Zabytkowe tynki i ich konserwacja

Zabytki to bardzo ważne dla rozwoju kultury obiekty.  Konserwacja zabytkowych tynków to jedne z prac jakie są wykonywane w tych obiektach. Zabytkowe tynki pozwalają na odczytanie wielu informacji na temat dziedzictwa kulturowego z ubiełgych lat. Między innymi: jakie materiały stosowano, jakie technologie wykorzystywane były do położenia tynków. Pod tynkami często można znaleźć graficzne formy obrazujące lata w których powstały.

Możliwość pojawienia się historycznych wypraw pod materiałem wtórnym

Po rozstawieniu rusztowań należy zbadać istniejące tynki pod kątem istnienia średniowiecznych wypraw. Dopiero po wykonaniu takich badań można przejść do dalszego etapu prac. Tynki należy ostrożnie zbić dbając o to, by nie uszkodzić ewentualnych tynków historycznych. Większość istniwjących dzić tynków jest wtórna, cementowa. Istotny jest sposób usunięcia tynków wtórnych, bez ingerencji w tynki pierwotne. Historyczne pozostałości tynków należy podkleić np. preparatem Malta 6001 lub 6002 firmy Bresciani (lub równoważnym). Jest do zaprawa przeznaczona do konsolidacji fresków, mozaiki, tynków.  Aplikowana za pomocą iniekcji.

Brak przygotowania podłoża pod zaprawy tynkarskie spowoduje słabą przyczepność tynku.

Przed przystąpieniem do prac tynkarskich podłoże należy oczyścić, uzupełnić ubytki, „pozszywać” lub przemurować miejsca pęknięć, wzmocnić i ewentualnie położyć podkład.  Nieprawidłowo przygotowane podłoże zmniejszy przyczepność tynku do ściany i może spowodować jego odspojenie w późniejszym okresie.

 Nieusunięcie źródeł wody i wilgoci spowoduje że naprawy okażą się krótkotrwałe.

Długotrwałe oddziaływanie wody na budynek doprowadza po pewnym czasie do zmniejszenia wytrzymałości muru. Renowację należy rozpocząć od usunięcia przyczyn zawilgocenia, czyli źródeł wody i wilgoci, w przeciwnym razie naprawy tynków okażą się krótkotrwałe. Przyczyną mogą być między innymi wadliwie wykonane obróbki blacharskie czy też sposób odprowadzeni wody.

Położenie tynków na zasolony mur.

Należy wykonać badania poziomu zasolenia. W przypadku dużego zasolenia należy zastosować zabiegi odsalające.

Nieprawidłowo dobrana zaprawa może powodować jej pęknięcia lub odspojenie.

Podczas prac związanych z uzupełnienie tynków na elewacjach należy w prawidłowy sposób dobrać zaprawę. Przy doborze należy kierować się wieloma czynnikami, mdz. in. stan podłoża, ilość i rodzaj rys itp. Podłoże w obiektach zabytkowych jest z reguły podłożem trudnym, dlatego zaprawa powinna być modyfikowana różnego rodzaju dodatkowymi oraz z trasem. Zaprawa powinna mieć wysoką przyczepność do podłoża. Proponujemy aby zastosować gotowe zaprawy renowacyjne z trasem.

Nieumiejętne tynkowanie

Prace związane z tynkowaniem muru powinna wykonywać osoba która ma doświadczenie w tego typu pracach. Należy zwrócić uwagę na to, aby szpryc nie pokrywał więcej niż 50% powierzchni oraz by warstwa szprycu nie była zbyt gruba ponieważ może to utrudnić przenikanie wody z muru do tynku renowacyjnego.

Nanoszenie na warstwę tynku renowacyjnego materiału ograniczającego odparowanie wilgoci.

Na tynk renowacyjny można nanosić materiały tylko wysoko paroprzepuszczalne (zgodnie z zaleceniami producenta). Nakładanie warstw ograniczających możliwość odparowania wilgoci sprawi że wilgoć ta będzie się gromadziła i doprowadzi w konsekwencji do odspojenia.