W skład obiektów bezpieczeństwa wewnątrzzakładowego wchodzą budynki strefy, która znajduje się przed zakładem (uprawnienia budowlane – egzamin). Należy pamiętać, żeby były one wybudowane w stylu, który ściśle wiąże się z zabudową zakładu przemysłowego. Jednym z takich obiektów jest portiernia.
Obiekty bezpieczeństwa wewnątrzzakładowego
Portiernia powinna znajdować się przy wjeździe i wejściu do zakładu. W sytuacji, kiedy w zakładzie jest więcej wjazdów i wejść, należy rozważyć:
– umiejscowienie portierni przy wszystkich wjazdach/wejściach,
– umieścić portiernię przy wejściu głównym, a w pozostałych miejscach – posterunki stałe bądź czasowe.
W sytuacji, kiedy portiernia nie jest budynkiem wolnostojącym, to powinna się ona znajdować w pomieszczeniu w budynku, który znajduje się obok wjazdu. Usytuowanie i rozmiary terenu zależą od:
– nasilenia ruchu pieszego,
– środków transportu.
Tworząc portiernię należy również uwzględnić w projekcie:
– przejścia kontrolne,
– pomieszczenie rewizji osobistej,
– chodniki oraz place przy wejściowe dla pieszych
– biuro przepustek,
– poczekalnia dla interesantów,
– ogrodzenie z wejściem i wyjściem i z bramami
– pomieszczenia pierwszej pomocy,
– drogi wjazdowe i wyjazdowe
– urządzenia, pomieszczenia lub budynki dla przechowywania rowerów i motocykli w zasięgu widoczności portiera,
– urządzenia wagowe,
– pasy zieleni i żywopłoty, które oddzielają teren zakładu od terenu pozazakładowego,
Najważniejszą rolę w układzie funkcjonalnym portierni pełnią przejścia, wjazd oraz kabina portiera. Czasami niezbędne jest, żeby powstały dodatkowe pomieszczenia takie jak:
– pomieszczenia sanitarne,
– pomieszczenia dla udzielania pierwszej pomocy
– biuro przepustek,
– pomieszczenia wagowe,
– pomieszczenia do przeprowadzania rewizji osobistej.
Jeżeli chodzi o drzwi, to powinny one:
– otwierać się na zewnątrz w kierunku ruchu w przejściach jednokierunkowych,
– być wahadłowe skrzydłowe w przejściach dwukierunkowych,
– otwierać się do wewnątrz lub być przesuwane w przypadku pomieszczenia portiera.
Wielkość portierni i układ pomieszczeń zależą od wielkości zakładu i od kategorii niebezpieczeństwa. Z reguły portiernia ma powierzchnię 4-7 m2. Portier powinien widzieć wejście, teren przed portiernią, biuro przepustek oraz wejście do przechowalni rowerów. Na wyposażeniu powinien posiadać telefon i sygnalizację alarmową (programy do uprawnień architektonicznych).
Park rowerowy
Park rowerowy należy umieścić przy portierni. To, ile miejsc jest w przechowalni rowerów, jest zależne od:
– liczby pracowników, którzy pracują na najliczniejszej zmianie,
– warunków lokalnych.
Najczęściej 1 miejsce w przechowalni przypada na 6-12 pracowników. Jednak ile powierzchni jest potrzebnej na przechowalnię rowerów? Wszystko zależy od sposobu parkowania. W przypadku przechowalni na 10 rowerów sytuacja wygląda następująco:
a) parkowanie otwarte na niskich stojakach przy szeregowym ustawieniu rowerów w pozycji normalnej – 18 m2,
b) parkowanie otwartym na barierkach, o które rowery opierane są z obu stron po 5 sztuk z każdej strony – 14 m2,
c) przy parkowaniu na stojakach krytych z zawieszeniem prostym – 11 m2,
d) przy parkowaniu na stojakach krytych z zawieszeniem mijanym – 6,5 m2.
Powierzchnie te uwzględniają również przejścia pomiędzy stojakami.
Funkcja portiera rowerowego należy powołać w momencie, kiedy przechowalnie mieszczą ponad 500 rowerów. W takim zakładzie obok portierni powinien się znajdować również warsztat naprawczy dla rowerów (egzamin na uprawnienia architektoniczne). Jego powierzchnia powinna wynosić minimum 10 m2, a wejście do niego powinno być poza przechowalnią.
W przypadku pracowników, którzy przyjeżdżają motocyklem, miejsce parkingowe dla nich powinno znajdować się pod osobnym daszkiem pod warunkiem, że odległość między miejscem pracy a miejscem zamieszkania przynajmniej 100 pracowników jest większa niż 3 km. Z reguły na jedno miejsce przypada 20-100 pracowników najliczniejszej zmiany. Ilość powierzchni określona jest na 35 m2 na 10 motocykli bez przyczep oraz 35 m2 dla pasa komunikacyjnego przed daszkiem.
