Środki pianotwórcze można podzielić na dwie zasadnicze grupy. Pierwsza z nich charakteryzuje się większą wiskozą na powierzchniach niż wewnątrz roztworu. Druga grupa natomiast wiskoza powierzchniowa nie wykazuje widocznych różnic z wiskozą wewnątrz cieczy. Według badań przeprowadzonych przez Hielschera druga grupa nie spełnia wymagań, które są stawiane środkom pianotwórczym stosowanym do produkowania pianobetonów.[segregator uprawnienia budowlane]

Stabilizatory

W celu zwiększenia trwałości piany można stosować stabilizatory. Ich zadaniem jest zwiększenie sztywności otoczek piany. Odbywa się to poprzez zwiększenie lepkości roztworów pianotwórczych oraz przedłużenie okresu płynięcia cieczy wewnątrz otoczek pęcherzyków. Stabilizatory mają konkretne działanie. Po pierwsze zwiększają lepkość roztworu tak działa na przykład gliceryna. Po drugie tworzą koloidalną strukturę wewnątrz ścianek pęcherzyków tak jak ma to miejsce w przypadku żelatyny i kleju. Ulegają one polimeryzacji lub kondensacji przykładowo mocznik, formaldehyd czy żywice. Ostatnim z ich działań może być tworzenie nieprzepuszczalnym wysokorozdrobnionych osadów, tak jak ma to miejsce w solach glinu, żelaza oraz metali ciężkich.[egzamin na uprawnienia budowlane]

Wymagania dla środków pianotwórczych

W produkcji pianobetonów można stosować różne środki pianotwórcze. Głównym wymaganiem, które jest im stawiane jest to, aby w ich ilości, która jest niezbędna do wyrobienia metra sześciennego pianobetonu zawarte było najwyżej 700 gramów stałych składników chemicznych. Jako najczęściej stosowany środek pianotwórczy w Polsce wykorzystujemy emulsję.[akty uprawnienia budowlane]

Emulsja

W celu przygotowania emulsji niezbędne jest posiadanie kleju, kalafonii, ługu sodowego oraz sody. Pierwszym etapem przygotowywania jest powolne rozpuszczenie w wodzie o temperaturze wynoszącej 35-40°C. Proces pęcznienia powinien odbywać się w temperaturze 15°C. Powstająca mieszanina nie powinna wydzielać zapachu zgnilizny oraz na powierzchni nie powinno być widać pleśni. W emulsji nie powinno być zanieczyszczeń tłuszczowych. Temperatura mięknienia kalafonii powinna być nie mniejsza niż 65°C. W kalafonii nie powinien występować olej terpentynowy. Gdy kalafonia ma mętno-czerwoną barwę oraz jest lepka to świadczy to o jej złej jakości.[uprawnienia budowlane testy]

Etapy przygotowywania emulsji

Przygotowywanie emulsji składa się z kilku etapów. Po pierwsze przygotowuje się roztwór klejowy. Dokonuje się tego poprzez rozdrobnieniu kleju na kawałki o wielkości 2-3 centymetrów. Są one następnie zalewane wodą w temperaturze 15-20°C wewnątrz naczynia żelaznego. Stosunek wagowy obydwu składników powinien wynosić 1:1. Po upłynięciu 24 godzin mieszanina jest podgrzewana do temperatury 50°C. Rozpuszczenie kleju powinno odbywać się w tej temperaturze wody w czasie 1,5-2 godzin.[uprawnienia budowlane] Kolejnym etapem jest przygotowanie roztworu ługowego. Odbywa się to poprzez rozpuszczenie 116 gramów ługu sodowego w litrze wody. Następnie przygotowuje się mdło kalafoniowe. Do gorącego roztworu ługu dodawana jest stopniowo rozdrobniona kalafonia podczas ciągłego mieszania w stosunku 1:1. Mieszaninę następnie gotuje się przez 1,5 do 2 godzin. Ogólnie gotuje się do momentu, gdy kalafonia rozpuści się w całości. Następnie mieszaninę uzupełnia się wodą o temperaturze 70°C do wartości początkowej objętości. Roztwór kleju o temperaturze 30°C wlewa się do roztworu kalafoniowego małymi porcjami. Temperatura roztworu kalafonii powinna wynosić 60°C. Następnie składniki te miesza się dokładnie ze sobą. Otrzymana emulsja pianotwórcza powinna być przechowywana w szczelnie zamkniętych beczkach drewnianych lub balonach szklanych.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane]