Z powodu właściwej konserwacji przewodów wodociągowych oraz uzbrojenia sieci wodociągowej w zakładach przemysłowych woda powinna spełniać warunki pod względem fizycznym oraz chemicznym. W przypadku względów fizycznych woda nie powinna charakteryzować się posiadaniem za dużej ilości części stałych (uprawnienia architektoniczne). Mogą one doprowadzić do powstania różnego typu osadów w przewodach. Górna granica występowania części stałych jest na tym samym poziomie co w przypadku wody, którą można pić. Wynosi ona 500 mg/l. Z kolei w przypadku względów chemicznych woda powinna się charakteryzować:
Wymagana jakość wody
a) właściwym stopniem twardości o górnej granicy dla przewodów:
– zimnej wody – 20°n,
– gorącej wody – 5°n,
– cienkich dużych jednostek kotłowych (kotły wodnorurkowe) – 0°n (w tym przypadku woda może charakteryzować się wyłącznie śladami związków wapnia Ca i magnezu Mg, w przypadku wysokich temperatur związki te mogą tworzyć kamień kotłowy w przewodach, który je zatyka i jednocześnie doprowadza do zmniejszenia wymiany ciepła między przewodami a otoczeniem),
b) odpowiednią zawartością związków żelaza Fe:
– górna granica jest taka sama jak w przypadku wody pitnej – 0,3 mg żelaza na 1 litr wody,
– duża zawartość żelaza doprowadza do odkładania się żelaza w przewodach (w wąskich przelotach i wylotach przewodów), co powoduje zatykanie przelotów i wylotów,
– duże ilości żelaza mogą doprowadzić do rozwoju drobnoustrojów żelazistych, które mogą zatkać w późniejszym czasie przewody,
c) właściwą ilością powietrza:
– jeżeli w wodzie znajduje się duża ilość powietrza, to niezbędne jest odpowietrzanie sieci przewodów oraz ich najwyższych punktów,
Z powodu poprawnego przebiegu procesów przemysłowych woda powinna mieć takie cechy charakterystyczne w danych rodzajach przemysłów:
a) brak żelaza w wodzie w przypadku pralni, przemysłu farbiarskiego, włókienniczego, papierniczego oraz w cukrowniach:
– sole żelazowe barwią produkty na kolor żółty oraz brunatny,
b) twardość wody w granicach do 4°n w pralniach, przemyśle włókienniczym, w cukrowniach i w krochmalniach:
– większa twardość wody wiąże się z za dużym zużyciem mydła do prania,
– mydło w połączeniu z solami wapnia tworzy związek chemiczny, który jest odpowiedzialny za kruchość włókna w pranej bieliźnie,
c) brak manganu (Mn) w wodzie w przemyśle spożywczym (np. pierkanie czy browary):
– związki manganu powodują hamowanie rozwoju drożdży.
Źródła czerpania wody
Pierwszym źródłem czerpania wody dla wodociągów przemysłowych są wodociągi miasta, w którym ulokowany jest ten zakład (materiały do egzaminu na uprawnienia architektoniczne). W momencie, kiedy nie ma takiej możliwości, należy zorganizować własne źródło czerpania wody. Może być ono:
– zaopatrywane,
– pochodzić z wody powierzchniowej: strumień, rzeka, jezioro,
– pochodzić z wody gruntowej: wgłębnej, za pomocą studni czy sztolni.
Woda, która płynie w wodociągach miejskich z reguły jest bezpieczna i spełnia wszystkie warunki, które są niezbędne, żeby chronić zdrowie człowieka. Dodatkowo istnieje warunek, który mówi o nieprzekraczalnej dopuszczalnej zawartości żelaza. Zdarza się jednak tak, że woda z wodociągów miejskich może być zbyt twarda. Z tego powodu należy taką wodę dodatkowo zmiękczać w zakładzie.
Z kolei temperatura wody, która pochodzi w wodociągów miejskich zależy przede wszystkim od źródła czerpania wody. Sytuacja wygląda następująco:
– czerpanie z wód gruntowych – temperatura waha się od 7 do 12°C,
– czerpanie z wód powierzchniowych – temperatura waha się od 0 do 20°C (taką temperaturę ma woda miejsca w Warszawie).
W momencie przyłączania zakładów do istniejących wodociągów miejskich trzeba również zbadać:
– ilości wody, które mogą być dostarczone do zakładu przemysłowego,
– ciśnienie wody miejskiej przy wejściu do zakładu (nie może być ono mniejsze od 25-30 m słupa wody).
