Magnezjowe wapno

Magnezjowe wapno uzyskuje się w dolomitowych wapieni (uprawnienia budowlane). Po procesie wypalania zawiera poza innymi domieszkami 5 do 15% MgO. Temperatura podczas wypalania jest rzędu 800-f-900°C. Czyste magnezjowe wapno nie posiada hydraulicznych właściwości. Jednak w obecności I-=-2% hydraulicznych składników, takich jak Si02, Fe203 czy A1203 wykazuje już te właściwości, w przeciwieństwie do zwykłego wapna, gdzie obecność tych samych składników nie daje hydraulicznych cech.

Przechowywanie pokarbidowego wapnia

Na budowie przechowywanie pokarbidowego wapnia odbywa się pod warstwami piasku albo w dołach (testy 2021 uprawnienia). Dobrze jest wymieszać tłuste zwykłe wapno z chudym pokarbidowym. W związku z laboratoryjnymi badaniami i praktycznymi doświadczeniami można wywnioskować, że pokarbidowe wapno nadaje się do murarskich zapraw tak samo, jak zwykłe wapno mające tą samą tłustość. Do tynkarskich zapraw pokarbidowe wapno nadaje się jednak mniej, ponieważ ma ciemniejszy kolor oraz mniejszą przyczepność niż zwykłe wapno do cegły i piasku.

Chemiczne oraz fizyczne cechy magnezjowego niegaszonego wapna

Norma PN-61/B-30300 zawiera chemiczne i fizyczne cechy magnezjowego niegaszonego wapna. Na terenie Polski magnezjowe wapno jest rzadko stosowane. Jeżeli ma zawartość MgO ponad 15% to nazywa się je dolomitowe. Wykazuje ono pewne hydrauliczne właściwości, ale oprócz tego niewiele różni się od wapna magnezjowego. Pokarbidowe wapno powinno mieć jasnoszarą barwę, a jego konsystencja przypominać gęste ciasto. Nie może zawierać żadnych mechanicznych zanieczyszczeń czy grudek (uprawnienia budowlane – egzamin). Nie może także wydzielać amoniakalnego zapachu albo rozkładającego się karbidu. Pokarbidowe wapno należy do wapien średnio tłustych. Wymaga dłuższego i staranniejszego mieszania podczas wyrobu zaprawy. Transport powinien odbywać się w samochodach zabezpieczonych przed opadami i temperaturą poniżej -3°C, albo zakrytymi wagonami.

Gaszenie hydraulicznego wapna

Gaszenie hydraulicznego wapna jest trudniejsze niż w przypadku zwykłego, ponieważ bryłki które mają dużą ilość nie gaszących składników są ścisłe i często otoczone twardą powłoką. Nieracjonalnym wyborem jest gaszenie ręczne. Gaszenie podczas przemysłowej produkcji poprzedza się rozdrabnianiem w kruszarkach brył wapna. Kolejno nawilża się je ciepła wodą w mieszających urządzeniach i wsypuje do silosów. Tam następuje ostateczne gaszenie (pytania na egzamin ustny do uprawnień). W tych zbiornikach ciepło z gaszonych dolnych warstw przyśpiesza gaszenie świeżo dosypanych warstw. Wydzielająca się para powoduje, że bryłki rozmiękczają się. Ze silosów wapno daje się na sita albo separatory. Grubsze frakcje przechodzą przez młyn i wracają do ślimakowych urządzeń w celu dogaszenia. Drobne idą do pakowni, ale najpierw są odsiewane, aby uzyskać większy miał. Hydrauliczne wapno pakuje się w papierowe worki po 50 kg brutto.