Zbrojenia w żelbetowych elementach żelbetowych

Konstrukcje zespolone powstają w wyniku zapewnienia współpracy w przekroju poprzecznym jednego lub kilku elementów żelbetowych lub sprężonych oraz betonu uzupełniającego wykonanego w terminie późniejszym.

 

Kiedy konstrukcje traktujemy jako zespoloną?

Konstrukcje można uznać za zespoloną, jeżeli :

• zachowana jest nośność na rozwarstwienie połączenia prefabrykatu z betonem uzupełniającym
• zachowana jest ciągłość w przekazywaniu sił normalnych przez elementy współpracujące oraz między nimi
• klasa betonu uzupełniającego jest nie niższa niż B20
• grubość warstwy betonu uzupełniającego jest nie mniejsza niż 40 mm

Konstrukcje projektowe należy projektować i wykonywać w taki sposób, aby w sytuacji przejściowej (montażowej) i trwałej spełnione były wymagania stanów granicznych w stosunku do elementów łączonych oraz ustroju zespolonego. Podstawowy element prefabrykowany (wcześniej wykonany), który w sytuacji montażowej był dodatkowo podparty – powinien być zdolny do przeniesienia wszystkich obciążeń występujących przed osiągnięciem pełnej wytrzymałości przez beton uzupełniający.

Prefabrykowane elementy stropów i stropodachów połączone z elementem podstawowym za pomocą betonu uzupełniającego i zbrojenia mogą być uwzględniane przy  sprawdzaniu nośności przekroju zespolonego na zginanie jedynie wówczas, gdy są usytuowane w strefie ściskanej. Elementów tych nie należy uwzględniać przy sprawdzaniu nośności przekroju poprzecznego na ścinanie.

 

Zasady obliczenia zbrojenia

Zasady obliczeń podane w normie nie mogą być stosowane w przypadku konstrukcji zespolonych, poddanych działaniu obciążeń wielokrotnie zmiennych.

Nośność na ścinanie podłużne w płaszczyźnie zespolenia prefabrykatu z betonem uzupełniającym osiąga się poprzez odpowiednie zbrojenie poprzeczne, przyczepność naturalną oraz tarcie.

Nośność połączenia zależy m.in. od rodzaju powierzchni prefabrykatu, która może być ; bardzo gładka, gładka, szorstka, dyblowa.

 

Zarysowania i ugięcia

Przy sprawdzaniu zarysowania i ugięcia konstrukcji zespolonych należy postępować jak w przypadku konstrukcji jednorodnych przyjmując założenia :

• Odkształcenie elementu powstałe przed zespoleniem sumuje się z odkształceniem elementu po jego zespoleniu (założenie to przy ocenie odpowiednich stanów granicznych może być zastąpione przez odpowiednią superpozycję naprężeń i ugięć).
• Konstrukcje zespolone, złożone z elementów o rożnej odkształcalności, należy sprowadzać do przekroju jednorodnego.
• Podparcie elementu podstawowego w sytuacji montażowej można uwzględnić przy sprawdzaniu SGU, pod warunkiem, że podparcie to nie jest usuwane do chwili uzyskania 80% wytrzymałości betonu uzupełniającego; w obliczeniach uwzględnić podatność podpór montażowych.
• Naprężenia w konstrukcji zespolonej, wywołane różnicą skurczu i pełzania betonu, znajdują się w stanie równowagi wewnętrznej, a krzywizny łączonych elementów po odkształceniu są jednakowe.