Problem 1. Nieprawidłowe zabezpieczenie belek opartych na murze może powodować ich butwienie.

Podczas wykonania remontu stropu  należy zwrócić uwagę na to, że szczególnie narażone na zagrzybienie są końce belek osadzonych w ścianach murowanych, głównie zewnętrznych. Belki czołowe ulegają butwieniu gdy mają sprzyjające warunki (czyli wilgotność, dostęp powietrza i temp 20-30°C). Ulegają one zawilgoceniu wskutek przenikania wilgoci ze ścian oraz wyparowania wody przez czoło niedostatecznie przesuszonej belki. Degradacja belek czołowych może spowodować znaczne uszkodzenia konstrukcji. Końce belek należy impregnować ze szczególną starannością i nie dopuszczać do bezpośredniego kontaktu belki z murem. W tym celu gniazdo należy wykonać w taki sposób aby odstęp między belką a ścianą wynosił co najmniej 3cm. Ponadto należy odizolować belkę od muru za pomocą ciągłej paroizolacji.

Belkę stropową układa się na warstwie papy. Jeśli belka wymaga wypoziomowania należy to wykonać za pomocą dobrze zaimpregnowanej podkładki z twardego drewna (najlepiej dębową). Jeśli stwierdzi się dużą wilgotność w budynku końce belek należy obmurować.

 

Problem 2. Zbyt duże ugięcia podciągów mogą być przyczyną nieprawidłowej pracy stropów.

Należy sprawdzić ugięcia podciągów. Zbyt duże ugięcia mogą być wywołane  dużymi rozpiętościami lub złym usytuowaniem czołowych połączeń poszczególnych elementów podciągu. Styki czołowe podciągu złożonego należy umieszczać nad podporą, a jeśli podciąg jest belką ciągłą – w odległości równej ¼ rozpiętości podciągu od podpór pośrednich z dopuszczalnym przesunięciem 15cm. Styki czołowe w jednym przekroju nie mogą obejmować więcej niż  połowę elementów składowych i nie mogą występować w tym samym miejscu w dwóch sąsiednich elementach. Każdy element przęsła może mieć tylko jedno połączenie na długości. W przypadku niezastosowania powyższych reguł należy rozważyć wymianę poszczególnych belek.

 

Problem 3. Niewłaściwe oparcie podciągu może powodować osłabienie stropu.

Osłabienie stropu może wynikać z niewłaściwego oparcia belek podciągów. Należy sprawdzić czy oparcie podciągu na podporze wynosi co najmniej 90mm. Jeśli podciągi stykają się na środkowej podporze długość podparcia powinna wynosić co najmniej 90mm na każdym końcu.

 

Problem 4. Nieprawidłowe podkładki do podparcia belek mogą powodować ich osiadanie.

Podczas wymiany belek nie należy stosować  klinów i ścinek tarcicy jako podparcia końców belek. Końce belek mogą się obniżyć w związku z kurczeniem się takich elementów. W celu skorygowania błędów w montażu należy zastosować płaskie elementy o wytrzymałości zapewniającej przeniesienie obciążeń.

 

Problem 5. Stropy drewniane mogą skrzypieć.

Na skutek chodzenia ludzi stropy mogą skrzypieć, ponieważ poszczególne ich części ocierają się o siebie. Powodem może być niewłaściwe połączenie belek stropowych z podciągiem. W konsekwencji końce belek ocierają się o podciąg gdyż ugięcia tych elementów są różne.

 

Problem 6. Niewłaściwe podparcie belek stropowych może być przyczyną dużych ugięć i uszkodzeń.

Należy sprawdzić czy belki stropowe, zapewniające podparcie podłóg, nie są nadmiernie ugięte lub uszkodzone. Może to być spowodowane zbyt dużą rozpiętością belek, niewłaściwym podparciem belek, zbyt dużymi zakładami belek nad podciągami lub niewłaściwym wykonaniem wrębów. Jeśli powierzchnia podparcia belki stropowej jest zbyt mała wówczas powstaje ryzyko ruchu tej belki a w konsekwencji ugięcia stropu. W ekstremalnym sytuacjach część stropu może ulec uszkodzeniu. W związku z tym należy dokładnie przeanalizować czy podparcie jest wykonane właściwie.

 

Problem 7. Niewłaściwe wykonanie otworów instalacyjnych oraz podcięć może powodować osłabienie belek.  

Wręby, otwory i inne przejścia przez belkę  są często potrzebne do przeprowadzenia instalacji elektrycznej, grzewczej lub wodno-kanalizacyjnej. Jeśli jednak zostaną one wykonane w nieprawidłowy sposób mogą spowodować poważne osłabienie drewna. Nie należy wykonywać zacięć i otworów w pobliżu krawędzi belek i w połowie rozpiętości przęsła.

 

Problem 8. Porażone, rozwłóknione lub zasolone belki powodują degradację całego stropu.

W przypadku wystąpienia porażenia belek przez grzyby i mikroorganizmy, rozwłóknienie belek lub ich zasolenie należy postępować analogicznie jak przy zaleceniach dla więźby dachowej.

 

Problem 9. Zagrzybiona polepa może powodować powstawanie mikroorganizmów podczas eksploatacji budynku.

Należy sprawdzić czy polepa nie jest zagrzybiona. Ewentualne grzyby należy zlikwidować stosując suchą impregnację. Metoda ta polega na przemieszaniu materiału sypkiego z solą impregnacyjną. Zwykle wykonuje się to na twardym i równym podłożu (np. posadzce betonowej). Co pewien czas należy materiał przegarniać, tak aby się przesuszył.

 

Problem 10. Brak pustki nad polepą ograniczy cyrkulację powietrza.

Polepa w stanie aktualnym jest położona na pełno, bez pustki izolacyjnej. Należy rozważyć wykonanie pustki izolacyjnej zgodnie z poniższym schematem. Przestrzeń powietrzna między posadzką a izolacją powinna wynosić co najmniej 2cm.

 

Problem 11. Skrzypiąca podłoga może być przyczyną zastosowania nieprawidłowych łączników.

Zalecamy użycie łączników wkręcanych, tak aby ograniczyć dodatkowych drgań.

 

Problem 12. Nieprzestrzeganie zasad podczas układania podłogi może wpływać negatywnie na wygląd estetyczny podłogi oraz jej pracę.

Belki stropowe lub legary stanowiące podkład dla podłogi z desek powinny być zabezpieczone preparatem przeciwgrzybowym. Legary powinny być oddzielone od podłoża za pomocą np. papy izolacyjnej. Rozstaw legarów jest zróżnicowany w zależności od grubości desek 50-70 cm (im cieńsze deski tym rozstaw legarów mniejszy). Połączenia legarów wykonuje się na nakładkę prostą lub skośną. Połączenia sąsiadujące powinny być od siebie odsunięte o min. 0,5m. Deski układa się prostopadle do ściany okiennej, tak by nie było widać ewentualnych nierówności i łódeczkowania. Między deską a stałymi elementami poddasza (słupy, ściany) należy pozostawić przerwę o szer. 10-25mm. Pierwszą deskę ułożoną wzdłuż ściany należy przybić na każdym legarze z góry przy brzegu deski oraz z drugiej strony w płaszczyznę boczną. Kolejne deski należy przybijać na kryty gwóźdź. Posadzkę z desek należy wygładzić przez szlifowanie które wykonuje się pasami równoległymi do długości desek.

 

Problem 13. Zastosowanie nieodpowiednich materiałów może powodować problemy w czasie eksploatacji.

Wszystkie materiały stosowane do wykonania podłogi z desek powinny odpowiadać wymaganiom zawartym w polskich normach. Deski podłogowe powinny być wykonane z drewna klasy nie niższej niż K24. Szerokość desek powinna wynosić 80-140mm. Do przybijania desek należy stosować gwoździe o równej długości 2,5-3-krotnej grubości deski.

 

Problem 14. Duża wilgotność powietrza może spowodować wypaczanie desek podłogowych.

Przed przystąpieniem do robót związanych z ułożeniem posadzki drewnianej należy sprawdzić: temperaturę pomieszczenia, wilgotność względną pomieszczenia oraz wilgotność podkładu. Liczba pomiarów wilgotności w pomieszczeniu poddasza skrzydła południowego powinna być równa min. trzem badaniom. Wilgotność deski nie powinna przekraczać 14%, natomiast legarów maksymalnie 18%.