Formowanie ręczne cegieł

Cegłę ręcznie formowaną nazywa się pospolicie „cegła ręczna” (uprawnienia budowlane). Nazwa jest analogiczna przy cegłach formowanych przy pomocy maszyn. Takie cegły noszą miano „cegła maszynowa”. Ręczne cegły produkuje się w małych ilościach. Mają one dużo mniej gładkie powierzchnie oraz cechują się mniejszą wytrzymałością, niż ma to miejsce w przypadku maszynowych cegieł. Mają one jednak swoje zalety. W związku z dużą porowatością są lepszym izolatorem ciepła niż maszynowa cegła. Zaprawa lepiej się do nich przyczepia, a same cegły lepiej nadają się przy zduńskich robotach.

Zastosowanie pasmowej prasy

Schematyczne działanie pasmowej prasy wygląda następująco (testy 2021 uprawnienia). Masa przedostaje się przez jeden albo dwa wciągające ją walce 2 do leja 1 do komory pracy 3. Tu przy pomocy ciągłego ślimaka albo złożonego z oddzielnych noży przedostaje się do głowicy 4, a potem do ustnika 5 znajdującego się w głowicy. W ustniku masa zagęszcza się i z ustnika wychodzi przybierając postać ciągłego pasma. Zastosowane ustniki nadają pasmom takie wymiary, aby po etapie wysychania oraz wypalaniu można było uzyskać właściwe odpowiednie wymiary danego wyrobu. Otwory w pustakach, cegłach dziurawkach itp. wytwarza się za pomocą stalowych rdzeni, które są umieszczone w środku ustników i w miarę głęboko umocowane na kabłąkach. Kabłąki przytwierdza się do boków ustnika. Do ceglarki przez ustnik doprowadza się wodę pod odpowiednim ciśnieniem ze zbiornika 6 i w dalszej części rozprowadza się ją równomiernie na całym jego obwodzie przy pomocy małych żłobków, które są pokryte cienkimi metalowymi łuskami. Woda powoduje, że tarcie zmniejsza się i pomaga przejść masie przez ustnik. Przyczynia się także do uzyskania w miarę gładkiej powierzchni bocznej surówki.

Formowanie dachówek

Podczas formowania dachówek z masy odpowiednio plastycznej należy w ustniku zwilżyć ją wodą (program egzamin uprawnienia 2021). Po opuszczeniu ustnika pasmo z masą przesuwane zostaje przez szereg wałków a potem przycina się je ręcznie albo automatycznie odpowiednim przyrządem, który posiada drut. Bardzo często stosuje się automaty, które ładują na wózki surówkę i odwożą ją później do suszarni. Maszynowa cegła powstała z ceglarek różni się od ręcznej tym, że ma równe krawędzie a na krajanej powierzchni są zadrapania. Powstają one w związku z tym, że drut, który przecina wstęgę ciągnie za sobą twarde ziarenka masy. To one pozostawiają ślady.

Formowanie ręczne i maszynowe

Podczas ręcznego formowania cegła powstaje przy pomocy robotnika nazywanego strycharzem na tzw. strycharskim stole (uprawnienia budowlane – egzamin). Formy przy ręcznym wyrobie cegły mają kształt przypominający skrzynię z dnem albo bez dna. Wewnętrzne wymiary formy muszą być stosunkowo większe o około 8-1-15% od wymiarów jakie ma wypalana cegła. Masa kurczy się podczas suszenia oraz wypalania, dlatego też należy policzyć pewien zapas.

Maszynowe formowanie mokrą metodą z plastycznej masy wykonuje się najczęściej przy pomocy pasmowych pras, które mają ślimak. Pospolicie nazywa się je ceglarki albo dachówczarki. Konstrukcja zarówno ceglarek jak i dachówczarek jest identyczna. Dachówczarki są jednak zazwyczaj mniejsze i mają węższą wylotową część. W związku z tym nadają się wyłącznie do dachówek, które mają stały poprzeczny przekrój na całej długości, tzn. do zakładkowych dachówek, karpiówek itp.