Osłonowe działania w zawilgoconych budynkach

Dobrze przeprowadzona diagnostyka zawilgoconych budynków jest podstawą podczas tworzenia projektu. Poprawnie zaplanowany proces związany z projektem pozwoli obniżyć stopień zawilgocenia. W przyszłości wpłynie to również na użytkowanie danego budynku. Podczas dokonywania renowacji zawilgoconych budynków, przede wszystkim należy je osuszyć. Osuszenie polega na skoordynowanych technologicznych oraz technicznych działaniach, w konsekwencji których dojdzie do trwałego spadku poziomu zawilgoceń w budynku. W konsekwencji będzie można przeprowadzać dalsze budowlane prace bądź konserwatorskie. Po zakończeniu wszystkich prac budynek będzie mógł być użytkowany zgodnie z jego przeznaczeniem, Kluczowy element podczas wykonywania procesu osuszania to usunięcie źródła, które powoduje powstawanie zawilgoceń. Należy wykonać też powtórnie przeciwwilgociową bądź wodochronną izolację.  (uprawnienia budowlane 2022)  

Czynnik powodujący zawilgocenia

Wiadomo, że głównym czynnikiem powodującym zawilgocenia w budynku jest woda. Jednak innym czynnikiem, który jest bezpośrednio związany z wodą to szkodliwość budowlanych soli. Obniża ona trwałość murów w budynku. Budowlane sole to chemiczne rodzaje związków. Najczęściej dobrze się one rozpuszczają i mają organiczny charakter. W strukturze budowlanych materiałów, które są porowate występują jako jony bądź przybierają krystaliczną formę. Zmieniające się cieplno – wilgotnościowe warunki, w związku ze zmianą objętości bądź stanu skupienia powstają naprężenia mechaniczne w materiałowej strukturze. To prowadzi do powstawania w nich uszkodzeń, co jest bardzo niekorzystnym zjawiskiem związanym z solami i wilgocią w porach budowlanych materiałów. (uprawnienia budowlane program) 

Renowacyjne tynki

W skład systemu renowacyjnych tynków wg. WTA wchodzi tynkarska obrzutka, podkładowy i renowacyjny tynk, a w razie potrzeb wierzchnie warstwy, czyli nawierzchniowy tynk z malarskimi powłokami. Podkładowy tynk oraz obrzutkę można pominąć, jeżeli producent dopuszcza taką możliwość, uwzględniając szczególne warunki związane z zastosowaniem. Niedopuszczalna jest kombinacja produktowa z różnych typów systemów renowacyjnych tynków. Wynika to z tego, że istnieje ryzyko, iż techniczne właściwości produktów nie będą kompatybilne ze sobą. Takie kombinacje mogą spowodować zaburzenie parametrów, które są istotne dla tynków systemowych. (uprawnienia budowlane segregator )  

Tynkarskie zaprawy

Tynkarskie zaprawy wykorzystywane w budownictwie muszą spełniać europejskie normy PN-EN 998-1. Z pośród sześciu różnych typów tynkarskich zapraw, które określa się z punktu widzenia właściwości oraz możliwości stosowania, norma wymienia renowacyjną tynkarską zaprawę.  (uprawnienia budowlane kontakt)  Zaprawa tynkarska zostaje przygotowana zgodnie z projektem. Stosuje się ją w murowanych zawilgoconych ścianach, które zawierają rozpuszczalne we wodzie sole. Renowacyjne typy zapraw mają duży poziom porowatości i przepuszczalności wodnej pary. Kapilarne podciąganie jest w tym wypadku obniżone. Wymagania obejmujące takie zaprawy zawiera rozszerzenie instrukcji WTA z 2020 roku. Renowacyjny tynk WTA zgodnie z instrukcją, jest to tynk, który wykonuje się zgodnie z europejską normą, i spełnić należy wymagania w niej zawarte. Taki rodzaj tynku posiada wysoką objętość całkowitą porów i niską zawartość kapilarnych porów. (uprawnienia budowlane)