Cykl podnoszenia głowicy

Proces podnoszenia głowicy obejmuje cztery fazy. Pierwsza z tych faz odbywa się po zakończeniu cyklu procesu betonowania oraz zwolnienia form i nabudowania wieży. Podpory są w tej sytuacji podnoszone o pełny skok wynoszący 2,5 metra do góry. Taki zabieg uzyskuje się poprzez obrót śrub dźwigników w prawo.[egzamin na uprawnienia budowlane] Kolejna z faz obejmuje odwrócenie kierunku obrotu śrub na lewo. W niej wcześniej wspomniane pazury, które wcześniej są odpowiednio uchylone są podpierane o wieżę. W momencie, gdy zaczyna się faza trzecia to dochodzi do podniesienia głowicy. Polega ona na napędzeniu śrub w lewo, czyli wykręceniu ich z podpór, które opierają się pazurem o wieżę. Można więc powiedzieć, że poprzez wykonanie ruchu śrub do góry jest podnoszona cała głowica wraz z formami. Ześrubowanie krążyny są podnoszone kolejno i ustawiane na wspornikach, które leżą na wcześniej zmontowanych stojakach kratowych. Po procesie zmontowania krążyn są do nich przybijane deski i w tym samym czasie ustawiane są słupki w celu opierania deskowania zewnętrznego. Pomiędzy deskowanie wewnętrzne oraz słupki umieszcza się rozporki.[segregator uprawnienia budowlane] Słupki natomiast są wiązane za pomocą drutu, który ma średnicę 4 milimetrów oraz krążyn wewnętrznych. Deski zewnętrznego deskowania umieszczane są na słupkach. Odbywa się to stopniowo wraz z postępem procesu betonowania. Kontrolne deski są przymocowywane do listew przybijanych gwoździami do słupków.

Wykonywanie deskowań

Rusztowana robocze znajdujące się na zewnątrz zbiornika są wykonywane ze stalowych rur rusztowaniowych. Deskowanie kopuły złożone jest z krążyn, które są promieniście rozstawione na stojakowych rusztowaniu znajdującym się wewnątrz zbiornika.[akty uprawnienia budowlane] Podczas wykonywania deskowań komór fermentacyjnych występują duże trudności. Dotyczą one zarówno dużych wymiarów tych obiektów oraz kształtu jaki posiadają. Dno komory fermentacyjnej zazwyczaj ma kształt odwróconej kopuły stożkowej. Wykop pod dno jest wykonywane warstwami, których grubość musi zagwarantować utrzymanie stateczności skarp. Dla każdej warstwy wykonywane jest ubezpieczenie skarp, które ma postać podłoża betonowanego znajdujące się pod właściwą konstrukcją dna. W betonowym podłożu przymocowywane są sworznie śrub. Służą one następnie do przymocowania deskowania dna. Śruby służą do ustalenia przewidzianej odległości deskowania od betonowanego podłoża. Odległość ta wynika z grubości płyt dna.[uprawnienia budowlane testy]

Rusztowanie

Zadaniem rusztowania najczęściej jest przymocowywanie i ustawianie na nich krążyn pod deskowanie przykrycia kopulastego. W celu wykonania kopuły przekrywającej komorę fermentacyjną w Wiedbaden wykorzystane zostały drewniane rusztowania. W dnie są wykonywane betonowe stolce służące do ustawienia rusztowania. Dno komory ma kształt kopuły z tego powodu pionowe rury rusztowania opierają się poprzez ruszt wykonany z krawędziaków, które są ułożone na dnie zbiornika i musza być one odpowiednio sklamrowane. Rurowe rusztowania ustawia się wewnątrz zbiornika i przez to mogą być one wykorzystywane do mocowania deskowań ścian.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane]

Deskowanie zbiornika z krążynami z dźwigarów inwentaryzowanych

Deskowanie zbiornika posiadające krążyny z dźwigarów inwentaryzowanych jest zbudowane z krótkich rozłączalnych członów. Górne pasy tych członów wykonuje się zazwyczaj z blachy. Dolne pasy natomiast są wykonywane z rur. Górne pasy należące do poszczególnych członów łączy się ze sobą w sposób przegubowy za pomocą sworzni jak zawiasy. Dolne pasy natomiast są łączone za pomocą śrub rzymskich. Poprzez zastosowanie śrub rzymskich uzyskiwane jest załamanie dźwigara pod dowolnie wybranym kątem. W ten sposób uzyskiwane są dźwigary wieloboczne, które są wpisane lub opisane na dowolnej krzywej. Przykładem tak skonstruowanego wiązara kratowego jest wiązar Hico.[uprawnienia budowlane]