– zwiększenia szczelności betonu w ilości do ok. 3% ciężaru wody.
Ilość większa może prowadzić do zmniejszenia wodoszczelności (program na uprawnienia budowlane). Wówczas w efekcie zwiększa się rozpuszczalność wapna. Oprócz tego należy pamiętać o tym, że dodanie kleju wiąże się z wydłużeniem czasu wiązania. Jednocześnie nie wpływa to na zmniejszenie wytrzymałości czy powiększenie skurczu.
Klej utrwala się dzięki dodatkom dwuchromianów alkalicznych bądź ałunu. Powstaje wówczas klej ałunowy. Zgodnie z doświadczeniem H. Lafumy oraz Dubrissy, zastosowanie go w ilości kilku procent ciężaru wody doprowadza do polepszenia urabialności i szczelności betonu. Dodatkowo czas wiązania jest odrobinę wydłużony. Należy pamiętać także o tym, że nie wpływa to na wytrzymałość betonu, a rozpuszczalność wapna jest zmniejszona.
Kleje
Emulsje bitumiczne
Łatwość emulgowania i wysoka despersyjność czynią bitumy cennym składnikiem domieszek wodoodpychających. Jako emulgatory stosuje się liczne substancje organiczne i nieorganiczne, jak: mydło, oleinę, kalafonię, smoły drzewne, szkło wodne, bentonit itp.
Emulsje bitumiczne charakteryzują się łatwością emulgowania i wysoką dyspersyjnością. Dzięki temu bitumy stosuje się w domieszkach wodoodpychających (programy do uprawnień architektonicznych). Emulgatorami są substancje organiczne oraz nieorganiczne. Mowa tu o:
– mydle,
– oleinie,
– kalafonii,
– smole drzewnej,
– szkle wodnym,
– bentonicie.
Przy zawartości bitumu w wodzie do ok. 5% dochodzi do niewielkiego obniżenia wytrzymałości. Na skutek tego, że silnie odpychają wodą, trudno jest uzyskać gładką powierzchnię betonu czy zaprawy.
Olej smołowy
Olej smołowy można stosować w takich ilościach, które nie przekraczają ciężaru wody. Gdyby były to większe ilości, to mogłoby dojść do obniżenia wytrzymałości. Należy pamiętać o tym, że olej smołowy opóźnia w niewielkim stopniu wiązanie i twardnienie. Aby móc uzyskać dobry efekt, należy zadbać o równomierne rozprowadzenie oleju w całej masie betonu.
Trzeba także pamiętać o tym, żeby dobrze dobrać gatunek oleju. Najczęściej korzysta się z lotnych produktów naftowych, które nie mają w swoich składzie tłuszczów czy olejów roślinnych. Dzięki temu można uniknąć ujemnego wpływu na wytrzymałość betonu. Dodatkowo w olejach także nie powinny się znajdować pozostałości ponaftowe. Mogłyby one doprowadzić do osłabienia wytrzymałości na skutek emulgowania z alkaliami (uprawnienia architektoniczne). Oprócz tego powinny one być na tyle lepkie, żeby można je było w łatwy sposób mieszać z betonem.
Oleje mineralne stosuje się w ilościach do 5%. Jest to taka ilość, która nie obniży w znaczny sposób wytrzymałości betonu.
Oleina
Jest to produkt przeróbki tłuszczów – kwas oleinowy. Oleinę stosuje się do tworzyw cementowych. Prowadzi to do wykorzystania jej w formie dodatku do klinkieru cementowego przy jego przemiale. W efekcie powstaje na ziarenkach cementu otoczka hydrofobowa. Jej zadaniem jest zabezpieczenie cementu przed zleżeniem oraz hydrofobizowanie samego tworzywa. Domieszka oleiny zwiększa ilość powietrza w betonie do ok. 4%.
Kalafonia
Kalafonia to produkt prawie odpadowy przy chemicznej przeróbce drewna. Wykorzystuje się ją w formie pierwotnej bądź po wcześniejszym zmydleniu.
Pak z drewna drzew liściastych zawiera części zmydlających się od 60 do 95%, części zaś nie zmydlających się ok. 6%. Dla paku z drewna drzew iglastych wartości powyższe wynoszą odpowiednio 45-75% oraz ok. 20%.
Preparatami wodoodpychającymi są przede wszystkim niemieckie domieszki:
