Jako przykład wadliwej lokalizacji zakładu przemysłowego pod pozorem rozbudowy jest zakład, który obejmował 1,5 ha terenu (akty prawne do egzaminu na uprawnienia budowlane). Zabudowany on był budynkami, które miały łączną powierzchnię 1400 m2 i zostały rozebrane w trakcie rozbudowy. Nowy zakład znajdował się na terenie o powierzchni 7 h, a powierzchnia zabudowana stanowiła 35 000 m2.
Konieczna było wykonanie bocznicy kolejowej. Jej długość wynosi 8 km. Trzeba było wówczas dodatkowo wyburzyć domy mieszkalne, a także wybudować wiadukt ze względu na skrzyżowanie bocznicy kolejowej z drogą. Nieekonomiczne również było rozwiązanie planu generalnego.
Wadliwa lokalizacja zakładu
Oszczędne zagospodarowanie terenu: kooperacja dwóch zakładów
Kooperacja zakładów, które znajdują się obok siebie generują duże oszczędności w budowie oraz eksploatacji zakładów przemysłowych. Kooperacja polega na tworzeniu wspólnych osiedli mieszkaniowych oraz urządzeń:
– wodociągowych,
– kanalizacyjnych,
– energetycznych,
– transportowych,
– magazynów,
– warsztatów,
– straży pożarnych,
– administracji.
Przykładowo doszło do kooperacji dwóch zakładów, które charakteryzują się podobną produkcją. Na początku zakładano, że będą one od siebie oddzielone ogrodzeniem (segregator z aktami prawnymi do egzaminu na uprawnienia budowlane). Jednak na skutek kooperacji doszło do połączenia:
– budynków produkcyjnych o analogicznym procesie produkcji,
– obiektów energetycznych, transportowych, instalacji sanitarnych i budynków administracyjno-socjalnych,
– zakładów w jedną całość.
Ze względu na połączenie w jedną całość zmniejszeniu uległa powierzchnia terenu oraz kubatura budynków. Wiąże się to również ze zmniejszeniem kosztów budowy oraz eksploatacji. Na skutek takiej kooperacji zyskano takie oszczędności
a) powierzchnię terenu zmniejszono z 24,2 ha do 16,3 – oszczędność: 33%,
b) gęstość zabudowy zwiększono z 20% do 27% – zysk: 35%,
c) długość linii kolejowych zmniejszono z 2240 m do 1820 m – oszczędność: 19%,
d) długość ogrodzenia zmniejszono z 1800 m do 1450 m – oszczędność: 20%.
Oszczędna gospodarka terenu
Kolejnym źródłem, z którego można otrzymać jakieś oszczędności jest gospodarka terenu i jego właściwe zagospodarowanie (egzamin ustny na uprawnienia budowlane). Polega to przede wszystkim na:
– uzyskaniu najprostszego kształtu działki, zbliżonego do prostokąta,
– możliwie najprostszych rzutach budynków,
– komasacji kubatur budynków,
– unikaniu niepotrzebnych i źle rozmieszczonych rezerw terenowych,
– zmniejszeniu do minimum powierzchni zabudowy i zwiększeniu do maksimum procentu zabudowy,
– wyborze właściwego układu torów i zmniejszeniu do minimum tzw. wachlarza,
– prostocie i przejrzystości układu sieci dróg przy minimalnej szerokości jezdni.
Na skutek zmniejszenie powierzchni zabudowy, analogicznie zmniejszeniu ulega:
– długość dróg,
– powierzchnia działki,
– długość sieci instalacyjnych,
– długość ogrodzenia.
Powstaje to na skutek połączenia oraz spiętrzenia brył budynków. W jaki sposób można zyskać maksymalną gęstość zabudowy? Poprzez:
– umiejscawianie budynków na linii zabudowy,
– stosowanie minimalnych odległości między budynkami,
– upraszczanie rzutów budynków.
Niewykorzystane tereny powstają na skutek skomplikowanych kształtów działki. Wydłuża to również drogi transportowe (szczegółowy program egzaminu na uprawnienia budowlane). Dzięki uproszczeniu takiego kształtu, można doprowadzić do oszczędności. Okazuje się, że najlepszym kształtem działki jest prostokąt o stosunku boków 1:2 bądź trapez. Należy też wprowadzić tory kolejowe z jednej strony, a po drugiej stronie działki – wejście i wjazd. W większości prawie wszystkie budynki są w kształcie prostokąta. Układ dróg również jest prostokątny. Taki układ pozwala na najlepsze wykorzystanie terenu. Dzięki temu nie powstają martwe przestrzenie, a prowadzenie podziemnych sieci instalacyjnych jest o wiele łatwiejsze. Jeżeli zabudowa będzie nieregularna należy liczyć się z tym, że dojdzie do zmniejszenia gęstości zabudowy, a co za tym idzie – do niewykorzystania terenu.
