Podział dróg

Drogi pozamiejskie i miejskie

Oprócz podziału administracyjnego dróg, można wyróżnić również klasyfikację techniczną, a także podział według typów nawierzchni (nauka do uprawnień budowlanych). Poza tym można spotkać również podział na drogi miejskie (ulice) i drogi pozamiejskie. Jest to podział, który często zanika w miastach i osiedlach, które są rozbudowane.

Drogi pozamiejskie są przeznaczone głównie do ruchu kołowego. Są tak zbudowane, że są idealne do szybkiego ruchu samochodowego. Z kolei ulice miejskie mają sporo większy zakres przeznaczenia. Na to, w jaki sposób są zbudowane wpływają:

– funkcja komunikacyjna,

– wymogi urbanistyczno-architektoniczne,

– zieleń,

– zwiększająca się ciągle liczba urządzeń podziemnych.

Drogi twarde i gruntowe

Kolejnym podziałem jest podział w zależności od typu nawierzchni dróg. Wyróżnia się drogi twarde oraz gruntowe. Pierwsze z nich mogą posiadać nawierzchnię ulepszoną i nieulepszoną. Nawierzchnie ulepszone dróg twardych można podzielić w zależności od przewidywanego obciążenia na ciężkie, średnie oraz lekkie.

Podział ze względu na nawierzchnię

Kolejnym podziałem jest podział ze względu na sposób budowy nawierzchni. Drogi dzieli się na te o nawierzchni:

a) monolitycznej:

– nawierzchnie betonowe,

– nawierzchnie bitumiczne, które są zbudowane z kruszywa mineralnego z dodatkiem odpowiedniego lepiszcza,

b) brukowanej, czyli bruki z:

– kamienia łamanego,

– kostek kamiennych,

– płyt kamienno-betonowych,

– klinkieru.

Drogi można jeszcze podzielić ze względu na sprężyste i podatne (plastyczne) nawierzchnie. Nawierzchnią sprężystą jest betonowa (program uprawnienia budowlane). Z kolei podatnymi są wszystkie pozostałe.

Od czego zależy wybór odpowiedniej nawierzchni? Głównie od:

– intensywności ruchu – liczby pojazdów na godzinę,

– rodzaju przewidywanego ruchu,

– możliwości zastosowania miejscowych materiałów, które są przydatne do wbudowania w nawierzchnię lub podbudowę (piaski, żwiry czy kamienie).

Droga i korpus drogi

Droga jest obiektem budowlanym, który składa się z takich elementów jak:

– korpus drogi,

– nawierzchnia z podbudową,

– znaki drogowe,

– urządzenia ostrzegawczo-zabezpieczające,

– zadrzewienia.

Korpus drogi to element drogi, który dotyczy:

– budowli ziemnych z urządzeniami odwadniającymi, które leżą w pasie drogi,

– urządzeń zabezpieczających stateczność korpusu drogi.

W sytuacji, kiedy warunki techniczne lub ekonomiczne nie pozwalają na uzyskanie odpowiedniego wzniesienia korony drogi, to korpus powinno się zabezpieczyć poprzez:

– obniżenie poziomu wód gruntowych za pomocą drenażu,

– zastosowanie warstw izolacyjnych (programy do uprawnień budowlanych).

Rowy przydrożne

Do wytrzymałości gruntów, bezpieczeństwa ruchu oraz estetyki należy dostosować pochylenie skarp, nasypów i wykopów korpusu oraz rowów drogi.

Rowy przydrożne mogą być stosowane wyłącznie w sytuacjach, które są techniczne uzasadnione. Ich skarpy powinny mieć jak najłagodniejsze pochylenia, które nie powinny być większe od stoku naturalnego gruntu. Głębokość rowów nie może być większa niż 1,2 m.

Rowy przydrożne nie powinny znajdować się:

– przy drogach w nasypach,

– w gruntach przepuszczalnych,

– w razie stosowania przekrojów ulicznych.

Podłoże drogi

Podłoże drogi to grunt rodzimy bądź nasypowy, który znajduje się pod nawierzchnią drogi do głębokości przemarzania. Jego nośność powinna odpowiadać typowi nawierzchni. W sytuacji, kiedy podłoże naturalne nie odpowiada w odpowiednim stopniu nośności, to powinno zastosować się podłoże ulepszone. Powstaje ono najczęściej z gruntu rodzimego lub nasypowego z domieszką składników mineralnych i chemicznych lub jednego z nich.

Podłoże sztuczne, które składa się z materiału o znacznej przepuszczalności i grubości warstwy 10-30 cm nosi nazwę warstwy filtracyjnej bądź odsączającej. Jej zadaniem jest:

– przenoszenie obciążeń pionowych, które pochodzą z warstwy nośnej na podłoże naturalne,

– niedopuszczenie do zawilgocenia,

– niedopuszczenie do zmniejszenia nośności (nauka do uprawnień architektonicznych).