Konstrukcja komina

Stalowe tarcze występujące w kominie łączy się pomiędzy sobą kształtownikami za pomocą śrub. Tarcze drewniane natomiast są również łączone za pomocą śrub, ale niezbędne jest tu użycie również stalowych nakładek. Dzięki odpowiedniej konstrukcji ramek usztywniających tarcze możliwe jest wiązanie za pomocą łączników tarcz z krążynami, których zadaniem jest formowanie okręgu komina.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane] W takich konstrukcjach najczęściej stosuje się drewniane, dwuwarstwowe krążyny, które są dostosowane do zmiennego okręgu na wysokości komina. Łączy się je za pomocą śrub. Dzięki tym krążynom podczas wzrostu wysokości wyznacza się każdorazowo układ, czyli pochylenie poszczególnych pasów tarcz deskowania betonowego płaszcza komina. Krzywizny południkowe płaszcza komina wyznacza się poprzez kierownice o odpowiednim kształcie. Kierownice, które mają kilka lub kilkanaście metrów betonowanych pasów płaszcza mogą być wykonywane z drewna. Do kierownic następnie przymocowuje się krążyny wraz z tarczami. Kierownice te natomiast są przymocowywane dalej do konstrukcji rusztowań.[uprawnienia budowlane]

Dwustronne deskowanie płaszcza

W płaszczach najczęściej stosuje się dwustronne deskowanie. Składa się ono z trzech pasów. Taki układ umożliwia stosowanie betonowania, które polega na tym, że w momencie, gdy dwa pasy zabetonowanego płaszcza są umieszczone w deskowaniu to wtedy montowany jest trzeci z pasów. Kolejnym etapem jest uzbrojenie i zabetonowanie trzeciego pasa. Następnie demontowane jest deskowanie pierwszego pasa i przestawiane jest ono na czwarty pas.[uprawnienia budowlane testy] Kolejnym etapem jest przestawienie deskowania pasa drugiego na pas piąty i następnie deskowania pasa trzeciego na pas szósty. Cały proces odbywa się według zasad, które są stosowane przy budowaniu kominów zbieżnych. Tarcze, które obejmują formowany płaszcz komina są między sobą łączone za pomocą ściągów z drutu. W celu zagwarantowania odpowiedniej grubości płaszcza, która może być zmieniana są one rozpierane rozporkami. Rozporki to po procesie betonowania poszczególnych pasów usuwa się. Okrąg każdego zmontowanego pasa deskowania każdorazowo poddaje się kontroli z wieży zmontowanej w środku na osi komina poprzez pomiar promieni. Ilość tarcz, kształt kierownic, wielkość promieni krążyn oraz ich kształt należy dokładnie opracować i zestawić w dokumentacji technicznej rusztowania.[akty uprawnienia budowlane]

Rusztowania do budowy kominów

Kiedyś do budowania kominów wywiewnych chłodni stosowane były rusztowania wykonywane z drewnianych krawędziaków lub okrąglaków. Są one stężane pomiędzy sobą w płaszczyznach poziomych i pionowych. W dzisiejszych czasach do wykonywania rusztowań stosowane są znormalizowane rury rusztowaniowe, które wykonuje się jedynie ze stali. Mają one wymiary 42,25×4,24 i są one łączone za pomocą patentowanych złączy krzyżowych, wzdłużnych i obrotowych. Podczas budowania chłodni kominowych hiperboloidalnych stosowane są trzy typu układów konstrukcji rusztowań. Rusztowanie typu I jest pełną konstrukcją przestrzenną. Średnica wewnętrzna tego rusztowania ma taki wymiar, żeby możliwe było zmontowanie w poziomej płaszczyźnie w miejscu przewężenia komina dwóch pomostów transportowo-roboczych obok siebie.

Rusztowanie typu II

Rusztowanie typu II złożone jest z dwóch zespołów rusztowań. Jednym z nich jest rusztowanie środkowe, które ma postać walca. Drugim jest rusztowanie zewnętrzne, które nazywane jest również pachwinowym. Szerokość rusztowania środkowego jest równa dwóm pomostom roboczym. Rusztowanie pachwinowe w dolnej części wraz z rusztowaniem walcowym stanowi pełną przestrzenną konstrukcję, tak samo jak ma to miejsce w typie I. Różnica pomiędzy tymi typami rusztowań polega na tym, że wykorzystuje się tu rusztowanie części pachwinowej po ich zdemontowaniu do montowania rusztowań części wyższej rusztowania walcowego.[egzamin na uprawnienia budowlane]

Rusztowanie typu III

Rusztowanie III typu złożone jest z dwóch rzędów stojaków, które są montowane zgodnie z krzywizną hiperboloidalną powłoki komina. Podłużnice są przytrzymywane poprzez deski oporowe poziome zwane kleszczami, które zakłada się w odległości wynoszącej około metra. Deski oporowe należące do przeciwległych deskowań ściany ściąga się ściągami lub podpiera zastrzałami.  Deski oporowe najczęściej umieszczane są na krawędziakach poziomych, które wchodzą w skład konstrukcji rusztowania roboczego. Jest ono zazwyczaj ustawiane przy deskowaniu ścian. Służy ono do wykonywania tego deskowania i później do betonowania ściany z pomostów roboczych, które spoczywają na rusztowaniu.[segregator uprawnienia budowlane]