Metoda Dikowskiego zaliczana jest do metod doświadczalno-obliczeniowych. Jej główną charakterystyczną cechą jest podział kruszyw lekkich na trzy grupy. Różnią się one od siebie strukturą ziarn. Według Dikowskiego podstawowym czynnikiem, który decyduje o wytrzymałości betonu jamistego jest wytrzymałość samego kruszywa, możliwie maksymalne zagęszczenie kruszywa oraz ilość użytego cementu.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane] Zmiana konsystencji zaczynu cementowego z powodu możliwych wahań W/C według Dikowskiego nieznacznie wpływa na wytrzymałość betonu. Stosunek W/C ma znaczenie, ponieważ określa lepkość zaczynu. Oznacza to, że wpływa na zmianę konsystencji betonu. Można więc powiedzieć, że szczelność betonu jest związana ze szczelnością kruszywa. Wytrzymałość betonu natomiast uzależniona może być od zużycia kruszywa na 1 m³ betonu. Podczas stałego zużywania kruszywa wytrzymałość betonu będzie uzależniona przede wszystkim od ilości cementu.[uprawnienia budowlane]

Podział kruszywa lekkiego według Dikowskiego

Jak wcześniej zostało wspomniane Dikowski dzieli kruszywo lekkie na trzy zasadnicze grupy. Pierwszą grupą jest kruszywo, które posiada drobne, otwarte pory. Są one równomiernie rozłożone w całej objętości ziarna. Do tej grupy możemy zaliczyć tłuczeń z naturalnych skał porowatych taki jak pumeksy naturalny, tuf czy kamień wapienny, tłuczeń keramzytowy ora gruz ceglany. Drugą grupą są kruszywa porowate, których pory są zamknięte i posiadają spieczoną otoczkę. Przykładem może być keramzyt. Ostatnią, trzecią grupą są kruszywa z dużymi i otwartymi porami i kawernami. Są nimi na przykład agloporyt czy pumeks hutniczy.[uprawnienia budowlane testy]

Metoda Wielocha

Metoda Wielocha w swojej pierwotnej wersji opracowana została przez Popowa i Skramtajewa. W kolejnych latach została ona rozwinięta przez Popowa, Elinzona i Sztejna. Jej główną, charakterystyczną cechą jest fakt, że największą wytrzymałość betonu dla określonej ilości spoiwa uzyskuje się poprzez optymalny dobór uziarnienia oraz odpowiednią ilości wody. Woda ta musi zapewnić najmniejszą wydajność betonu. W metodzie tej z pewnym uproszczeniem można posługiwać się zamiast vo ciężarem objętościowym betonu. Należy przy tym przyjmować, że maksymalny ciężar objętościowy odpowiada najmniejszej wydajności.[akty uprawnienia budowlane]

Kolejność ustalania składu betonu metodą Wielocha

Metoda wcześniej opisana wymaga odpowiedniej kolejności ustalania składu betonu. Pierwszym etapem jest dobranie uziarnienia kruszywa. Następnie ustala się zawartość spoiwa oraz ewentualnych dodatków wypełniających do przygotowania próbnych zarobów betonowych. Kolejną czynnością jest określenie optymalnej ilości wody dla wcześniej przyjętych ilości spoiwa oraz sposoby zagęszczania. Następnie określa się zależność pomiędzy ilością spoiwa a wytrzymałością betonu. Robi się to dla odpowiednich warunków zagęszczenia oraz twardnienia. Końcowym etapem jest obliczenie receptury roboczej. Po tych wszystkich czynnościach wstępnych robi się zaroby próbne, które posiadają różną ilość cementu. Jeżeli marka betonu, który wykonujemy ma wartość powyżej 150 to zaroby próbne betonu powinny posiadać większą ilość cementu.[egzamin na uprawnienia budowlane]

Założenia metody

Głównym założeniem tej metody jest stwierdzenie, że dla optymalnej ilości wody, która charakteryzuje się największą wytrzymałością betonu towarzyszy największa wartość ciężaru objętościowego betonu. W przypadku betonów lekkich posługiwanie się specjalnie opracowanymi tablicami oraz stosowanie współczynnika C/W jest niewłaściwe. Może prowadzić to do błędnych wniosków. W tym przypadku powinno wykonywać się od 3 do 5 próbnych zarobów, które posiadają różną ilość wody. Dla pierwszego ilość wody jest ustalana poprzez ocenę optyczną. Kieruje się przy niej zaleceniem, że ziarna kruszywa mają posiadać lekko błyszczącą powłokę. Następnie wykonuje się kolejne zaroby. Zmniejsza się w nich o 10% lub 10 i 20% i zmniejszając o te same wartości ilość wody. Z takich zarobów formuje się próbki. Są one następnie naparzane i po tym procesie wyznacza się wytrzymałość na ściskanie oraz ciężar objętościowy.[segregator uprawnienia budowlane]