stropy o dużej powierzchni w budynkach wielopiętrowych i o otwartych elewacjach budynków. Montuje się je szybko, w związku z tym można je wykorzystać na takich budowach, gdzie pożądane jest szybkie tempo (materiały do egzaminu na uprawnienia architektoniczne). Żuraw pomaga transportować w pionie i poziome zmontowane jednostki formujące, które mają dużą powierzchnię oraz ciężar. Zaletą jest to, że nakłady robocizny w przypadku deskowania stolikowego są mniejsze niż w przypadku innych deskowań. Wykorzystuje się je w budownictwie:
– wielokondygnacyjnym mieszkalnym,
– użyteczności publicznej,
– przemysłowym.
Płyta formująca zbudowana jest z rusztu (stolika), który jest z dwuteowych drewnianych dźwigarków scalonych, które układa się na metalowych lub drewnianych podłużnicach. Na konstrukcję podporową składają się podpory nastawne oraz specjalny rodzaj głowic. Rozstaw belek w stoliku oraz odpowiednie podpory wybiera się w zależności od grubości deskowanego stropu (obciążenia). Dźwigarkami rusztu są klasyczne drewniane dźwigarki typu H20 czy GT24. Jedna podłużnica rusztu (rygiel) składa się z dwóch stalowych profili (ceowników) lub ze standardowych dźwigarków drewnianych, np. H20, GT24. Dźwigarki i podłużnice łączy się za pomocą elementów zaciskowych (egzamin na uprawnienia architektoniczne). Zadaniem głowicy uchylnej jest:
– przejęcie obciążeń i przekazanie ich na podpory stropowe,
– umożliwienie składania podpór podczas przenoszenia stołów przez otwory w ścianach zewnętrznych na następną kondygnację.
