Komin konstruowanie

Na konstrukcję komina składa się między innymi płat prostokątny, który ma wymiary 2,7×0,55 metra oraz płat trapezowy o wysokości 2,7 metra. Różnice występujące pomiędzy szerokością górnej oraz dolnej krawędzi uzależnione są od zbieżności komina. Zewnętrzna forma jest ściągnięta za pomocą śrub, które znajdują się przy płatach końcowych. Dzięki temu stanowi ona wystarczająco sztywną powłokę, żeby nie ulegać deformacjom na skutek jakichkolwiek wpływów takich jak wibrowanie betonu.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane] Jeżeli komin posiada bardzo grube ścianki, czyli wynoszące ponad 0,7 metra co ma miejsce na przykład u dole wysokich kominów to proces wibrowania betonu powinien być wykonywany równomiernie. Należy tu bardzo uważać, ponieważ parcie masy betonowej na formę ma wtedy bardzo dużą wartość i może dojść do zjawiska zniekształcenia formy. Trudności można napotkać również przy płatach zdeformowanych, jeżeli są one wielokrotnie używane. Trudności objawiają się w procesie dopasowywania form oraz wykonywania grubszych ścianek. Zjawisku deformacji płatów można uniknąć poprzez staranna konserwację oraz transport. Dodatkowe usztywnienia również mogą im zapobiegać.[uprawnienia budowlane]

Forma wewnętrzna

Wewnętrzna forma złożona jest z płatów prostokątnych, których wymiary wynoszą 1,25×0,55 metra i maja grubość blachy wynoszącą 2 milimetry. Do blachy przyspawa się na zewnątrz trzy pionowe zakładki, które wykonane są ze specjalnie wyciętych kawałków blach. Poza nimi wkładane są pręty rozpierające wykonane ze stali zbrojeniowej o średnicy 16 milimetrów. Muszą być one zaklinowane, żeby nie miały możliwości wyskoczenia. Dla większych średnic komina, czyli wynoszących powyżej 10-12 metrów niezbędne jest dodatkowe rozparcie wewnętrznej formy do wieży.[egzamin na uprawnienia budowlane]Odbywa się to poprzez pręty sztywne. Zamknięcie wewnętrznej formy odbywa się poprzez wprowadzenie płatów końcowych, które mają zmienną szerokość. Liczba płatów tej formy jest zmniejszana wraz ze wznoszeniem się komina. Odbywa się to według osobnego planu. W celu łatwiejszego zdejmowania form są one powlekane od strony przylegania do betonu olejami mineralnymi lub ksylamitem.

Cykl roboczy

Cykl roboczy zawiera wykonywanie segmentu, który ma wysokość 2,5 metra w dwóch częściach po 1,25 metra. Czas trwania 1 cyklu roboczego jest uzależniony od średnicy komina i wynosi między 20 a 48 godzin. Bardzo ważna jest w nim kolejność prac.[akty uprawnienia budowlane] Najpierw wykonuje się nadbudowę wieży stalowej oraz przestawia się bloki szybów wyciągowych. Następnym etapem jest przestawienie uchwytów wielokrążkowych na jedno pole. Później zwalnia się płaty zewnętrzne z poprzedniego segmentu i podciąga się pomost o 2,5 metra. Następnie sprawdza się pion, odmierza średnicę oraz ustawia płaty zewnętrzne formy. Następnie zakłada się zbrojenie w dolnej części segmentu. Kolejnym etapem jest ustawienie płatów wewnętrznych dolnej części formy. Po tych zabiegach dochodzi do betonowania dolnej części segmentu. Potem zakłada się zbrojenie górnej części segmentu. Następnie ustawiane są wewnętrzne płaty górnej części formy i betonuje się górną część segmentu.[segregator uprawnienia budowlane]

Głowice zmechanizowane

Pierwsze koncepcje i projekty głowic zmechanizowanych zaczęły powstawać w roku 1954. W Polsce pierwsza głowica została opracowana w Krakowskim Biurze Projektów Budownictwa Przemysłowego i miało to miejsce 1959 roku. Od tego czasu była ona stosowana wielokrotnie podczas budowy kominów żelbetowych, których wysokość wynosiła od 100 do 150 metrów. Taka głowica złożona była z trzech zasadniczych zespołów konstrukcyjnych. Były nimi pomost roboczy, kratowa rama łożyskowa oraz podest napędowy ruchomy. Zespoły te były ze sobą połączone, ale znajdowały się one względem siebie na różnych poziomach.[uprawnienia budowlane testy]