Zazwyczaj warto określić na obszarze strony prostopadłe. Najłatwiejszą na to metodą, jak i niestety najmniej starannym, bywa określenie strony prostopadłej taśmą parcianą bądź linką konopną właściwej szerokości. (uprawnienia budowlane kontakt)
Kierunki prostopadłe
Przykładowo mamy prostą Ab i wybrane miejsce C znajdujące się na niej. Potrzebujemy określić prostą prostopadłą do AB w miejscu C. Od miejsca C przez całą prostą AB mierzymy w obie strony dwa człony identyczne i nie większe w całości od połowy długości taśmy, przykładowo po cztery metry (K i L). Pracownicy, którzy trzymają taśmę za wszystkie końcówki układają ją na K i L, a pracownik jaki podtrzymuje środek idzie w przeciwną stronę od AB i porządnie napręża taśmę. (uprawnienia budowlane 2021) Przez to powstaje w obszarze trójkąt równoramienny o czubku D. W trójkącie prosta to DC i to ona wskazuje na rosłość figury, a CD jest symetryczny do AB. Inna metoda to określenie kąta prostego za pomocą trójkąta o ramionach 3, 4 oraz 5m. Taką figurę da się stworzyć z łat albo sznurka. Jedną przyprostokątną umieszcza się do wybranej prostej, a na końcu umieszcza się tyczkę. Nie jest to najbardziej solidna metoda, często wykazuje złe wyniki.
Tyczenie
Solidniej i staranniej tyczy się strony wzajemnie do siebie równe przy skorzystaniu z wybranych narzędzi, które mają nazwę węgielnice. Teraz korzysta się z węgielnic typu optycznych. Wyróżniamy kilka typów: pryzmatyczne, zwierciadlane, pięciokątne a do tego krzyże pentagonalne i pryzmatyczne. Najbardziej komfortowa do użytku jest węgielnica pentagonalna. Zrobiona z pięciokątnej szklanej kafelki, przyzdobiona metalową ramką z odpowiednim rączką. (uprawnienia budowlane program)
Trzy mury FGKH pentagonu obłożone są amalgamatem rtęci, przez co wyglądają jak lustro odbijające światło. Kąt HDF wynosi dziewięćdziesiąt stopni, a reszta 112°30′. Korzystając z węgielnicy, umieszczamy na rączce pion i umiejscawiamy go nad miejscem leżącym na wybranej prostej, z jakiej potrzebujemy określić prostopadłą. Węgielnice umieszczamy bokiem DF symetrycznie do linii na dole, żeby w boku DH widziana była tyczka umiejscowiona tam. Zauważając ją w lusterku KH, na jej wizerunek nakładamy tyczkę, która określa prostopadłą. (akty prawne uprawnienia budowlane)
Zero podziałki na taśmie
Blisko umieszczonej szpilki umieszcza się zero podziałki na taśmie i wydaje pomocne polecenia innemu pracownikowi, żeby umieścił taśmę w linii AB. On wtedy już po skończeniu i naprężeniu taśmy umieszcza w ziemię kolejną szpilkę. Obliczenie członu sposobem schodkowym zabiera delikatnie taśmę i przesuwa ją na wskazane miejsce. Pracownik, który idzie za nim też przemieszcza się w przód, podczas czego usuwa umieszczone w ziemi szpilki, które już nie będą przydatne. (segregator egzamin ustny uprawnienia)
Tak właśnie robi się obliczenia, aż pracownik z przodu umieści w ziemi finalną, czyli jedenastą szpilkę. Gdy pracownik z tyłu zbierze już dziesięć szpilek, to nam naznacza, że obliczono właśnie odległość dziesięciokrotnej długości taśmy. Wtedy zachodzi oddanie szpilek robotnikowi pierwszemu, co warto zapisać i kontynuować z obliczeniami. Odstęp linii wśród szpilek pokazuje zakończenie finalnej całej taśmy, a finalnym miejscem B nazywamy resztą.
Resztę obliczamy taśmą, określając jednostki na oko, a jak chcemy być bardziej staranni, można użyć ruletki. Aby sprawdzić odległość obliczamy zaczynając od B aż do miejsca A. Odległość odstępu AB zakładamy jako średnią arytmetyczną z dwóch obliczeń.
Kończenie obliczeń
Po skończeniu obliczeń warto taśmę umyć i umieścić na jej miejscu, czyli na kółku. Wspomnianą metodę da się używać na obszarze płaskim. W przypadku widocznych nierówności obszaru przeprowadza się obliczenia sposobem schodkowym. Składa się ona na umieszczenie taśmy w linii 43. Kolejno aż na sam koniec taśmy umiejscawiamy pion, czyli właściwie dobrany ciężarek umieszczony na sznurku i wspierający końcówkę taśmy w miejscu A podnosimy ją na drugim końcu i mocno naciągamy. Modyfikując miejsce położenia solidnie naprężonej taśmy, umieszczamy szpilkę w miejscu, jaki równa się najdalszemu położeniu pionu w stronę obliczanego członu. (program egzaminu na uprawnienia) Umiejscowienie kolejnych taśm robimy identycznie. Niezmiernie pochyłe skarpy oblicza się łatą, jaką rozmieszcza się w poziomie i kontroluje poziomnicą. Z końcówki łaty również spuszcza się pion do określenia wybranego miejsca.
