Agresja chemiczna

Tynki zewnętrzne nie są wystarczająco odporne na działanie wody opadowej (wydrukowane akty prawne na egzamin na uprawnienia budowlane). Odporność ta nie jest również odpowiednia w przypadku stosowania tego typu tynków w przypadku środowiska, które charakteryzuje się jakimkolwiek poziomem agresji chemicznej. Ze względu na spore zanieczyszczenie wód powierzchniowych, dochodzi do tego, że praktycznie każda budowla wodna jest w jakiś sposób narażona na agresję chemiczną. Na stałą agresję chemiczną najbardziej narażone są takie budowle wodne jak:

– stacje uzdatniania wody,

– zbiorniki ścieków,

– oczyszczalnie ścieków.

W takim przypadku te części budowli, które są zanurzone w wodzie narażone są na niszczące (korodujące) działanie cieczy (agresywnych). Z kolei te części budowli wodnych, które znajdują się nad poziomem cieczy są narażone na działanie par i gazów, które się w każdej chwili ulatniają.

Na budynki przemysłowe agresywnie mogą działać przede wszystkim:

– ciecze,

– pary,

– gazy,

– dymy.

Dzięki różnym środkom zabezpieczającym, można zabezpieczyć elementy konstrukcji i obudowy budynku (np. ścian i dachów) przed szkodliwym działaniom agresywnych cieczy, gazów czy dymów. Rodzaj zastosowanego środka zabezpieczającego powinien być dobrany pod kątem stopnia agresywności środowiska. W takim celu wykorzystuje się m.in. tynki i wykładziny chemoodporne, które są na zaprawach chemoodpornych.

Odporność tynków zewnętrznych na działanie wodny nie jest na odpowiednim poziomie w środowisku, na które słabo oddziałuje agresja chemiczna. Jest to spowodowane przede wszystkim tym, że są one niewystarczająco szczelne. Z tego powodu istnieje możliwość, że czynniki chemiczne przedostaną się w głębsze warstwy ściany, stropu czy innego elementu. W efekcie może dojść do niszczenia tych tynków (egzamin ustny na uprawnienia budowlane).

Tynki wodoszczelne

Tynk wodoszczelny jest idealnym środkiem do zabezpieczania elementów przed korozją chemiczną w przypadku środowiska, które charakteryzuje się słabą agresją chemiczną. Znajduje on również zastosowanie:

– jako podłoże pod inne zabezpieczenia,

– w razie wymaganej wodoszczelności np. w zbiornikach na ciecze czy na ścianach pomieszczeń, które są zmywalne wodą.

Istnieje kilka sposobów, dzięki którym można uzyskać szczelność tynków. Jest to możliwe dzięki:

a) uszczelnianiu podłoża pod tynkiem,

b) dodawaniu domieszek, które powodują zagęszczenie zaprawy i nie pozwalają na to, żeby woda przenikała przez tynk,

c) powlekaniu tynku środkami wodoodpornymi (uprawnienia budowlane – egzamin).

Domieszki zagęszczające i uszczelniające tynk

Domieszki, które zagęszczają zaprawę i uszczelniają stwardniały tynk są z reguły środkami chemicznymi, które noszą nazwę „Silikon” oraz „Hermes”. Należy je dozować do wody zarobowej w takich ilościach, które producent uwzględnił na swoim opakowaniu. Najczęściej jest to ok. 7-10% domieszki w stosunku do masy całkowitej cementu.

Środek uszczelniający działa w ten sposób, że po dodaniu go do zaprawy dochodzi do jego pęcznienia. Wypełnia w ten sposób pory zaprawy i dzięki temu stwardniały tynk nie przepuszcza w ogóle wody. Podobny efekt można uzyskać w następstwie dodawania do zaprawy niektórych pyłów dymnicowych, które są bardzo drobne. Jednak nie stosuje się tego sposobu powszechnie.

Innym działaniem w zaprawie charakteryzuje się środek chemiczny „Abiesod”, który również dozuje się do wody zarobowej. Jest to środek, który napowietrza zaprawę. W efekcie pory zaprawy mają kulisty kształt i przez to tracą między sobą łączność. W efekcie zmniejsza się włoskowate przesiąkanie wody oraz przenikanie jej przez tynk. Tynki, które mają w sobie domieszkę „Abiesodu” wykorzystuje się jako tynki zewnętrzne. Głównym powodem jest to, że są one mrozoodporne (egzamin na uprawnienia budowlane).