Inwestor to osoba fizyczna lub prawna, która finansuje realizację tego typu. W zależności od rodzaju inwestycji, a także szczebla administracji, inwestor może być centralny, główny bądź bezpośredni. Dodatkowo wyróżnia się jeszcze inwestora zastępczego. Takim inwestorem zastępczym rad narodowych są np. Dyrekcje Rozbudowy Miast. Użytkownikiem z kolei jest osoba prawna lub fizyczna, dla której wykonuje się daną inwestycję.
realizacja inwestycji budowlanych
Założenia techniczno-ekonomiczne
Założeniami są podstawowe ustalenia, dzięki którym można określić program oraz ważne dla danej inwestycji dane charakterystyczne.
Do założeń techniczno-ekonomicznych należy przygotowanie wszystkich aktów prawnych, finansowych oraz technicznych. Kiedy założenia te zostaną zatwierdzone, kolejnym krokiem jest rozpoczęcie opracowywania drugiego stadium dokumentacji. Drugim stadium jest projekt techniczny inwestycji. Na jego podstawie wykonuje się daną inwestycję.
Do najważniejszych elementów założeń techniczno-ekonomicznych inwestycji zalicza się:
– określenie przedmiotu inwestycji,
– uzasadnienie potrzeby i wielkości inwestycji,
– uzgodnienie lokalizacji szczegółowej,
– zbiorcze zestawienie istniejących, adaptowanych i projektowanych obiektów i urządzeń usługowych,
– wykaz zastosowanych projektów typowych i powtarzalnych,
– plan orientacyjny w skali 1 : 25 000, plan sytuacyjny w skali 1 : 1000 lub 1 : 500 wszystkich budynków, naniesiony na matrycy mapy sytuacyjno-wysokościowej,
– szkice koncepcyjne indywidualnych obiektów budowlanych w skali 1 : 100 lub 1 : 50 z elewacjami i opisem konstrukcji i instalacji, harmonogramem realizacji inwestycji i finansowania,
– inwestor, którego głównym zadaniem jest odpowiadanie za ostateczną treść założeń,
– jednostka projektowa, która jest odpowiedzialna za projekt,
– wykonawca, który jest odpowiedzialny za realizację danej inwestycji.
Założenia techniczno-ekonomiczne, które są opracowane, muszą zostać zatwierdzone przez władze nadrzędne. Dokumentację składa im inwestor. Kiedy założenia będą zatwierdzone, to można zacząć opracowywać projekt techniczny, a następnie zacząć realizować inwestycję. Projekt techniczny należy przygotować zgodnie z zatwierdzonymi założeniami techniczno-ekonomicznymi oraz z uzyskaną lokalizacją szczegółową. Projekty typowe obiektów są niezbędne do opracowywania dokumentacji. Należy je wykorzystywać najbardziej jak to możliwe. Rozwiązania indywidualne są możliwe do zastosowania w takiej sytuacji, kiedy brakuje odpowiednich rozwiązań typowych bądź powtarzalnych. Jednak za każdym razem niezbędne jest potwierdzenie przez kierownika jednostki projektowej (jak wygląda egzamin na uprawnienia architektoniczne).
Lokalizacja inwestycji
Lokalizacja inwestycji należy do jednego ze składników dokumentacji, która ma szczególne znaczenie prawne. Decyzję o lokalizacji wydają terenowe władze budowlane. Odbywa się to podczas opracowywania założeń techniczno-ekonomicznych.
Wyróżnia się lokalizację:
a) ogólną:
– opracowuje się ją w części ogólnej założeń,
– jest ona podstawą, że móc uzyskać lokalizację szczegółową w fazie założeń techniczno-ekonomicznych,
b) szczegółową:
– żeby móc ją uzyskać konieczny jest podkład (matryca) sytuacyjny,
– podkład powstaje na podstawie mapy sytuacyjno-wysokościowej i powinno się na niego nanieść warstwy, drogi, ulice, place, położenie sąsiednich budynków, uzbrojenie terenu, drzewa, istniejące budynki i inne.
Odstępy w wysokościowe warstwie, w zależności od ukształtowania terenu, można podawać od 0,1 do 1 m. Dodatkowo należy uwzględnić siatkę punktów niwelacyjnych o bokach kwadratu od 3 do 10 m (egzamin na uprawnienia architektoniczne). Oprócz planu sytuacyjnego konieczny jest również wycinek planu orientacyjnego usytuowania działki budowlanej w stosunku do istniejących ulic, dróg, placów, położenia w stosunku do osiedli.
