Niedopuszczalnym działaniem jest mieszanie ze sobą niektórych cementów. Przykładowo nie można mieszać ze sobą cementów krzemianowych takich jak portlandzkie, hutnicze czy portlandzko-pucolanowe oraz murarskie. Również mieszanie cementów o różnych markach jest niedozwolone.[uprawnienia budowlane testy] Między sobą nie powinno mieszać się tych cementów, ponieważ w warunkach budowy praktycznie nie ma możliwości technicznych wykonania dokładnego procesu mieszania spoiw. Oprócz tego uzyskanie od cementowni gwarancji możliwe jest jedynie w przypadku spoiw znormalizowanych. Nie powinno się również mieszać cementów, które bazują na klinkierze portlandzkim z cementem siarczanowo-żużlowym, gipsem lub spoiwem, które jest wykonywane na bazie popiołów z węgla brunatnego. Spowodowane jest to tym, że cement tak wykonany może wykazywać brak stałości objętości. Podobna sytuacja ma w przypadku mieszania z cementem glinowym, ponieważ może dochodzić tu do szybkiego wiązania spoiwa oraz znaczne obniżenie wytrzymałości.[uprawnienia budowlane]

Układanie betonu

Według S. Reinsdorfa zabronione jest układanie świeżego betonu, który jest wykonany z cementu portlandzkiego na betonie stwardniałym, który zawiera cement siarczanowo-żużlowy lub glinowy. Przez cement portlandzki rozumiemy cementu hutniczy lub murarski. W przypadku betonu przynajmniej jednorocznego mówi on, że dopuszczalne jest układanie masy betonowej. Powinna być ona jednak wykonana na cemencie hutniczym. Cementy gorące praktycznie nie powinny być stosowane na budowach.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane]

Stosowanie i wymiana cementu

Bardzo ważnym aspektem budowniczym jest odpowiednie stosowanie oraz wymiana cementów. W przypadku, gdy bierzemy pod uwagę kryterium ekonomiczne oraz technologiczne powinno się brać pod uwagę markę cementu oraz jej wpływ na konsystencję betonu. Przykładowo pełne uzasadnienie ekonomiczne oraz technologiczne można uzyskać poprzez wymianę cementu portlandzkiego 250 na 350 dla betonów marki 170 oraz 200 dla wszystkich rodzajów konsystencji. W normie PN-63/B-06250 można znaleźć główne zastosowania krajowych cementów ze względu na markę betonu, środowiska oraz warunków wykonawstwa.[akty uprawnienia budowlane]

Dostarczanie kruszywa

Kruszywo na plac budowy może być dostarczane luzem. Do jego transportowania mogą być stosowane dowolne środki przewozowe takie jak samochody, kolej, barki wodne czy kolejki liniowe. Ważne jest, żeby kruszywo zostało odpowiednio zabezpieczone przez zanieczyszczeniami. Każda partia z dostarczanego kruszywa powinna przejść atest jakości. Powinien on zostać wystawiony przez jej producenta. Dzięki temu możliwe jest ułatwienie jej jakościowego odbioru na budowie. Jeżeli brakuje tego atestu lub ma się do niego zastrzeżenia to w sposób komisyjny powinna być pobrana średnia próbka kruszywa zgodna z normą PN-66/B-06714.[segregator uprawnienia budowlane] Następnie próbka ta jest przesyłana do laboratorium i tam bada się ją oraz porównuje z technicznymi wymaganiami związanymi z poszczególnymi normami. Ważne jest, żeby podczas odbioru zwrócić uwagę na brak zanieczyszczeń, jednolitość uziarnienia oraz zanieczyszczenia obce. Ze względu na pracochłonności procesu robót wyładunkowych w budownictwie ważne jest, żeby kruszywo było dostarczane na budowę lub do centralnej wytwórni betonu za pomocą specjalnych wagonów lub wywrotek samochodowych. W sytuacji, gdy kruszywo jest dostarczane za pomocą zwykłych wagonów i na placu budowy nie znajdują się specjalne urządzenia wyładowcze to najczęściej należy zmechanizować proces wyładunku. Używa się do tego łopaty mechanicznej oraz przenośnika taśmowego. Jego zadaniem jest dostarczanie kruszywa na hałdy.[egzamin na uprawnienia budowlane]