Wzniesienie okna nad płaszczyznę roboczą jest decydującym czynnikiem w przypadku oświetlenia bocznego (uprawnienia budowlane). W sytuacji, kiedy okno ma takie same wymiary, ale różne wzniesienia, w efekcie można uzyskać zupełnie inny rozkład i wielkość natężenie oświetlenia w pomieszczeniu.
Umiejscowienie okna
Okno, które jest nisko umieszczone, a jego dolna krawędź znajduje się na poziomie płaszczyzny roboczej, emituje wysokie natężenie przy oknie. Natężenie to gwałtownie spada im dalej się będzie od otworu okiennego. Im wyżej to okno będzie, tym natężenie oświetlenia przy nim również spadnie, a podnosić się będzie przy przeciwległej ścianie. W efekcie zwiększa się równomierność oświetlenia. Z kolei okna, które znajdują się wysoko, dają co prawda niskie natężenie oświetlenia, ale jest ono w miarę równomierne. W związku z tym wyklarował się wniosek, który mówi o tym, że górna krawędź okna powinna znajdować się jak najwyżej to możliwe. Odległość krawędzi od sufitu nie może być większa niż 30 cm.
Najlepsze oświetlenie w pomieszczeniach, które są wysokie i głębokie powstanie dzięki dwom pasom okien:
– jeden umieszczony na poziomie płaszczyzny roboczej, niski, żeby móc oświetlać przestrzeń bezpośrednio przy oknie,
– drugi, który jest umieszczony wysoko, wyższy, żeby móc oświetlić głębię pomieszczenia.
Można wystosować wytyczne projektowania w przypadku okien, których dolna krawędź znajduje się na wysokości płaszczyzny roboczej. Należy pamiętać, że najważniejszym czynnikiem, który dotyczy oświetlenia bocznego, jest stosunek głębokości pomieszczenia do wzniesienia górnej krawędzi okna nad płaszczyzną roboczą. Obliczenie tego pozwoli na ustalenie wartości granicznych, których nie można przekroczyć, jeżeli zależy na dostatecznym natężeniu oświetlenia.
Woda kondensacyjna
W przypadku okien żelbetowych powinno się mieć na uwadze to, że trzeba ująć i odprowadzić wodę kondensacyjną (testy 2021 uprawnienia). Jest to woda, która zbiera się na szybach w okresie zimy. Najwięcej takiej wody można spotkać w pomieszczeniach, które charakteryzują się dużą zawartością pary wodnej w powietrzu. Najczęściej stosuje się ujęcie w formie zagłębienia w parapetach betonowych czy lastrykowych, z odprowadzeniem lub bez. Wodę kondensacyjną można odprowadzać:
– do zbiorniczków,
– do przewodu kanalizacyjnego (odprowadzenie wspólne dla szeregu okien).
Nie powinno się wyprowadzać wody na zewnątrz przy wykorzystaniu otworu w oprawie. Może to doprowadzić do łatwego zapychania się kurzem oraz zamarzania w zimie.
Okna żelbetowe i metalowe
W przypadku okien żelbetowych, które są podwójnie szklone, należy pamiętać o tym, że nie powinno się szklić obustronnie w jednej stałej ramie. Gdy kit nie będzie szczelny, to kurz może się dostać pomiędzy szyby, co doprowadzi do szybkiego obniżenia przepuszczalności światła. Jedynym sposobem na jego usunięcie jest wyjęcie szyb (program egzamin uprawnienia 2021). Tego typu szklenie powinno być wykorzystywane w momencie, kiedy nie ma innego wyjścia. Wówczas należy zastosować specjalny kit, który nie wysycha i nie pęka. Jest to rozwiązanie jedynie dla produkcji czystej, podczas której nie wydziela się żaden pył czy dym.
Okna metalowe charakteryzują się tym, że dają o wiele mniejsze straty światła. Niestety na rynku brakuje specjalnych profilów, które pozwoliłyby na skonstruowanie szczelnych, otwieranych, podwójnych okien. Szczelność jest ciężka do osiągnięcia w momencie, kiedy będzie się stosować zwykłe profile budowalne. Dodatkowo profile te są nieekonomiczne w wykorzystaniu. Z tego też powodu najczęściej decyduje się na okna metalowe, ale w wersji pojedynczej, które są tylko częściowo otwierane uchylnie. Żeby móc ująć wodę kondensacyjną, to należy wykorzystać rynienki, które wykonane są z blachy. Ma ona średnicę ok. 5 cm i jest przyspawana do dolnego ramiaka.
Okna, które są dostępne w zasięgu ręki można otwierać pojedynczo. W sytuacji okien, które są wysoko umieszczone, należy zastosować otwieranie zespołowe. Polega ono na połączeniu skrzydeł ze wspólnym wałem, który obraca się przy wykorzystaniu dźwigni.
