– podłożu, który wykonano z betonu bądź zaprawy cementowej.
Dachówki
Ważne jest to, żeby pokrycie mocno zamocować do podłoża. Pozwoli to uniknąć zerwaniu pokrycia przez porywy lub ssanie wiatru. Jest to możliwe z tego względu, że papa jest lekka. Idealnym rozwiązaniem jest:
– przybicie papy do deskowania specjalnymi gwoździami,
– przyklejenie papy lepikiem do podłoży innego rodzaju.
Pod pokrycie papowe wykonuje się deskowanie, które jest z desek o grubości 25 mm. Dzięki temu oraz rozstawie krokwi co ok. 1 m pozwala to na odpowiednią sztywność deskowania. Deski nie powinny być szersze niż 15-16 cm. Spowodowane to jest tym, że w momencie chodzenia po dachu z podkładem z szerokich desek może dojść do zniszczenia papy z powodu uginania się pojedynczych desek.
Z tego względu, że pokrycie papowe należy do grona szczelnych pokryć, należy zadbać o to, żeby poddasze było w odpowiedni sposób zwentylowane, żeby deski mogły schnąć.
W przypadku budynków tymczasowych papą kryje się jedynie raz (szczegółowy program egzaminu na uprawnienia budowlane). W kalenicy arkusze powinny zachodzić na siebie na szerokość min. 15 cm na obie strony. Jednak jeżeli mowa jest o budynkach stałych, to stosuje się wówczas podwójne pokrycie papą. Dwie warstwy powinno się ułożyć równolegle do okapu. Warstwę dolną mocuje się do podkładu (przybija), a górną przykleja się lepikiem do dolnej warstwy.
Kolejne warstwa układana jest w podobny sposób jak na deskowaniu. Należy ją przykleić do dolnej warstwy i jednocześnie zachować zakłady podłużne i poprzeczne, których minimalna szerokość wynosi 10 cm.
Pokrycie papowe powinno być wykonywane wyłącznie w pogodne i bezdeszczowe dni. Spowodowane to jest tym, że nagrzana cienka warstwa wody pod lepikiem może parować i wówczas powstaną pęcherze. Następnie te pęcherze pękają i odsłaniają podłoże.
Dachówki
W przypadku budynków niskich często stosuje się pokrycia dachowe w formie dachówek. Spadek dachu powinien być duży z powodu nieszczelności pokrycia. Podkład pod pokrycia z dachówek jest z drewnianych łat, które przybija się do krokwi. Istnieje kilka rodzajów dachówek (egzamin ustny uprawnienia architektoniczne – pytania). Wyróżnia się m.in. dachówkę:
a) karpiówkę:
– wykonuje się ją pojedynczo lub podwójnie,
– pokrycie podwójne stosuje się tych budynkach, które są przeznaczone na stały pobyt ludzi,
– pokrycie pojedyncze nie zapewnia całkowitej szczelności,
– podwójne pokrycie należy wykonać „w koronkę” bądź „w łuskę”,
– dachówki łączy się zaprawą wapienną,
b) esówkę:
– układa się je na łatach, które wcześniej układa się równolegle do okapu,
– krawędzie dachówek, które są prostopadłe do łat, zachodzą na siebie i tworzą zakład,
– opierają się one na łatach przy pomocy tzw. „nosków”,
– wiatr nie zrywa dachówek dzięki przywiązaniu ich do łat (identycznie jak w przypadku dachówki karpiówki),
– największą zaletą dachówek esówek jest fakt, że są one o wiele lżejsze niż dachówka karpiówka,
c) zakładkową:
– krycie taką dachówką zaczyna się w identyczny sposób jak przy innych dachówkach, czyli od okapu,
– rzędy dachówek powinny zachodzić na siebie po 8 cm przy jednoczesnym rozstawie łat co 31 cm,
– dachówki zakładkowe układa się na sucho,
– należy je uszczelnić sznurem konopnym w stykach, które są prostopadłe do łat – jest to istotne w przypadku małego nachylenia.
