Porowaty typ cegieł

Porowate cegły to wypalane cegły, które mają domieszki trocin, torfowy proszek albo węglowy miał. Takie domieszki pod wpływem temperatury spalają się i pozostawiają pory. Przy porowatych cegłach wytrzymałość związana ze ciskaniem zależy od objętościowego ciężaru. Nie może być ona mniejsza niż 40 kG/cm². Mają większą nasiąkliwość ale mniejszą niż zwykła cegła odporność na mróz. Porowate cegły są znacznie droższe od zwykłych. Stosuje się je przy ściankach działowych, kiedy mamy do czynienia z małym ciężarem oraz gdy jest możliwość wbijania gwoździ do ociepleń na ścianach itp. (egzamin na uprawnienia budowlane).

Czym są cegły dziurawki?

Cegły dziurawki to cegły, które mają przelotowe podłużne albo porzeczne otwory ze starannie przygotowanej masy. Jest ona plastyczna, a kształtuje się ją w pasmowych prasach z ustnikami. Są one zaopatrzone w specjalny rodzaj rdzeni, które formują kanały w cegle (program na uprawnienia budowlane). Dziurawki z podłużnymi otworami znane są też jako wozówkowe dziurawki albo podłużne. Te, które mają poprzeczne otwory nazywa się główkowymi lub poprzecznymi dziurawkami. W normie PN-58/B-12002 możemy odnaleźć wymiary poszczególnych dziurawek.

Przełom oraz nasiąkliwość

Przełom dotyczący dziurawek musi być jednolity, bez kamieni, drobnoziarnisty, bez żwiru, uwarstwień oraz dziur. Jego barwa jest od jasnożółtej aż do ciemnoczerwonej. Ich barwa jest bardzo ważna z punktu widzenia przeznaczenia ich do licowania. Niedopuszczalne są widoczne nachylenia wewnętrznych ścianek w dziurawkach oraz skrzywienia. Wagową nasiąkliwość bada się tak samo jak dla zwyklej cegły. Różnica polega na tym, że dziurawki ustawia się przelotowymi kanałami pionowo w naczyniu z wodą (uprawnienia budowlane – egzamin). Odporność związana z mrozem bada się w 20 cyklach. Aby przyjąć odpowiedni współczynnik dotyczący przewodności cieplnej, należy zasięgnąć przepisów w normie PN/B-03404 dla zewnętrznych murów z dziurawki -X=-0,55 a przy wewnętrznych ścianach X=0,50 kcal/mh°C.

Poszczególne klasy dziurawek

Można wyróżnić dwie klasy dziurawek: klasa 50 oraz klasa 75. Wymienione liczby odpowiadają za minimalną wytrzymałość związaną ze ściskaniem Rc mi. Są dwa gatunki oraz trzy typy PI, P2, P4. Kształt dziurawki powinien przypominać prawidłowy prostopadłościan, o prostych krawędziach i płaskiej powierzchni. Aby zwiększyć przyczepność do zaprawy, boczne powierzchnie dziurawek równoległe do przelotowych kanałów muszą być lekko rowkowate. Przekrój przelotowych otworów dobrze aby był prostokątny i miał lekko zaokrąglone naroża. Patrząc na kierunki kanałów znajdujących się w cegle dziurawce można wyróżnić W- wózkowe oraz G- główkowe. Przy tych cegłach ważny jest także dźwięk (materiały do nauki na egzamin do uprawnień budowlanych). Po uderzeniu stalowym młotkiem dźwięk musi być czysty a nie głuchy albo stłumiony.