Systematyka przedmiotów

Przedmioty, które podlegają typizacji należy odpowiednio usystematyzować. Dzięki temu można określić współzależność z innymi przedmiotami z innych grup, a także wybrać przedmioty, których typizacja skutkuje największymi korzyściami (egzamin na uprawnienia architektoniczne). Systematyka ułatwia ten proces za każdym razem, kiedy rozpatruje się jakiś typizowany przedmiot. Na formę przestrzenną przedmiotu wpływa:

– przyjęcie koncepcji wykonawczej,

– odpowiednia dyspozycja materiałów.

Dzięki temu mogą być potrzebne zmiany tych przedmiotów, które już stypizowano i przeznaczono do takiego samego zadania lub opracowano nowe.

Odnosi się to do trzech grup, które zostały wymienione i opracowane w poprzednim tekście. W zmienności systemów i rozwiązań funkcjonalnych występuje to samo zjawisko, które powstaje lub przejawia się poprzez rozwiązania progresywne. Postępowość jest zjawiskiem, które często pojawia się w budownictwie wiejskim. Wybór rodzaju powtórzeń nie może być przypadkowy (pytania na egzamin ustny do uprawnień). Architektura zależy między innymi od:

– fizycznych rozmiarów,

– potrzeb,

– możliwości człowieka.

W przypadku budownictwa wiejskiego dodatkowo trzeba uwzględnić:

– wymiary, możliwości i potrzeby fizyczne oraz fizjologiczne różnych rodzajów i ras zwierząt,

– wymiary i gabaryty najróżniejszych maszyn rolniczych, sprzętu i urządzeń mechanicznych.

Przy pracach typizacyjnych należy uwzględnić wyżej wymienione okoliczności. Dzięki temu specyfika wiejskiego budownictwa jest określona w sposób jednoznaczny. Wpływa to na ukształtowanie formalne typizowanych przedmiotów oraz elementów. W związku z tym budynki i obiekty powstałe w oparciu o typizowane elementy lub ich zespoły mogą nadawać się do określonych celów. Natomiast budynki i obiekty zbudowane z tych samych elementów, ale przeznaczone do innych celów, mogą okazać się zupełnie bezużyteczne. Z tego względu kształty fizyczne i cechy typowych elementów trzeba tak uformować, żeby spełniały wymagania w danym zakresie. Nic nie może być przypadkowe.

Formowanie architektury

W architekturze nie ma miejsca na poszukiwanie formy. Musi ona być tak stworzona, żeby to szukanie było zbędne. Wydaje się również, że w budownictwie nie można sobie na dowolność czy swobodne układy form. Okazuje się, że jest to błędne myślenie. Z racji tego, że każdy inaczej postrzega formę, nie można jej jasno i obiektywnie zdefiniować (uprawnienia architektoniczne – egzamin).

Jest to ważne pod kątem zagadnień typizacyjnych. Wyraźnie wskazują one, że współczesne style architektoniczne, zwłaszcza te osiągane dzięki nowoczesnej technologii i metodom industrializacji, nadal nie mogą opierać się na subiektywnych odczuciach, ale muszą mieć określone i ścisłe uwarunkowania techniczne.

Wprowadzenie tzw. złotego podziału było pierwszą próbą wykorzystania uwarunkowań technicznych w architekturze. Poszukiwanie poprawnych wyznaczników nowoczesnej technologii i jej praktyczne wykorzystanie wpływa na współczesne teorie, które kształtują architekturę. Do jednej z form poszukiwań należą prace typizacyjne, dzięki którym można zobaczyć występujące tendencje do:

– geometryzacji,

– liczby ograniczonej.

Pierwszą omówioną tendencją będzie tendencja do geometryzacji. Człowiek uważa linie pionowe i poziome za bardzo ważne. Spowodowane to jest najprawdopodobniej przyciąganiem ziemskim. Kształtowanie form, które są konstrukcyjnie zależne od przyciągania występuje w budownictwie i architekturze. Jednak nie ma konieczności, żeby w budownictwie ściśle ze sobą powiązać geometryczne poziomy i piony.

Formami, które można spotkać w naturze to: pion, poziom, kąt prosty, kwadrat, koło, kula. Poza tym wykształciły się one również na skutek długich badań i doświadczeń. Są nierozłączną częścią psychiki człowieka. Przez to, że było coraz więcej kombinacji, które tworzyły układy praform geometrycznych, powstał splot upodobań, uprzywilejowań i niechęci. Ma on wpływ na formowanie architektury. Warto zaznaczyć, że wpływ ten jest samorzutny oraz bezwiedny.

Więcej ciekawostek znajdziesz na naszym blogu.