Metody wykonawstwa budowlanego
Metody wykonawstwa budowlanego to głównie rzemiosło (wydrukowane akty prawne na egzamin na uprawnienia budowlane). Jednak zaczęto wykorzystywać coraz chętniej prefabrykowane elementy oraz materiały przemysłowe. Mowa tu o:
– stolarce okiennej i drzwiowej,
– belkach stropowych żelbetowych,
– pustakach ściennych i stropowych,
– eternicie falistym.
Żeby budownictwo drobnotowarowe mogło się dalej rozwijać, niezbędne było zorganizowanie:
– uprzemysłowionego zaplecza technicznego,
– wytwórni prefabrykatów,
– wypożyczalni sprzętu budowlanego i form do produkcji pustaków,
– fachowego poradnictwa.
Niezbędne było także konkretne formy organizacyjne rozproszonego budownictwa indywidualnego w postaci:
– uproszczonego planowania inwestycyjnego,
– dostaw materiałowych,
– udostępnienia zmechanizowanego transportu budowlanego.
Budownictwo tradycyjne
Wszystkie metody, które były wykorzystywane w budownictwie wiejskim, opierały się przede wszystkim na tradycji (akty prawne do egzaminu na uprawnienia budowlane). Przez to potrzeby inwestycyjne, których było coraz więcej, nie były zabezpieczone w odpowiedni sposób. Metody te były przestarzałe, nieekonomiczne i należało przeprowadzić reformy, żeby zracjonalizować produkcję.
Dlaczego zatem należało przejść na nowe metody budownictwa? Przede wszystkim dlatego, że konieczne były natychmiastowe i duże inwestycje. Było to istotne ze względu na stan budynków w gospodarstwach wielkotowarowych oraz drobnotowarowych. Trzeba było w pierwszej kolejności zainwestować w naprawę budynków produkcyjnych. Dzięki temu można było zwiększyć produkcję roślinną i zwierzęcą, która mogła zabezpieczyć wyżywienie ludności oraz zwiększenie eksportu rolnego. Poza tym tradycyjne budownictwo należy do zajęć czasochłonnych. Potrzebna jest duża ilość pracowników rolnych, którzy są niezbędni do prac w polu czy obsługi inwentarza żywego. Szczególnie potrzebni są oni w domu w okresie wiosenno-jesiennym. Kolejną przyczyną, dla której zdecydowano się przejść na nowe budownictwo było to, że budynki wykonywane tradycyjnie nie były dobre jakościowo ze względu na niefachowe wykonanie. Związane to było z zanikiem rzemiosła budowlanego. Plusem nowych metod było to, że zaczęły pojawiać się ognioodporne materiały, którymi można było zastąpić drewno. Dzięki temu wyeliminowanie drewna wpłynęło na zwiększenie bezpieczeństwa przeciwpożarowego (program na uprawnienia budowlane).
Cykl wykonawstwa inwestycji budowlanych
Tradycyjne budownictwo charakteryzuje się długim cyklem wykonawstwa. Ma to negatywny wpływ na produkcję rolną, która opiera się na cyklach biologiczno-produkcyjnych. Nie da się tych cyklów wyregulować. Z tego względu bardzo ważne jest, żeby budynki oddawano do użytku w terminach. System tradycyjny nie gwarantuje zachowania tych zależności. Zdolność produkcyjna budynków inwentarskich, które wybudowano w systemie tradycyjnym (np. murowane na mokro), obniża się w ciągu 1-2 lat. Produkcja mięsa i mleka ulega zmianie wtedy, kiedy wilgoć jest powolnie i długotrwale oddawana. Ma to zły wpływ na organizmy zwierząt.
Uprzemysłowienie
Konieczność uprzemysłowienia była istotna z powodu stanu istniejącego, a także perspektyw rozwojowych dla budownictwa wiejskiego.
Wprowadzenie metod przemysłowych w budownictwie wiejskim miało na celu przede wszystkim przeniesienie wszelkich procesów technologicznych budowy na uprzemysłowione zaplecze techniczne. Dzięki temu procesy technologiczne miały przebiegać na wyższym poziomie niż w przypadku systemu rzemieślniczego. Oprócz tego ważne było, żeby skrócić czas budowy na poszczególnych placach. Miało to nastąpić na skutek ograniczenia technicznego do minimum. Istotne było również, żeby zastosować ciągłość i rytmiczność produkcji. Nie miała być ona zależna od pór roku. Poza tym zależało na tym, żeby dostarczyć rolnikom wystarczająco suchych budynków i pomieszczeń (nauka do uprawnień budowlanych). Szczególnie dotyczyło to inwentarza żywego. Wówczas należało przygotować te miejsca i wysuszyć elementy, które likwidowały niebezpieczną wilgoć budowlaną dla zdrowia ludzi i zwierząt. Kolejnym celem było:
– obniżenie zużycia materiałów budowlanych, robocizny,
– zmniejszenie ogólnych kosztów budowy przez zastosowanie seryjnej, przemysłowej produkcji elementów i prefabrykatów,
– eliminacja tradycyjnego drewna z konstrukcji budynków wiejskich i zastąpienie go materiałami ogniotrwałymi dla zwiększenia bezpieczeństwa przeciwpożarowego.