Beton domieszki

Oprócz domieszek, które były wymienione w poprzedniej części, istnieją również domieszki, które są przeznaczone do innych celów (programy do uprawnień budowlanych). Mowa tu o domieszkach:

– zwiększających wodoodporność,

– zwiększających objętość betonu,

– inhibitorach korozji stali,

– zwiększających odporność chemiczną betonu,

– zwiększających więźliwość wody w mieszance betonowej,

– zapobiegających wymywaniu cementu podczas betonowania pod wodą,

– usztywniających, powodujące zwiększenie sztywności mieszanki betonowej,

– zwiększających odporność na agresję biologiczną,

– zwiększających przyczepność betonu,

– barwiących – pigmenty naturalne lub syntetyczne.

Można wykorzystywać domieszki, które są w stanie stałym lub płynnym. Domieszki płynne są wygodniejsze w użyciu. Dzięki temu mogą być szybciej i równomierniej rozprowadzone podczas mieszania betonu.

Ogólna przydatność domieszek chemicznych

Ogólna przydatność domieszek chemicznych ustalana jest zgodnie z wymogami normy (akty prawne do egzaminu na uprawnienia budowlane). Domieszki, których jest mniej niż 2 g na 1 kg cementu, można użyć w momencie, kiedy wcześniej wymiesza się je z częścią wody zarobowej. Zaleca się, żeby mieszanka betonowa, która ma konsystencję ^ S4, V4, C3 lub ^ F4, powstała na skutek użycia domieszek silnie redukujących wodę (upłynniających). Jeżeli będzie się wykorzystywać więcej niż jedną domieszkę, to należy przeprowadzić badania wstępne, które sprawdzą ich kompatybilność.

Urządzenie dozujące należy skonstruować w ten sposób, żeby mogły utrzymać właściwe tolerancje w rzeczywistych warunkach. W przypadku domieszek jest to ±5% wymaganej ilości. Dozować wagowo lub objętościowo można:

– domieszki,

– wodę zarobową,

– kruszywa lekkie,

– płynne dodatki.

Z kolei wyłącznie wagowo należy dozować:

– cementy,

– kruszywa,

– dodatki proszkowe.

Właściwości betonu

Z reguły domieszki powinno się dodawać na etapie zasadniczego procesu mieszania. Wyjątkami są domieszki silnie redukujące wodę oraz redukujące wodę (program z aktami na uprawnienia budowlane). Można je dodawać dopiero po zasadniczym procesie mieszania. Jednak często w praktyce pojawiają się wątpliwości odnośnie jednoczesnego stosowania różnych modyfikatorów. Może być tak, że minimum dwie domieszki będą niekompatybilne. Przykładowo: niektóre domieszki napowietrzające nie powinny być w kontakcie z lignosulfonianami.

Z reguły należy unikać kontaktu różnych domieszek ze sobą przed dodaniem ich do mieszanki. Powinno się je wprowadzać osobno do betoniarki i w różnym czasie. Zaleca się przeprowadzenie próby oddziaływania kilku domieszek na siebie w warunkach, które są w miejscu produkcji i wbudowania mieszanki.

Warto zaznaczyć, że skuteczność działania dowolnej domieszki może być wtedy, kiedy zostanie zastosowana do właściwie zaprojektowanego i wykonanego betonu.

Używanie nawet najbardziej nowoczesnej mieszanki nie wpłynie na poprawę właściwości betonu, który:

– ma nieodpowiedniej jakości składniki, które nie były stosowane w odpowiednich proporcjach,

– ma źle dobrany stos okruchowy, który wykonano bez dotrzymania założeń technologicznych.

Oznakowanie pojemników

Norma PN-EN 934-2, która przedstawia wymogi dotyczące domieszek do betonu, które dostarcza się w pojemnikach, nakazuje, żeby pojemniki były oznakowane w wyraźny sposób (segregator z aktami prawnymi do egzaminu na uprawnienia budowlane). Dodatkowo powinny mieć informacje takie jak:

– określenie typu domieszki,

– numer normy: PN-EN 934-2,

– kod identyfikujący typ domieszki, obejmujący numer normy i numer tablic w normie, zawierającej dodatkowe wymagania użytkowe dla danego typu mieszanek, na przykład: „Domieszka do betonu znacznie redukująca ilość wody/upłynniająca: EN 934-2 T3.1/3.2″.

Oprócz tego należy zawrzeć informacje uzupełniające takie jak:

– numer partii i zakładu produkcyjnego,

– warunki przechowywania z terminem przydatności do stosowania,

– instrukcję stosowania,

– dopuszczalne granice dozowania.