Zakłada się, że największe pochylenie podłużne niwelety dla dróg I-IV klasy technicznej powinno być na poziomie 3-6% (uprawnienia budowlane 2021). Z racji tego, że nawierzchnia betonowa charakteryzuje się równością i szorstkością, to można ją stosować w przypadku spadków podłużnych nawet do 8%. Z reguły jednak należy dopilnować tego, żeby największy spadek podłużny dla nawierzchni betonowej wynosił do 5%. Spowodowane to jest możliwością wystąpienia gołoledzi podczas przymrozków. Gołoledź występuje na betonie najszybciej niż w przypadku innych rodzajów nawierzchni. Spowodowane to jest tym, że wartość ciepła właściwego betonu jest mała, a makroporowatość – duża. W efekcie beton stosunkowo łatwo wchłania wilgoć z powietrza i z nadejściem mrozów, co doprowadza do tego, że powierzchnia drogi robi się szybko śliska.

Zmniejszenie spadków podłużnych jest dobrym rozwiązaniem w przypadku, kiedy występują trudności w wykonywaniu nawierzchni betonowej z zastosowaniem maszyn na większych spadkach.

W polskich przepisach uwzględnione jest to, że spadek podłużny nawierzchni betonowej nie może być większy niż 6%. Należy jednak pamiętać o tym, żeby dążyć do tego, żeby nie przekroczyć 4% spadku. Jeżeli nawierzchni betonowej nada się większą szorstkość, to można ją wykorzystać nawet w spadkach na poziomie 1%. Istnieją sytuacje, w których stosowano nawierzchnie betonowe na znacznych spadkach dróg, które miały charakter lokalny. Pochylenia do 20% można stosować w specjalnych okolicznościach (np. zjazdy do garaży) pod warunkiem, że powierzchnia betonu będzie ryflowana.

Przekrój poprzeczny nawierzchni

Przekrój poprzeczny nawierzchni zbudowany jest z poniższych elementów:

– spadki poprzeczne,

– szerokość,

– grubość,

– kształt.

Odwodnienie i bezpieczeństwo ruchu mają duży wpływ na wielkość spadku poprzecznego (pytania na egzamin ustny do uprawnień). Odwodnienie jest istotne z racji tego, że jak najszybciej należy odprowadzić wodę z nawierzchni, co wymaga jak największego spadku poprzecznego. Z kolei bezpieczeństwo ruchu wymaga jak najmniejszego spadku poprzecznego. Dzięki temu, że nawierzchnia betonowa charakteryzuje się dobrą gładkością (dobre warunki spływu wody), to dzięki małemu spadkowi poprzecznego możliwe jest w miarę szybkie odprowadzenie wód opadowych poza jezdnię. Jednocześnie nie narusza się żadnych zasad, które dotyczą bezpieczeństwa ruchu.

Praktycznie w większości krajów założono, że spadek poprzeczny na prostych odcinkach powinien wynosić 1,5-2%. Wartość 1% jest dopuszczalna tylko wtedy, kiedy spadki podłużne są powyżej 4%. Spadek poprzeczny w łukach waha się w granicach 2-6%, w niektórych krajach – nawet 8%. Wszystko zależy od wielkości krzywizny.

Szerokość jezdni oraz rodzaj nawierzchni nie łączą się ze sobą. Szerokość zależy od klasy drogi czy ulicy. Z tego względu, że nawierzchnie betonowe są nawierzchniami typu ciężkiego i stosuje się je w przypadku dróg wyższych klas technicznych, szerokość jezdni może wynosić 6, 7 lub 7,5 m (nauka do uprawnień architektonicznych).

Grubość płyty betonowej

Czynnikami, które wpływają na grubość nawierzchni są:

– rodzaj i właściwości podłoża nawierzchni,

– rodzaj i natężenie ruchu drogowego,

– własności wytrzymałościowe betonu,

– właściwości klimatu,

– wielowarstwowość nawierzchni.

Podłożem nawierzchni betonowej może być:

– grunt w stanie rodzimym bądź nasypowym,

– podłoże sztuczne w postaci specjalnie wykonanych warstw gruntu o nośności bądź wodoprzepuszczalności większej od gruntu rodzimego,

– istniejąca zużyta nawierzchnia typu przejściowego (tłuczniowe bądź brukowe).

Podłoże gruntowe powinno się charakteryzować takimi cechami jak:

– stabilność i jednorodność,

– brak tendencji do osiadania i pęcznienia,

– brak tendencji do kurczenia się pod wpływem zmian wilgotności lub pod wpływem przemarzania.

Odpowiednimi gruntami na podłoże pod nawierzchnię betonową są grunty piaszczyste i piaszczysto-żwirowe. Z kolei nie zaleca się korzystania z gruntów ilasto-gliniastych. Są one bardzo wilgotne i w związku z tym łatwo pęcznieją, a podczas wysychania ulegają kurczeniu. Podłoże powinno być dobrze odwodnione. Z kolei poziom wody gruntowej powinien mieć odpowiednią głębokość, którą uzyskuje się poprzez drenowanie (szczegółowy program egzaminu na uprawnienia architektoniczne).