Dachówki i mocowanie

Przymocowanie do podłoża

Aktualnie najbardziej popularnymi pokryciami są pokrycia papowe (informacje na temat egzamin na uprawnienia budowlane). Układa się je na:

– deskach,

– podłożu, który wykonano z betonu bądź zaprawy cementowej.

Ważne jest to, żeby pokrycie mocno zamocować do podłoża. Pozwoli to uniknąć zerwaniu pokrycia przez porywy lub ssanie wiatru. Jest to możliwe z tego względu, że papa jest lekka. Idealnym rozwiązaniem jest:

– przybicie papy do deskowania specjalnymi gwoździami,

– przyklejenie papy lepikiem do podłoży innego rodzaju.

Pod pokrycie papowe wykonuje się deskowanie, które jest z desek o grubości 25 mm. Dzięki temu oraz rozstawie krokwi co ok. 1 m pozwala to na odpowiednią sztywność deskowania. Deski nie powinny być szersze niż 15-16 cm. Spowodowane to jest tym, że w momencie chodzenia po dachu z podkładem z szerokich desek może dojść do zniszczenia papy z powodu uginania się pojedynczych desek.

Z tego względu, że pokrycie papowe należy do grona szczelnych pokryć, należy zadbać o to, żeby poddasze było w odpowiedni sposób zwentylowane, żeby deski mogły schnąć.

W przypadku budynków tymczasowych papą kryje się jedynie raz (szczegółowy program egzaminu na uprawnienia budowlane). W kalenicy arkusze powinny zachodzić na siebie na szerokość min. 15 cm na obie strony. Jednak jeżeli mowa jest o budynkach stałych, to stosuje się wówczas podwójne pokrycie papą. Dwie warstwy powinno się ułożyć równolegle do okapu. Warstwę dolną mocuje się do podkładu (przybija), a górną przykleja się lepikiem do dolnej warstwy.

Kolejne warstwa układana jest w podobny sposób jak na deskowaniu. Należy ją przykleić do dolnej warstwy i jednocześnie zachować zakłady podłużne i poprzeczne, których minimalna szerokość wynosi 10 cm.

Pokrycie papowe powinno być wykonywane wyłącznie w pogodne i bezdeszczowe dni. Spowodowane to jest tym, że nagrzana cienka warstwa wody pod lepikiem może parować i wówczas powstaną pęcherze. Następnie te pęcherze pękają i odsłaniają podłoże.

Dachówki

W przypadku budynków niskich często stosuje się pokrycia dachowe w formie dachówek. Spadek dachu powinien być duży z powodu nieszczelności pokrycia. Podkład pod pokrycia z dachówek jest z drewnianych łat, które przybija się do krokwi. Istnieje kilka rodzajów dachówek (egzamin ustny uprawnienia architektoniczne – pytania). Wyróżnia się m.in. dachówkę:

a) karpiówkę:

– wykonuje się ją pojedynczo lub podwójnie,

– pokrycie podwójne stosuje się tych budynkach, które są przeznaczone na stały pobyt ludzi,

– pokrycie pojedyncze nie zapewnia całkowitej szczelności,

– podwójne pokrycie należy wykonać „w koronkę” bądź „w łuskę”,

– dachówki łączy się zaprawą wapienną,

b) esówkę:

– układa się je na łatach, które wcześniej układa się równolegle do okapu,

– krawędzie dachówek, które są prostopadłe do łat, zachodzą na siebie i tworzą zakład,

– opierają się one na łatach przy pomocy tzw. „nosków”,

– wiatr nie zrywa dachówek dzięki przywiązaniu ich do łat (identycznie jak w przypadku dachówki karpiówki),

– największą zaletą dachówek esówek jest fakt, że są one o wiele lżejsze niż dachówka karpiówka,