Izolacja pozioma ścian fundamentowych

Izolacja pozioma ścian fundamentowych

Pozioma izolacja ław fundamentowych ma dwie funkcje. Pierwsza to ochrona przed zawilgacaniem ścian fundamentowych wodą podciąganą kapilarnie z gruntu. Pod budynkiem, od wewnętrznej strony ścian fundamentowych, woda raczej nie występuje, chyba że dom jest posadowiony poniżej zwierciadła wody gruntowej, ale wtedy zawsze ma ciężką izolację przeciwwodną. Natomiast pod ławą fundamentową zawsze znajduje się ubity, rodzimy grunt, który może podciągać wodę nawet z głębokości 1,5 m, dlatego tak ważne jest ułożenie na ławie izolacji przeciwwilgociowej np. 2 x papa asfaltowa (najlepiej termozgrzewalna), folia PCV gr. 2 mm.

Drugą funkcją poziomej izolacji jest zapewnienie poślizgu między ławą a ścianą fundamentową. Nie mogą one być sztywno połączone, bo w wyniku nierównomiernych odkształceń pod wpływem osiadania budynku styk ławy i ściany pękałby, a to mogłoby prowadzić do uszkodzenia pionowej izolacji i penetracji wody w głąb ścian fundamentowych. Warstwa poślizgowa umożliwia niezależną pracę konstrukcji, zapobiegając przykrym konsekwencjom. Z tego samego powodu pas papy umieszcza się pod każdą murowaną ścianą.

Przykład wykonania izolacji pionowej ścian fundamentowych

1. Nakładanie pionowej izolacji zewnętrznej murów piwnicznych z elastycznej, niezawierającej rozpuszczalnika 2-komponentowej masy uszczelniającej(rys. 1a) lub emulsji bitumiczno-polimerowej metodą natryskową.
2. Wykonywanie fasety (wyoblenia) na styku ściany z ławą.
3. Przyklejanie ochronnych i ocieplających płyt polistyrenowych masą uszczelniającą.
4. Dociskanie płyt polistyrenowych (styropian ekstrudowany) do wcześniej wykonanej
5. Zasypywanie ziemią nie zawierającą gruzu budowlanego i grubego żwiru.

Materiały – izolacja pionowa ścian fundamentowych

Styropian ekstrudowany XPS – powstaje w wyniku dodania środka pianotwórczego do masy polistyrenowej i jej sprasowania do pożądanej grubości. Polistyren ekstrudowany ma wiele cech wspólnych ze styropianem, jednak pod kilkoma względami znacznie go przewyższa. Przede wszystkim jest o wiele bardziej odporny na ściskanie i odkształcenia. Zawdzięcza to sporej gęstości objętościowej – od 20 do 50 kg/m³ – oraz wytrzymałości na ściskanie przy 10-procentowym odkształceniu, która nie spada poniżej 250 kPa. Charakteryzuje się też wyjątkowo niskim współczynnikiem przewodzenia ciepła l (0,027-0,040 W/(m·K)). Dużym atutem tych płyt jest ich znikoma nasiąkliwość – 0,5-1,5%. Płyty z polistyrenu ekstrudowanego są bardzo twarde, dlatego stosuje się je jako izolację w miejscach narażonych na bardzo duże obciążenia. Warto je też stosować w podłogach posadowionych bezpośrednio na gruncie. Ponieważ nie podciągają kapilarnie wilgoci i mają małą nasiąkliwość, można je układać poniżej izolacji przeciwwodnej, bezpośrednio na zagęszczonym podłożu. Polistyrenu nie powinno się stosować z materiałami zawierającymi rozpuszczalniki, na przykład ze smołą węglową czy lepikiem na zimno. Pod ich wpływem rozpuszcza się.

Płyty ryflowane. Zewnętrzna strona płyt ma frezowane rowki drenażowe i pokryta jest warstwą fizeliny filtracyjnej lub geowłókniną. Dzięki rowkowaniu płyty nie tylko pełnią funkcję izolacji termicznej ścian fundamentów i piwnic oraz ochrony izolacji przeciwwodnej, ale także ułatwiają odprowadzenie wody.

Izolacje z mas bitumicznych należy zabezpieczyć tłoczoną folią kubełkową – matą ochronno – drenującą (kubełkami do ściany). Dzięki wytłoczeniom folia nie przylega do muru całą powierzchnią, pod folią tworzy się przestrzeń wentylacyjna, dzięki czemu wilgoć pochłonięta przez ścianę może swobodnie odparować. Folia wytłaczana z geowłókniną służy do ochrony i drenażu murów i fundamentów. Folie są produkowane z polietylenu o dużej gęstości (HDPE) w kolorze brązowym, czarnym lub szarym. Mają przeważnie grubość 0,6 mm, a głębokość wytłoczeń – 8 mm.