W normach amerykańskich można znaleźć zalecenia dotyczące posypywania nawierzchni za pomocą chlorku wapniowego. Mówią one o tym, że proces ten nie powinien odbywać się wcześniej niż po upływie 12 godzin. Jego ilość powinna wynosić 1,1 kg/m².[segregator uprawnienia budowlane] Należy pamiętać, że przy stosowaniu go w płatkach lub proszku należy go rozgarnąć za pomocą łopaty lub miotły w równomierny sposób na całej powierzchni. Chlorek wapniowy nie może być stosowany podczas deszczu oraz w sytuacji, gdy spodziewane są jego opady w ciągu najbliższych 2 godzin. Chlorek wapniowy działa na takiej zasadzie, że głównie zasklepia pory powierzchniowe i dzięki temu zapobiega on parowaniu wody z betonu. Przenika on w bardzo powolny sposób w beton. Ważne jest, że przeniknie on tym głębiej, im wcześniej zostanie on zastosowany. Nadmierna ilość tego środka, która zostanie ułożona na zbyt świeżym betonie przyczynia się go jego pęcznienia. Chlorek wapniowy może być stosowany w stanie suchym lub w postaci roztworów. Te drugie dają jednak gorsze efekty.[akty uprawnienia budowlane]

Powłoki z folii z tworzyw sztucznych

Innym sposobem jest stosowanie powłok ochronnych wykonywanych z folii z tworzyw sztucznych. Są one rozwiązaniem bardzo dobrym oraz bardzo wygodnym. Ich wadą jest cena, która jest dość wysoka jak na środek służący do pielęgnacji betonu. Folie mogą być układane na powierzchni betonu bezpośrednio po procesie jego zagęszczania. Jest to sytuacja bardzo korzystna, ponieważ zabezpiecza ona beton podczas największych strat jego wilgoci.[uprawnienia budowlane testy]

Wymiana ciepła przy stosowaniu folii

Największe samoocieplenie betonu na skutek ciepła hydratacji cementu uzyskuje się w pierwszej dobie procesu tężenia. Stwierdzenie to nie dotyczy dużych masywów betonowych. Na skutek procesu wymiany ciepła poprzez powierzchnię betonu do otoczenia dochodzi do powstania wewnątrz elementu niejednorodnego pola temperatur. Powstający tam gradient cieplny przyczynia się do przenoszenia wody na zasadzie termodyfuzji.[egzamin na uprawnienia budowlane] Woda przenika z głębszych warstw betonu w kierunku powierzchni i dochodzi tu do intensyfikacji zjawiska parowania. Między powierzchnią betonu, a folią pojawia się nasycona warstwa powietrza oraz dochodzi tam do zjawiska skraplania się pary. Tak powstający ruch wody może powodować zwiększoną porowatość cienkiej warstwy powierzchniowej betonu w sytuacji, gdy folia zostaje położona za wcześnie. Proces kładzenia foli na już częściowo związany beton przyczynia się do częściej eliminacji tego zjawiska. Należy pamiętać, że stosowane folii nie zabezpieczy w 100% przez traceniem wody z betonu. Daje ona jedna lepsze wyniki niż w przypadku rozwiązań powłok nanoszonych lub natryskiwanych.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane]

Badania straty wody

Wyżej opisane straty wody zostały przebadane przez A. Piątkowskiego. Jego badania przeprowadzone zostały na beleczkach normowych wykonanych z zaprawy cementowej. W ich przypadku podczas stosowania folii polietylenowej o grubości 0,2 milimetra po upływie 28 dni tężenia powierzchnia zaprawy była 8,3 razy mniejsza niż w przypadku powierzchni, która nie została zabezpieczona odpowiednio oraz 5,5 razy mniejsza podczas stosowania błonki wykonanej z lateksu. Utrata wody jest ściśle związana z uzyskiwaną wytrzymałością betonu. K. Flaga zajmował się badaniami różnie zabezpieczonych powierzchni płyt betonowych. Każda z nich miała grubość 8 centymetrów i była przechowywana w warunkach powietrzno-suchych.[uprawnienia budowlane]