Kruszywo wermikulitowe ma analogiczną technologię produkcji jak kruszywo perlitowe. Polega ona na tym, że rozdrobniony surowiec jest wypalany w temperaturach wynoszących 750-1000°C. Ziarna otrzymanego kruszywa lekkiego mają kształt drobnych harmonijek. Ich współczynnik spęcznienia wynosi 15-25. Ciężar nasypowy waha się od 80 do 300 kg/m³. Kruszywo wermikulitowe ma podobnie dobre właściwości termoizolacyjne jak kruszywa, których ciężar nasypowy wynosi 100-200 kg/m³. Na terenie Polski nie produkuje się wermikulitu.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane]

Perlit

Perlit jest lekkim kruszywem, które otrzymuje się poprzez obróbkę termiczną niektórych szklistych skał wulkanicznych. Przykładami takich skał jest obsydian, perlit oraz smołowiec. Ich złoża można znaleźć na terenie Armenii, Azerbejdżanu, Ukrainy, Bułgarii, Francji, Węgier, Włoch, Meksyku, USA oraz Wenezueli. Najpierw surowiec musi zostać przekruszony. Następnie jest on wyprażany w specjalnych piecach szybowych lub obrotowych. Proces ten odbywa się przy temperaturze wynoszącej 950-1150°C. Dzięki temu procesowi dochodzi do wydzielania wody krystalicznej podczas czego dochodzi do zwiększenia objętości ziarn kruszywa.[segregator uprawnienia budowlane]

Współczynnik spęcznienie i ciężar objętościowy

Współczynnik spęcznienia wyraża się stosunkiem objętości po procesie wyprażania do objętości przed tym procesem. Jego wartość uzależniona jest od stosowanego surowca. Waha się on zwykle od 3 do 15. Można powiedzieć, że są to duże granice. Dla ciężaru objętościowego stwardniałej masy betonowej bardzo istotnym czynnikiem jest ilość wolnej wody w porach.[egzamin na uprawnienia budowlane] Ciężar takiej wody powoduje zwiększenie ciężaru objętościowego betonu. Jej ilość uzależniona jest od własności sorpcyjnej stosowanego materiału. W przypadku warunków, które są określane jako powietrzno-suche dochodzi do stabilizacji wilgotności. W takiej sytuacji zawartość wilgoci w betonie wynosi średnio 5-8%.

Wytrzymałość betonów kruszywowych

Cechy wytrzymałościowe betonów kruszywowych uzależnione są od kilku czynników. Należą do nich między innymi jamistość struktury, ilość i marka cementu oraz ciężar objętościowy. Stosunek wodno-cementowy jest podstawowy czynnikiem służącym do określania wytrzymałości zwykłych betonów. W przypadku betonów lekkich kruszywowych ma on raczej rolę drugorzędną.[uprawnienia budowlane] W betonach jamistych stosowane są małe ilości cementu. W przypadku użycia jego za dużej ilości dochodzi do tego, że otoczka zaczynu jest za gruba. Z tego powodu w miejscach styku ziarn z kruszywem może dochodzić do pojawiania się rys skurczowych w zaczynie. Betonu, które mają strukturę półzwartą lub zwartą stosuje się cementy o marce 250 i 350. Wykorzystuje się ich od 200 do 500 kg/m³. Ilość ta uzależniona jest od stosowanej marki betonu. Jeżeli do betonu dodane zostaną popioły lotne to dochodzi do zwiększenie wytrzymałości betonu w późniejszym terminie. Dzięki temu można zmniejszyć ilość zużywanego cementu.[uprawnienia budowlane testy]

Kruszywowe betony lekkie

Kruszywowe betony lekkie mogą mieć zwartą strukturę. W ich przypadku, w odróżnieniu od betonów zwykłych mamy do czynienia z charakterystycznym wpływem wytrzymałości kruszywa na wytrzymałość na ściskanie betonów. Podczas początkowego procesu twardnienia betonu ziarna kruszywa mają większą wytrzymałość niż zaprawa cementowa. Beton lekki w tym czasie pod względem swoich własności wytrzymałościowych jest zbliżony do zwykłego betonu. W betonie stwardniałym dochodzi do odwrotnej sytuacji. Ziarna kruszywa zazwyczaj są słabsze od zaprawy. Dzięki tej cesze można odróżniać w zasadniczy sposób beton lekki od zwykłego.[akty uprawnienia budowlane]