Ciężar nasypowy różni się dla poszczególnych frakcji. Dla frakcji 4-10 milimetrów wynosi on od 600 do 700 kg/m³. W przypadku frakcji 10-20 milimetrów ma on wartość 500-600 kg/m³. Podczas prażenia wielkość strat nie powinna być większa od 3%. Zawartość związków siarki SO3 wynosi 2%. Ciężar właściwy wynosi od 2,3 do 2,5 g/cm³. Ciężar objętościowy ziarn kruszywa waha się od 1 do 1,5 g/cm³. Ciężarowa nasiąkliwość waha się pomiędzy 20 a 25%. Wytrzymałość kruszywa jest określana poprzez wartość wskaźnika rozkruszenia Z.[akty uprawnienia budowlane] Wynosi ona dla frakcji 4-10 milimetrów 0,5-0,7. Dla frakcji 10-20 milimetrów wartość ta waha się od 1,14 do 1,3. Współczynnik ten określa się poprzez metodę zagłębiania tłoka na głębokość 30 centymetrów. Musi być to zgodne z normą BN-63/6720-02.

Kruszywo ze spiekanych łupków przywęglowych

Kruszywo, które jest produkowane ze spiekanych łupków przywęglowych nie zawiera praktycznie szkodliwych składników. W najbliższych latach przewidywany jest znaczny rozwój przemysłu materiałów budowlanych tego rodzaju.[segregator uprawnienia budowlane] Jest to spowodowane tym, że podczas wydobywania węgla otrzymuje się znaczną ilość odpadów oraz równoczesną wysoką jakość kruszywa spiekanego. Dzięki wypalaniu pęczniejących łupków możliwe jest uzyskiwanie lekkiego kruszywa, które pory są zewnętrznie zamknięte. Kruszywo oznaczane jako R jest wypalane w piecach obrotowych. Skład chemiczny łupków powinien być podobny do składu glin, które są stosowane do produkowania keramzytu. Współczynnik spęczniania określa się poprzez stosunek objętości po wypaleniu od objętości przed wypaleniem. Powinien mieć on wartość większą od 2. W Polsce kruszywo R nie jest produkowane na skalę przemysłową.[egzamin na uprawnienia budowlane]

Keramzyt

Keramzyt jest inaczej nazywany lecą lub glińcem. Jest to kruszywo lekkie i porowate, które otrzymuje się poprzez wypalanie glin pęczniejących. Do produkowania keramzytu stosuje się gliny o możliwie wysokim współczynniku spęczniania. Nie może być on mniejszy od 2,5. Jeżeli stosujemy do jego produkcji gliny słabopęczniejące to niezbędne jest stosowanie specjalnych dodatków. Mogą być nimi ługi posulfitowe czy węgiel brunatny.[uprawnienia budowlane testy] Trzeba mieć na uwadze, że zazwyczaj gliny z grup montmorylonitu oraz łyszczyków pęcznieją silniej niż gliny z grupy kaolinitu. W keramzycie mogą występować szkodliwe składniki. Są nimi głównie zanieczyszczenia marglem. Dla wilgotnego środowiska te zanieczyszczenia mogą powodować odpryski oraz spękanie ziarn.

Produkowanie keramzytu

Keramzyt może być produkowany na dwa sposoby. Są nimi metoda sucha oraz plastyczna. Do jednych z najnowszych rozwiązań należy to, które zostało stworzone przez duńską firme Lcca. Metoda ta polega na wyeliminowaniu osobnego procesu grudkowania. Do grudkowania gliny należy dodać plastyfikatory. Proces ten odbywa się bezpośrednio w wlotu pieca obrotowego.[uprawnienia budowlane] Wykonuje się go za pomocą specjalnie zawieszonych łańcuchów. Wypał keramzytu ma miejsce w piecach obrotowych w temperaturach wynoszących 1050-1250°C. Kształt ziaren kruszywa jest owalny lub kulisty. Ziarna te mają charakterystyczną spieczoną twardą otoczkę. Jej barwa jest ceglasta, a grubość wynosi około 0,5 centymetra. Ciężar nasypowy keramzytu uzależniony jest od składu chemicznego surowca oraz technologii jego produkcji. Wynosi on między 200 a 900 kg/m³. W Związku Radzieckim przeprowadzone zostały badania dotyczące odporności keramzytu na zamrażanie. Wykazały one, że kruszywo to wytrzymuje 15 cykli zamrażania do temperatury -20°C.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane]