Procedura doboru systemu deskowań

Wybór systemów deskowań, które pozwolą na realizację danego obiektu, powinien być dokonany zgodnie z takimi danymi jak:

a) geometria projektowanego budynku:

– wymiary budynku,

– złożoność kształtu budynku,

– wysokość pomieszczeń,

b) przyjęte rozwiązania konstrukcyjne budynku (płytowo-żebrowe, płytowo-słupowe, tube in tube),

c) technologiczność rozwiązań budowlanych (egzamin na uprawnienia budowlane),

d) czynniki technologiczne:

– metoda produkcji mieszanki betonowej (na placu budowy czy w zakładzie produkcji betonu towarowego) i transport,

– parametry projektowanej mieszanki betonowej,

– metoda produkcji zbrojenia konstrukcji, stopień jego scalania i sposób dostarczania na miejsce montażu,

– projektowany rodzaj transportu wewnętrznego,

– metoda zagęszczania formowanych elementów betonowych,

– szczególne wymagania, które wynikają z projektów technicznych obiektu,

e) dostępność systemów deskowań,

f) czynniki organizacyjne:

– cykl budowy,

– tempo realizacji kolejnych etapów budowy, fragmentów obiektów czy poszczególnych elementów konstrukcyjnych,

– kwalifikacje pracowników (testy uprawnienia budowlane),

g) lokalizacja obiektu budowlanego – wielkość placu budowy (np. czy jest dobra powierzchnia do tego, żeby montować scaleniowe elementy formujące czy pomostów roboczo-ochronnych),

h) otoczenie zewnętrzne:

– pora roku,

– dostępność siły roboczej,

– stan bezrobocia w regionie, co wpływa na koszty robocizny.

Analiza kosztów robocizny

Dzięki uwzględnieniu powyższych czynników można wybrać taki system urządzeń formujących, że:

– koszty robocizny związane z procesem deskowania będą minimalne,

– jednocześnie zachowa się warunki technologiczne oraz organizacyjne, które wynikają z uzgodnień, a także wymogów jakościowych.

Koszty, które są bezpośrednio związane z procesem deskowania, złożone są z trzech elementów:

– kosztów robocizny,

– kosztów dzierżawy,

– kosztu pracy sprzętu, który jest niezbędny do montażu, demontażu i przemieszczania elementów deskowań (program na uprawnienia budowlane).

Założenia do budowy modelu

Należy założyć, że na etapie projektowania można użyć takich systemów deskowań: 5, S2, …, 5,-, …, Sm, i = 1,2,…, m. Charakteryzowane są one poprzez parametry techniczne, które określają ich przydatność do deskowania elementów składowych. Jeżeli chodzi o deskowania stropowe do tych parametrów należą:

– dopuszczalne obciążenie konstrukcji nośnej deskowania, czyli dopuszczalna grubość płyty stropowej (q),

– nośność konstrukcji podporowej deskowania (G),

– wysokość elementów podpierających (regulowanych teleskopowych podpór, rusztowań – bezpośrednio związanych z wysokością kondygnacji),

– ciężar elementów (e = 1,2,…, a),

– powierzchnia deskowań danego systemu będąca do dyspozycji wykonawcy.

Jedno z ograniczeń mówi o tym, że można stosować jeden system deskowania w danym rozwiązaniu. Inne ograniczenie z kolei oznacza, że jeden rodzaj maszyny montażowej może być używany do danego systemu deskowań.

Jeden ze składników funkcji celu dotyczy kosztów robocizny. W jego skład wchodzą koszty, które wiążą się z następującymi czynnościami:

– montaż,

– demontaż,

– transport urządzeń formujących system deskowań przy użyciu maszyny montażowej.

Wszystkie parametry można znaleźć w katalogach wytwórców deskowań. Z reguły jest tak, że wielkości są zaniżane. W Centralnym Związku Niemieckiego Przemysłu Budowlanego (Zentraverband des Deutschen Baugewebes e.V) można znaleźć normy czasowe nakładów robocizny na jednostkę powierzchni poszczególnych systemów deskowań. W katalogu można wyróżnić aż dziesięć systemów deskowań stropów. Normy opracował niezależny instytut. Dotyczą one wszystkich systemów deskowań, które produkują niemieccy producenci (wydrukowane akty prawne na egzamin na uprawnienia budowlane). Oznacza to, że wszystkie nakłady robocizny na jednostkę powierzchni danego systemu deskowania są takie same dla wszystkich producentów.