1) koszty własne produkcyjne (materiałowe, robocizny, energii), które mogą się zmieniać w zależności od ilości elementów,
2) koszty własne niezmienne, jak koszty budynków, urządzeń, maszyn, form, placów składowych (bez względu na ich stopień wykorzystania).
Na wielkość elementów kosztu wpływ mają cechy indywidualne zakładu (uprawnienia budowlane 2021). W szczególności chodzi o jego organizację. Duży wpływ ma również ilość jednego typu prefabrykatu.
Koszty budowania
Koszty produkcji jednej sztuki elementu (Ky) jest zależny od:
– kosztów robocizny,
– kosztów materiału podstawowego (surowca),
– materiałów pomocniczych.
Koszt produkcji będzie tym niższy, im niższe będą wyżej wymienione zależności. Wpływ na wysokość kosztu będzie również miały następujące czynniki:
– odległość transportu materiałów podstawowych dowożonych do zakładu,
– zmechanizowanie zakładu.
Z kolei koszty niezmienne nie ulegają zmianie (program do egzaminu na uprawnienia na komputer). Występuje tu zależność, która mówi o tym, że im dłuższa będzie seria wyrobu, tym mniejsze obciążenie na jednostkę tej serii stanowić będą koszty niezmienne. Do kosztów niezmiennych zalicza się:
Z czym wiążę się korzyść ekonomiczna większych serii prefabrykatów? Związana jest z:
– obniżeniem Kjf
– obniżeniem Kn,
– powiększeniem X (wydłużenie serii).
Na koszt jednostkowy prefabrykatu składają się:
– koszt robocizny bezpośredniej materiału podstawowego i pomocniczego,
– wysokość kosztów niezmiennych z uwzględnieniem kosztów form,
– ilość sztuk w serii (długość serii; podstawa typizacji i unifikacji elementów).
Podstawową częścią zmiennej części kosztu jest koszt materiału. Koszty te są zmniejszane na skutek zmniejszenie ilości materiału i surowca. Dzieje się tak w momencie rozwoju postępu technicznego.
Realne efekty ekonomiczne
Realne efekty ekonomiczne, które będą miały duży ciężar gatunkowy dla gospodarki narodowej, można osiągnąć poprzez przeniesienie doświadczeń do praktyki projektowej i przemysłu budowlanego.
Oprócz czynników wyżej wymienionych zbadano również w tych fabrykach następujące parametry:
a) zużycie materiału na jednostkę produkowanego elementu oraz zgodność tego zużycia z normatywami, tzn. zużycie betonu i stali,
b) koszt jednostkowy produkcji zarówno w świetle analiz zakładowych jak i normatywnych cen sprzedażnych,
c) ilość produkowanych elementów rocznie w poszczególnych grupach i seriach,
d) stan techniczny urządzeń oraz współczynniki zmechanizowania robót i transportu wewnętrznego.
Warto zauważyć, że nie doszło do nieprawidłowości odnośnie norm technicznych w żadnym z badanych zakładów (program na uprawnienia budowlane w wersji android). Na podobnym poziomie był i poziom produkcji, i wszystkie inne współczynniki. Najważniejszymi czynnikami, które mają wpływ na sprawdzenie próby metody określenia optymalnej liczby typów elementów, zostały wymienione powyżej. Inne czynniki, które również zbadano i opracowano, nie mają na to większego wpływu.
Wątpliwości może jeszcze budzić sprawa, która dotyczy stopnia wykorzystania materiału w produkowanych elementach, z których powstają konstrukcje. Dotyczy to głównie elementów, które należą do grupy BK, czyli elementów budowlano-konstrukcyjnych.
Nie da się jednak wyjaśnić do końca tej sprawy. Wpływ na to ma kilka przyczyn. Przede wszystkm produkowane elementy nie stanowiły kompletów zestawów konstrukcyjnych. Były one zestawami wycinkowymi w stosunku do całości konstrukcji budynków (egzamin ustny na uprawnienia budowlane). Dodatkowo produkowano je na różne zamówienia, przez co nie można tego przeanalizować w prawidłowy sposób. Poza tym nie można porównać wykorzystanego materiału w konstrukcjach i elementach, żeby móc określić poprawność wykorzystania tego surowca. Nie da się tego zrobić ze względu na to, że nie ma możliwości prawidłowego użycia produkowanych elementów w konstrukcjach budynków i sprawdzenia ich występowania zgodnie z projektami. Oprócz tego wpływ również ma za duża liczba typorozmiarów oraz za krótkie serie produkcyjne w wielu przypadkach. Przez to nie ma sensu prowadzenia tych badań w takim kierunku.
