– jednorazowy proces nasycenia porów cieczą – nasiąkliwość betonu,
– ciągłą przesiąkliwość – filtrację.
Przepuszczalność
Na skutek samouszczelnienia betony może dojść do zmniejszenia filtracji. Współczynnik filtracji k w betonie dla warunków laboratoryjnych 10-12 cm/sek. Z kolei w przypadku budowy w betonie konstrukcyjnym z uwzględnieniem niejednorodności betonu i przerw roboczych, współczynnik ten wynosi powyżej 10 cm/sek.
Próbki, które wykorzystuje się do określania przepuszczalności powinny mieć takie wymiary, żeby nie były widoczne różnice struktury betonu. Jednocześnie najmniejszy wymiar próbek powinien być nie mniejszy od trzykrotnej grubości największych ziaren kruszywa.
Należy pamiętać o tym, że przesiąkliwość w kierunku ułożenia i zagęszczenia warstw betonu jest większa niż w kierunku prostopadłym. Z tego powodu ważne jest, żeby badania w laboratorium wykonać w ten sposób, aby kierunek ciśnienia wody ściśle odpowiadał warunkom budowy. Dodatkowo należy zadbać o to, żeby powierzchnie zewnętrzne próbek, które przygotowano w laboratorium były szorstkie i bez mleczka cementowego na górnej powierzchni. Próbki należy przechowywać pod mokrym nakryciem lub w mokrym piasku. Dzięki temu próbki mają wyższą szczelność niż próbki, które przechowuje się na powietrzu. Warto wiedzieć, że szczelność betonu rośnie wraz z jego wiekiem.
W przypadku dużych masywów, betony twardnieją przy podwyższonej temperaturze. W podobnych warunkach należy przechowywać próbki. Filtracja betonu jest inna w wyższych i inna w niższych temperaturach. W jednorodnej strukturze betonu filtracja wody zależy od wysokości ciśnienia. Wówczas filtracja jest prawie taka sama jak ciśnienie strumienia wody. Maleje ona wraz ze wzrostem grubości próbki (program na uprawnienia budowlane).
Sposoby badania przesiąkliwości
Wyróżnia się kilka sposobów, którymi można badać przesiąkliwość. Pierwszą metodą jest ta, która mówi o tym, że na górną powierzchnię okrągłej płyty (względnie kwadratowej) oddziałuje ciśnienie wody. Pomiar polega na tym, żeby określić ilość wody, która przenikła do próbki lub czasu ukazania się zawilgocenia na spodniej powierzchni próbki. W przypadku betonów nieprzesiąkliwych ciśnienie wody powinno wpływać na ograniczoną powierzchnię, którą uszczelnia się gumowym pierścieniem. Z tego względu, że strumień wody może przedostać się do reszty próbki, lepiej jest uszczelnić powierzchnię górną A. W sytuacji, kiedy ciśnienie wody oddziałuje na całą powierzchnię, przenikanie należy ustalić wyłącznie na powierzchni F. Jednak te metody są niewygodne ze względu na pola płyt, które są duże.
O wiele lepszą metodą jest jednoosiowe ciśnienie wody (program do egzaminu na uprawnienia na komputer). Można ją zastosować wtedy, kiedy istnieje dobra izolacja ścian. Podobnie występuje także jednoosiowe ciśnienie w małych płytkach. Zgodnie z polskimi normami izolację ścian wykonuje się poprzez kilkukrotne pokrycie asfaltem powierzchni bocznych.
Przesiąkliwość bada się na sześciu walcach, których średnica wynosi 16 cm. Próbki te wykonuje się z betonu, który pobrano na budowie bądź wykonano w wytwórni. Ważne jest, żeby usunąć warstwę stwardniałego mleczka cementowego. Usuwa się je stalowymi szczotkami z górnej i dolnej powierzchni próbek.
Urządzenie do badania przesiąkliwości
Urządzenie do badania przesiąkliwości wykorzystuje się w przypadku płaskich próbek. Aby wytworzyć ciśnienie wody, należy wykorzystać do tego kompresor bądź butlę sprężonego powietrza. Powietrze przechodzi przez zawór redukcyjny. Jego zadaniem jest regulacja ciśnienia, które działa bezpośrednio na powierzchnię wody w zbiorniku.
Próbki, które wykorzystuje się do badania przesiąkliwości należy przechowywać przez 28 dni w pomieszczeniu, w którym temperatura wynosi 18 ± 3°C i wilgotność jest na poziomie 60-70%. Takie próbki należy wysuszyć do stałego ciężaru. Wykonuje się to w temperaturze 105°C. Górną oraz boczne powierzchnie próbek należy uszczelnić asfaltem. Z kolei dolna powierzchnia jest poddawana działaniu wody pod ciśnieniem (kolejno 1, 3, 5 i 7 kg/cm2). Każde z ciśnień należy utrzymać przez 24 godziny do momentu, kiedy na górnej powierzchni da się zauważyć ślady, które świadczą o przesiąkaniu wody. Ilość przenikającej wody określa się w cm3.
Gdy badanie zostanie zakończone, to próbki należy zważyć z dokładnością do 1 g. Po próbie przesiąkania wody próbki przełamuje się w celu sprawdzenia obszaru nawilżenia przekroju. Powierzchnia nawilżona jest lepiej widoczna, gdy zostanie nieco podsuszona.
