Dane dotyczące drutów produkowanych w Polsce

Druty, które wykorzystuje się do konstrukcji sprężonych należy poddać próbie chemicznej (uprawnienia budowlane). Oprócz tego przeprowadza się również następujące badania:

a) sprawdzenie cech zewnętrznych:

– oględziny powierzchni,

– sprawdzenie średnicy,

– ocena wyglądu, wymiarów i średnicy kręgów,

b) badanie wytrzymałości na rozciąganie,

c) badanie wydłużenia, granicy plastyczności i liczby przegięć.

Liny wykorzystywane do konstrukcji sprężonych

Liny, które stosuje się do konstrukcji sprężonych składają się z jednego prostego drutu, który pełni funkcję rdzenia. Na tym rdzeniu okręca się poszczególne warstwy drutów o tych samych średnicach i własnościach mechanicznych (program jednolite akty prawne na egzamin uprawnienia). W zależności od liczby warstw okręcanie odbywa się albo w tych samych albo w przeciwnych do siebie kierunkach. 

Maksymalna długość liny wynosi 550 m. Na jej obu końcach znajdują się oplecenia, które powstają z miękkiego stalowego drutu, którego średnica wynosi 2 mm. Podczas dzielenia liny na odcinki, w pierwszej kolejności konieczne jest wykonanie oplotu z obu stron na długości 50 mm. Dopuszczalna odchyłka liny na długości może wynosić ±2%.

Zanim zastosuje się linę, konieczne jest:

– wykonanie oględzin zewnętrznych,

– sprawdzenie średnicy i długości.

Oprócz tego ważne jest, żeby:

– obejrzeć rozkręcone druty,

– zbadać poszczególne druty na rozrywanie,

– sprawdzić przegięcia poszczególnych drutów,

– sprawdzić siłę zrywającą linę i naprężenia w linie.

Konstrukcje żelbetowe o zbrojeniu rozproszonym

W przypadku konstrukcji żelbetowych o zbrojeniu rozproszonym (siatkobeton), należy zastosować druty o maksymalnej średnicy 1 mm. Należy je rozmieścić w rozstawie poniżej 12 mm. Zbrojenie rozproszone najczęściej ma postać oddzielnych drutów bądź siatek. Można wykorzystać do tego siatki tkane, zgrzewane lub cięto-ciągnione, o oczkach kwadratowych, prostokątnych lub rombowych. Najmniejszy z boków oczka ma wymiary w granicach 6-12 mm (segregator z aktami prawnymi do egzaminu na uprawnienia budowlane).

Na skutek pewnych badań udało się ustalić pewne wymagane parametry charakteryzujące poszczególne rodzaje siatek płaskich oraz przestrzennych. Należy jednak pamiętać o tym, że nie są one aktualnie produkowane w Polsce.

Cechy zbrojenia rozproszonego

Cechy zbrojenia rozproszonego określa się w wyniku badania:

a) pojedynczych drutów lub pasm blach przed wykonaniem z nich siatek (w przypadku siatek tkanych i cięto ciągnionych),

b) pojedynczych drutów wyjętych z siatek (w przypadku siatek tkanych),

c) samych siatek płaskich lub przestrzennych.

Aby móc zastosować zbrojenie rozproszone, konieczne jest ustalenie statycznej jednorodności materiału. Należy znać wartości średniej danej cechy, którą uzyskuje się z badania kilku próbek, oraz rozrzut dyspersji, który jest miarą jednorodności materiału.

Próba statyczna

Próbę statyczną rozciągania stali przeprowadza się w temperaturze 20^oC (wybierz swój dostęp do programu uprawnienia architektoniczne). Polega ona na tym, że wyznacza się granicę:

– plastyczności,

– wytrzymałości na zerwanie,

– wydłużenia,

– przewężenia.

Próbki mogą być całkowicie lub częściowo obrobione skrawaniem. Bez obróbki próbie rozciągania można poddać próbki z prętów i drutów o małej średnicy po obcięciu do wymaganej długości. W przypadku próbek o większej średnicy, ważne jest, żeby miały one odpowiednio wyprofilowane główki do uchwytów pierścieniowych bądź do uchwytów w szczękach zrywarki. Ich końcówki mogą mieć nagwintowane główki.

Próbki mają długość pomiarową L0 proporcjonalną do średnicy próbki okrągłej lub do pierwiastka kwadratowego pola przekroju Sa dla próbki o przekroju niekołowym.