Podział ze względu na rodzaj poszycia oraz podział wewnątrz grup deskowań

Podstawowym kryterium podziału deskowań jest rodzaj poszycia, które wykorzystuje się w systemowych deskowaniach stropowych, tj. elementu deskowani, które styka się bezpośrednio z mieszanką betonową, kształtującego fakturę dolne powierzchni płyty stropowej. Na tej podstawie wyróżnia się deskowanie z poszyciem:

– niesystemowym, czyli w deskowaniu stosuje się jako poszycie sklejki, deski czy także płyty wykonane z tworzywa sztucznego,

– systemowym, czyli w deskowaniu wykorzystuje się panele systemowe, które są charakterystyczne dla danego systemu.

Kolejnym podziałem deskowań jest podział wewnątrz grup, które wymieniono wyżej (egzamin na uprawnienia budowlane). Uwzględnia się tam konstrukcje nośne deskowań. W związku z tym deskowanie z poszyciem niesystemowym można podzielić na deskowania:

– dźwigarkowe,

– stolikowe,

– rusztowe.

Z kolei deskowania z poszyciem systemowym dzieli się na deskowania:

– ramowe (ramowo-dźwigarkowe) z głowicą opadową,

– panelowe.

Deskowania z poszyciem niesystemowym nazywane są również deskowaniami z poszyciem luźnym. Są to deskowania, które mają konstrukcję nośną oraz podporową z elementów systemowych, a poszycie jest z elementów niesystemowych. Poszyciem mogą być:

– sklejka trójwarstwowa,

– sklejka wielowarstwowa,

– deski,

– płyty z tworzywa sztucznego wzmacnianego włóknem szklanum,

– tzw. elementy oszczędnościowo – ekonomiczne,

– elementy o specjalnej fakturze, czyli np. o powierzchni, która daje określone efekty wizualne.

Analiza statyczno – wytrzymałościowa konstrukcji deskowania mówi o tym, jaką minimalną grubość powinny mieć stosowane płyty poszycia (program uprawnienia budowlane).

Podział deskowań dźwigarkowych ze względu na rodzaj materiału użytego do wykonania konstrukcji nośnej

Deskowania dźwigarkowe ze względu na rodzaj materiału użytego do wykonania konstrukcji nośnej można podzielić na deskowania:

– dźwigarkowe drewniane,

– dźwigarkowe aluminiowe.

Deskowania dźwigarkowe drewniane to najstarszy system deskowań inwentaryzowanych stropowych (egzamin ustny uprawnienia budowlane – pytania). Aktualnie ponad 70% deskowań stropowych to deskowania dźwigarkowe dreaniane. Używa się je do wykonywania stropów i przekryć w budownictwach:

– mieszkalnym,

– przemysłowym,

– użyteczności publicznej,

– mostowym.

Ponadto służą one do podpierania płyt stropowych prefabrykowanych. 

Zaletami deskowań dźwigarkowych jest na pewno to, że ich konstrukcja nośna jest prosta i zawiera mały asortyment elementów. Poza tym łatwo się je dopasowuje do najbardziej złożonych rzutów budynków czy pomieszczeń. Ich konstrukcja deskowania jest optymalnie wykorzystana. Zgodnie z ciężarem płyty stropowej i obciążeniami technologicznymi można poprawie rozstawić dźwigarki poszycia, dźwigarki główne oraz podpory nastawne. Konstrukcja deskowania charakteryzuje się małym ciężarek jednostkowym. Oprócz tego elementy składowe są na tyle lekkie, że nie ma konieczności wykorzystania dodatkowych urządzeń do montażu. Dzięki temu, że jest tam mała liczba elementów składowych, które są do siebie dopasowane, montaż jest jednakowy, powtarzalny i przede wszystkim szybki. Ściany można deskować tymi samymi elementami. Oprócz tych cech kolejną, najbardziej istotną jest to, że system ten jest uniwersalny, czyli można zaformować praktycznie każdą powierzchnię stropu, nawet tę dowolnie złożoną pod względem geometrycznym.

Konstrukcja wzdłużna oraz poprzeczna jest elastyczna dzięki zakładom dźwigarków na podporach (wybierz swój dostęp do programu uprawnienia budowlane). Można ustawić dźwigary poszycia i dźwigarki główne tak, żeby móc zachować rozstawy, które wynikają z analizy statycznej. Dotyczy to:

– ukośnie schodzących się ścian,

– uskoków,

– wykuszy,

– okrągłych elementów.