fbpx
program
Uprawnienia Budowlane

Powłoki z lepiku asfaltowego

Jako izolacje pionowe najczęściej stosuje się powłoki z lepiku asfaltowego bądź smoły (uprawnienia budowlane 2021). W pierwszej kolejności należy zagruntować i wysuszyć powierzchnię. Dopiero po tym należy posmarować pędzlem bądź szczotką lepikami asfaltowymi lub smołą. Istnieją dwie metody nakładania tych powłok:

– na gorąco – należy najpierw podgrzać masę,

– na zimno – masę izolacyjną należy rozrzedzić rozpuszczalnikiem.

Izolacja pionowa
Izolacja pionowa

Po zastygnięciu powłoki należy ją wygładzić podgrzanymi packami stalowymi. Kolejną warstwę powinno się nałożyć dopiero po wyschnięciu pierwszej. Tego typu powłoki mogą być także ułożone z masy, których konsystencja zbliżona jest do pasty. Wówczas układa się ją przy zastosowaniu łopatki lub szpachli.

Przekładki z pap i tkanin

Przekładki z pap i tkanin stosuje się wtedy, kiedy:

– konieczna jest całkowita szczelność izolacji,

– nie można wykonać napraw powłoki izolacyjnej, która zabezpiecza przed napływem wody.

Warstwą izolacyjną jest lepik asfaltowy lub smoła. Z kolei zadaniem papy bądź tkaniny jest:

– zabezpieczenie warstwy izolacyjnej przed spływaniem,

– ochrona miejsc, w których powłoka może pęknąć.

Przekładki z pap należy ułożyć z zakładem, który ma szerokość ok. 10-15 cm w obu kierunkach. Połączenie kolejnej warstwy powinno być między połączeniami warstwy dolnej. W przypadku układania tkanin impregnowanych zakłady mogą być szerokie na ok. 5-10 cm (program jednolite akty prawne na egzamin uprawnienia).

Układanie pap na ścianach i podłodze

Naroże to miejsce w pomieszczeniu, od którego należy rozpocząć układanie warstwy papy na ścianach i podłodze. Tynk w narożu należy zaokrąglić promieniem, który jest nie mniejszy niż 10 cm. Warstwa tkaniny impregnowanej przyklejana jest lepikiem do wyschniętej i zagruntowanej powierzchni. W momencie, kiedy ułożone zostaną wszystkie warstwy izolacji, to należy zabezpieczyć ich powierzchnie przed mechanicznymi uszkodzeniami.

Materiały izolacyjne

Izolacja wodochronna wykonywana jest najczęściej z folii igelitowej i oppanolowej. Folię układa się w luźny sposób na powierzchnię, która jest wygładzona stalowymi packami i jest wyschnięta. Łącząc ze sobą arkusze należy zastosować zakłady, które mają ok. 10 cm szerokości. Następnie należy je skleić lub połączyć przez zgrzewanie.

Rzadko kiedy stosuje się blachy metalowe jako powłoki izolacyjne. Jeżeli się je wykorzystuje, to przede wszystkim izoluje się nimi duże zbiorniki podziemne lub baseny kąpielowe. Blacha ma grubość 2-4 cm. Styki arkuszy należy połączyć ze sobą poprzez lutowanie lub spawanie. Ich zadaniem głównie jest uszczelnienie szczelin dylatacyjnych w postaci wygiętych odpowiednio wkładek.

Materiałami ceramicznymi, które wykorzystuje się do izolacji, to głównie płytki terakotowe i klinkierowe. Służą one do wykonania wykładzin ściennych i podłogowych tych pomieszczeń, w których często się je zmywa wodą. Mowa tu m.in. o rzeźniach, pomieszczeniach kuchennych, łaźniach i pralniach (egzamin ustny na uprawnienia budowlane).

Izolacja przeciwwilgociowa niepodpiwniczonych budynków

Izolacja przeciwwilgociowa w przypadku budynków, które nie są podpiwniczone robi się w formie zabezpieczenia przeciw kapilarnemu podciąganiu wody w górę z murów fundamentowych w ścianach wyższych kondygnacji. Dotyczy to tych budynków, które są postawione na gruntach, w których poziom wody znajduje się poniżej fundamentów. W przypadku murów fundamentowych woda dostaje się z powodu zawilgocenia gruntu poprzez opady atmosferyczne.

Na wysokości ok. 15-30 cm nad terenem należy ułożyć dwie warstwy papy, która sklejona jest ze sobą lepikiem smołowym lub asfaltowym. Najczęstszym wykorzystywanym materiałem jest papa smołowa. Rzadko kiedy stosuje się papę asfaltową. Warstwy papy powinny obustronnie wystawać (po ok. 2-3 cm). Rolki, które tnie się na odpowiednią szerokość należy połączyć wzdłuż muru metodą „na zakład” o szerokości 10 cm. Następnie należy je skleić lepikiem.

Zabezpieczenie muru fundamentowego poniżej izolacji jest tak samo ważne jak samo wykonanie izolacji poziomej. Część muru, która znajduje się poniżej izolacji jest mocno narażona na możliwe działanie wpływów atmosferycznych. Z tego też powodu szybko się niszczy. W przypadku budynków stałych, które mają nieotynkowany mur poniżej izolacji, mur ten buduje się z cegły:

– klinkierowej,

– pełnej dobrze wypalonej,

– cementowej mrozoodpornej.

W przypadku budynków otynkowanych mur fundamentowy, który znajduje się poniżej izolacji do poziomu terenu i nieco poniżej należy otynkować mieszanką zaprawy cementowej oraz środków uszczelniających.

Legary podłogowe należy zabezpieczyć środkami grzybobójczymi (egzamin ustny na uprawnienia architektoniczne). Następnie powinno się je ułożyć na słupkach ceglanych/betonowych, które przykrywa się podwójną warstwą papy.

Podziel się:

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Znajdź na blogu
Kategorie artykułów
Nasze produkty
Darmowy poradnik

Nie zwlekaj i dołącz do nas już dziś i otrzymaj poradnik wraz z wypełnionym zbiorczym zestawieniem praktyk!

Uprawnienia-budowlane.com