W przypadku belek o dużych rozpiętościach proces ciągłego betonowania może powodować niekorzystne efekty. Jest to spowodowane odkształcaniem się deskowania, które jest obciążone betonem. Zjawisko to występuje podczas ciągłego betonowania belek mostowych, które były statycznie niewyznaczalne.[akty uprawnienia budowlane] W ich przypadku w przęsłach dochodziło do rysowania się oraz pękania betonu górą nad podporami. Taka sytuacja może być szczególnie niebezpieczna w sytuacji, gdy ułożony nad podporą beton zwiąże się zbyt szybo i przez to utraci plastyczność formowania. Proces poprawnego formowania powinno się przeprowadzać odcinkami. Należy tu założyć, że najpierw betonowane są przęsła. Później układana jest masa betonowa na podporach. Stosowanie ciągłego betonowania wymaga w takiej sytuacji wykorzystania domieszek, które opóźnią wiązanie się betonu na podporach.[uprawnienia budowlane testy]

Przerwy w betonowaniu

Przerwy w betonowaniu możemy podzielić w zależności od przyczyny ich występowania. Mamy do czynienia z trzema ich grupami. Są nimi przerwy dylatacyjne, zwane też konstrukcyjnymi, przerwy skurczowo-termiczne oraz przerwy robocze. Pierwsze z przerw przewiduje się w projekcie jako formę zabezpieczenia budowli przed możliwością wystąpienia skutków nierównomiernego osiadania podłoża, wpływów termicznych oraz skurczu betonu.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane] Czasami należy zabezpieczyć również przez specjalnymi wpływami takimi jak szkody górnicze. Odstępy pomiędzy szczelinami dylatacyjnymi wynoszą zazwyczaj od 20 do 60 metrów dla konstrukcji żelbetowych oraz 10-20 metrów w przypadku konstrukcji betonowych. Z mniejszymi wartościami możemy spotkać się w sytuacji, gdy elementy są narażone na bezpośrednie działanie słońca oraz czynników atmosferycznych. Większe wartości natomiast występują w przypadku elementów, które są narażone na mniejsze wahania temperatury lub w przypadku budynków, które są wykonywane z elementów prefabrykowanych. W tym drugim przypadku skurcz betonu zawsze praktycznie kończy się przed wbudowaniem do konstrukcji.[uprawnienia budowlane]

Wymagania dotyczące szczelin dylatacyjnych

Szczeliny dylatacyjne powinny mieć dostosowaną rozwartość do wielkości oraz rodzaju spodziewanych odkształceń. Rozwartość ta wynosi zazwyczaj od 5 do 20 milimetrów. Szczelina w miarę możliwości powinna być jak najbardziej wąska oraz mieć prostą konstrukcję. Najlepiej stosować jest szczeliny, które powstają na skutek przecięcia budowli lub elementu poprzez jedną pionową płaszczyznę, która znajduje się prostopadle do ich osi podłużnej. Ważne jest, żeby konstrukcja szczelin w przypadku dużych nawierzchni betonowych była odpowiednio opracowana.[segregator uprawnienia budowlane] Spowodowane jest to tym, że w okolicy szczeliny dochodzi tu do dużych przeciążeń stukających się elementów na skute obciążeń zewnętrznych.  W przypadku szczelin występujących w budownictwie wodnym wymagana jest duża szczelność w celu zabezpieczenia budowli przed niepożądaną filtracją wody, ponieważ od tego zaczyna się proces niszczenia betonu.

Przerwy skurczowo-termiczne

Przerwy skurczowo-termiczne są wykonywane przejściowo w konstrukcjach monolitycznych oraz w przypadku dużych powierzchni w celu zmniejszania do minimum ujemnych skutków spowodowanych odkształceniami głównie skurczowych. Odkształcenia te w początkowym okresie procesu twardnienia mają największą wartość. Zazwyczaj są to przerwy pionowe. W przypadku masywów betonowych w celu przeciwdziałania nadmiernym naprężeniom oraz odkształceniom termicznym.[egzamin na uprawnienia budowlane] Przerwy tu opisywane mają wielkość taką jak pierwsze wykonywane w danej części budowli lub mogą być dużo mniejsze. Powstające przerwy po procesie stwardnienia betonu w ułożonych polach są zabetonowywane. Niestety nie uzyskuje się tutaj ciągłości betonu w miejscach styku. Dla takiego wariantu szerokość szczelin może zostać zredukowana do minimum.