W przykładowym stropodachu zastosowano pumeksobeton do jego budowy. Temperatura powietrza występująca w pomieszczeniu miała wartość około 23°C. Wilgotność względna natomiast wynosiła 28%. Zmierzony w tej konstrukcji współczynnik przenikania ciepła k wyniósł 1,1 kcal/m2h°C. Po upływie 12 lat wilgotność pumeksobetonu wyniosła około 27%. Po upływie kolejnych 5 lat wartość ta wzrosła do około 30%.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane]
Przykład stropodachu
Stropodach ocieplany żużlem
Kolejnym przykładem jest stropodach, który był ocieplany żużlem luźno usypanym na płycie żelbetowej. Warstwa wykonana z żużla miała grubość 20 centymetrów. Zastosowano tu również gładź z chudego betonu, która miała grubość 3-5 centymetrów. Następnie została ona pokryta dwoma warstwami papy. Temperatura, która panowała w poszczególnych halach wynosiła 22-28°C. Do badań został pobrany żużel ze stropodachu po upływie 13 lat. Był on w całości mokry. Wartość jego wilgotności wyniosła około 35%. W przypadku gładzi cementowej wilgotność wyniosła 21,6% i można stwierdzić, że była ona prawie w całości nasycona wodą.[uprawnienia budowlane]
Stropodach nad budynkiem mieszkalnym
Następny analizowany stropodach został wykonany nad budynkiem mieszkalnym. Jego konstrukcja składała się z płyty żelbetowej, na której luzem ułożono warstwę lekkiego kruszywa, które zostało wykonane z gliny. Na tym kruszywie wykonana została gładź z chudego betonu. Miała ona grubość 5 centymetrów. Została ona pokryta dwoma warstwami papy. Po upływie 12 lat wilgotność warstwy ocieplającą wyniosła 5,2-6,6%. Po kolejnych 5 latach obniżyła się ona do wartości około 2,5%. Tak niska wartość wilgotności tłumaczona była między innymi tym, że kruszywo układano w stanie suchym oraz tym, że podczas robót stropodach przykryto specjalnym brezentem.[uprawnienia budowlane testy]
Stropodach nad jadalnią w stoczni
Jako kolejny przykład przedstawiony zostanie stropodach, który został wykonany nad jadalnią w stoczni. Na jego konstrukcję składała się płyta żelbetowa. Na niej wykonano warstwę żużla pumeksowego, która miała grubość 10-15 centymetrów. Na warstwie tej wykorzystano gładź cementową oraz pokrycie papowe. Pokrycie tego stropodachu zostało zniszczone i należało go przebudować. Po procesie całkowitego usunięcia papy została położona 3 centymetrowa warstwa grubego kruszywa.[segregator uprawnienia budowlane] Na nim umieszczono 1,5 centymetrową warstwę lanego asfaltu oraz 0,3 milimetry foli aluminiowej. Warstwę kruszywa połączono otworami z zewnętrzną przestrzenią. Można więc powiedzieć, że w pewnym stopniu zastąpiła ona szczelinę wentylowaną. Po upływie 5 lat od momentu przebudowy wilgotność pumeksu bardzo się obniżyła. Wyniosła ona około 9,3%.
Badania Schillca i Jenischa
W badaniach oraz obserwacjach Schillca i Jenischa wykazano, że w stropodachach niewentylowanych wykonanych z lekkich betonów kruszywowych występowało duże zawilgocenie. W badaniach poddawane były jedynie stropodachy występujące w budynkach mieszkalnych. Do warstw ocieplających najczęściej stosowano pumeksobeton oraz płyty wiórkowo-cementowe.[egzamin na uprawnienia budowlane] Badana płyta żebrowana była zapełniona pumeksobetonem i następnie wyrównana gładzią cementową. Na niej doklejono warstwę papy, które zadaniem była paroizolacja. Następnie na papie ułożono warstwę pumeksu. Wielkość ich ziarn wynosiła 5 centymetrów. Na niej znajdowała się gładź cementowa o grubości 4 centymetrów, którą w ostatnim etapie pokryto papa. Po upływie 2 lat dokonano pomiaru wilgotności pumeksu. Wyniosła ona 28-43%. Po upływie kolejnych 7 lat wilgotność ta wyniosła 15-38%.[akty uprawnienia budowlane]
