Ustroje dwudźwigarowe najczęściej stosuje się w przypadku mostów kratowych z jazdą górą (program na uprawnienia budowlane w wersji android). Są one o wiele bardziej ekonomiczne niż ustroje wielodźwigarowe.
Należy tak skonstruować przekroje ściskane prętów dźwigara kratowego, żeby przy niewielkim zużyciu stali występowały możliwie duże momenty bezwładności względem osi głównych tych przekrojów. W związku z tym przekroje jednościenne (z jedną ścianką pionową) nie są aktualnie stosowane. Zostały one wyparte przez przekroje dwuścienne. Aby usztywnić elementy pasa i krzyżulca ściskanego kratownicy wykorzystuje się przewiązki z płaskowników przy blachach węzłowych dźwigara oraz w odpowiednich odstępach na całej długości elementu ściskanego.
Przekroje ściskane prętów
Dodatkowo, żeby nie doszło do zniekształcenia prostokątnego zarysu przekroju pręta ściskanego należy zastosować przepony, czyli blachy prostopadłe do osi danego pręta, które są przymocowane do jego ścianek. W przypadku rozciąganych prętów kratownicy zamiast jednościennych przekrojów zastosowanie znajdują przekroje dwuścienne. Aby móc usztywnić przekroje rozciąganych prętów należy przede wszystkim wykonać przewiązki rozstawione podobnie jak w przypadku prętów ściskanych.
Węzły
Węzły to miejsca połączenia prętów dźwigara kratowego. Łączy się je z reguły na sztywno. Węzły przegubowe najczęściej wykorzystuje się w przypadku konstrukcji składanych mostów drogowych typu wojskowego.
W przypadku dźwigarów kratowych, które charakteryzują się małymi rozpiętościami i niewielkim obciążeniem ruchomym łączenie w węzłach polega na bezpośrednim nitowaniu lub spawaniu prętów kraty z dolnym lub z górnym pasem. Najpopularniejszym rozwiązaniem jednak jest zastosowanie węzła, którym jest połączenie prętów kraty z prętami pasa górnego lub dolnego za pomocą jednej lub dwóch blach węzłowych ustawionych w płaszczyźnie pionowych blach prętów pasa dolnego i górnego.
W zależności od położenia pomostu w stosunku do łuków i ich wzajemnej sztywności mówi się o mostach o pomostach:
– położonych nad łukami, o sztywnych łukach i wiotkich pomostach – ustroje klasyczne,
– położonych nad łukami i o wiotkich łukach i sztywnych pomostach – ustroje Maillarta, które stosuje się jako żelbetowe,
– podwieszonych nad łukami i o sztywnych łukach i gibkich pomostach – ustroje o pomoście gibkim zawieszonym do łuków,
– położonych pod łukami i o gibkich łukach i sztywnych pomostach – ustroje Langera.
Z uwagi na sposób przyjmowania rozporu przez ustrój niosący bądź przenoszeniu go na podpory mówi się o mostach:
– rozporowych.
– o rozporze przejętym przez ściągi lub belki usztywniające, które mają podparcie identyczne jak w przypadku mostów belkowych.
Mosty łukowe rozporowe
Klasycznym typem mostu kamiennego był most łukowy rozporowy, które miał wysokości przekrojów łuków, które wzrastały w kierunku wezgłowia. Jest to obecnie wyparte z budownictwa przez inne materiały (szczegółowy program egzaminu na uprawnienia budowlane). Mosty rozporowe potrzebują odpowiednich gruntów, na których można posadowić fundamenty. Spowodowane to jest tym, że na podporach powstają znaczne momenty utwierdzenia. Często stosowano przeguby zamiast sztywnego zamocowania łuków.
Mosty dwuprzegubowe
Mosty dwuprzegubowe, czyli jednokrotnie statycznie niewyznaczalne stosuje się najczęściej w przypadku mostów stalowych. Rzadko kiedy mają one zastosowanie w przypadku mostów żelbetowych. Łuki trójprzegubowe otrzymuje się na skutek dodania przegubu w kluczu. Jednak nie za często buduje się mosty trójprzegubowe. Spowodowane to jest:
– znacznymi kosztami budowy,
– eksploatacją przegubów,
– nieestetyczną sylwetką.
Biorąc pod uwagę kierunek wieszaków, słupów czy ścian łączących pomost z łukami mówi się o:
– ustrojach o pomostach zawieszonych pod łukami na skośnych wieszakach – ustroje Nielsona,
– ustrojach o pomostach, które ustawia się na łukach poprzez ukośne zastrzały o odwrotnych pochyleniach – ustroje Freyssineta.
