Betony z wypełniaczami organicznymi posiadają dużo charakterystycznych cech. Między innymi charakteryzują się niskimi ciężarami objętościowymi wynoszącymi około 300-500 kg/m3. Inną ich cechą jest niski współczynnik przewodności cieplnej. Betony te posiadają małą wytrzymałość. Waha się ona w granicach 5-150 kg/cm2. Wartość Rg nie przekracza zazwyczaj kilkunastu kg/cm2. Wyroby z betonów z wypełniaczami organicznymi mogą być zaliczane do materiałów izolacyjnych lub takich, które wypełniają podstawowe konstrukcje budowli. Ich zadaniem może być też ocieplanie tych budowli. Do cech tych materiałów możemy również zaliczyć łatwość obróbki zwykłymi narzędziami, odporność na działanie czynników destrukcyjnych i niepalność. Ich proces produkcyjny jest niezwykle prosty. Z tych powodów są one szeroko stosowane w wykonawstwie budowlanym.[uprawnienia budowlane testy]
Betony z wypełniaczami organicznymi
Stosowane wypełniacze
Najbardziej rozpowszechnionym wypełniaczem do produkowania betonów lekkich są wiórki drzewne, zwane inaczej wełną drzewną. Do produkcji tego rodzaju betonów stosowane bywają również na przykład słoma rzepakowa. Inne wypełniacze takie jak słomy zbóż ozimych, sitowia czy trzciny przeszły pozytywne próby stosowania w betonach lekkich. Mimo to nie znalazły one szerokiego zastosowania i były stosowane jedynie doświadczalnie.
Wełna drzewna
Wełna drzewna uzyskiwana jest poprzez struganie drewna. Odbywa się to na specjalnie przeznaczonych do tego celu maszynach, które są nazywane wełniarkami. Możemy wyróżnić dwa rodzaje wełny drzewnej. Są nimi wełna opakunkowa i budowlana. Są one zróżnicowane pod względem ich przeznaczenia. Obydwa wspomniane rodzaje wełny drzewnej można produkować na tych samych maszynach oraz z tego samego gatunku drewna.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane] Wełny te różnią się od siebie w wymiarach poszczególnych wiórków wełny. W przypadku wełny opatrunkowej wiórki są wąskie oraz bardzo cienkie. Ich wymiary wynoszą od 0,1 do 0,3 milimetra. W przypadku wiórków wełny budowlanej ich szerokość wynosi od 4 do 6 milimetrów, a grubość od 0,35 do 0,55 milimetrów. Najlepiej do wyrobów z płyt wiórkowo-cementowych sprawdza się wełna drzewna, którą produkuje się z drewna drzew iglastych, do których należą świerk, jodła czy sosna oraz z drzew liściastych takich jak osika czy topola. Inne drzewa liściaste nie są wykorzystywane do produkowania wełny drzewnej. Jest to spowodowane zawartością w ich składzie pewnych substancji organicznych, takich jak cukry, garbniki czy gumy, które wywierają ujemny wpływ na właściwości spoiw mineralnych, które stosuje się do produkowania płyt.[uprawnienia budowlane]
Ujemny wpływ na wełnę drzewną
Do niedawna panowało przekonanie, że żywica zawarta w drewnie iglastym wpływa negatywnie na przydatność wełny do produkowania płyt. Przekonanie to okazało się jednak błędne. Sandermann przeprowadzał badania na temat ujemnego wpływu czynników na wytrzymałość płyt wiórkowo-cementowych. Doszedł on do wniosku, że największy negatywny wpływ wywiera nie żywica, a inne substancje organiczne, które są rozpuszczalne w wodzie zawarte w drewnie naturalnym.[segregator uprawnienia budowlane] Do takich substancji należą polisacharydy, garbniki oraz pewne składniki hemicelulozy oraz ligniny. Do produkcji tych płyt wykorzystano wełnę drzewną pochodzącą z drewna bukowego oraz dębowego, czyli takie drewno, które nie posiada żywicy naturalnej. Wykazały one dużo gorsze wyniki wytrzymałościowe niż płyt do których wykonania zastosowano żywiczne drewno sosnowe. Drewno, które wykorzystywane jest do wykonania płyt wiórkowo-cementowych powinno do wytwórni być dostarczane spławem, czyli drogą wodną. Dzięki temu możliwe jest wypłukanie szkodliwych składników chemicznych znajdujących się w drewnie.[egzamin na uprawnienia budowlane]
Jakość krajowej wełny drzewnej
Jakość jaką charakteryzuje się wełna drzewna budowlana, jej wymiary oraz gatunki drewna, z których się ją produkuje opisane są w normie PN-58/D-9400. W normach tych można znaleźć informację, że najczęściej do produkcji tej wełny wykorzystuje się drewno sosny. Ma ono postać okrąglaków i szczap, które są pozbawione kory. Muszą być one zdrowe i nie mogą być one porażone grzybami. Wilgotność drewna, które jest przeznaczone do strugania nie powinna przekraczać 25%.[akty uprawnienia budowlane]
