Człony wysokich słupów

Łączenie członów wysokich słupów ze sobą jest wykonywane na złączu kołpakowym lub wypustkowym zwykłym i sferycznym. Kołpaki wykonywane zazwyczaj są w postaci obejm wykonanych z płaskownika lub kątownika, nakładanych na końce członów. Zamiast obejm dla niektórych przypadków mogą być stosowane blachy kryjące całe czoło elementu. Jest to jednak dość kłopotliwe, ze względu na konieczność zabezpieczenia czoła elementu gęsto rozstawionych siatkami. Elementy złącza które przenoszą siły rozciągające nie powinny być przyspawane do zbrojenia elementów. Jest to spowodowane powstawaniem momentów rozwarstwiających złącze. Elementy omawiane powinny być rozmieszczone symetrycznie po obu stronach prefabrykatu i połączone ze sobą. Takie elementy w miarę możliwości powinny mieć odpowiednią sztywność. [uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane]

Złącza wypustkowe

Złącza wypustkowe są zdecydowanie mniej pracochłonne od złącz kołpakowych. . Polegają one na odkryciu końców prętów zbrojeniowych na długości spoiny potrzebnej do przeniesienia siły przekazywanej przez zbrojenie. Gdy dochodzi do osłabienia przekroju słupa, występuje zjawisko rekompensacji za pomocą siatek rozmieszczonych na długości ho+c (c-głę.bokość ścięcia naroża słupa).[akty uprawnienia budowlane]Skrzyżowane pręty zapewniają właściwe położenie wypuszczonych końców zbrojenia.

Złącza wypustkowe sferyczne

Złącza wypustkowe sferyczne mają sferycznie wykształconą powierzchnię styku. Wyniki badań wskazują, że złącza takie można projektować tylko w przypadku zapewnienia bardzo dokładnego przylegania stykających się powierzchni, co praktycznie jest bardzo trudne do osiągnięcia.[egzamin na uprawnienia budowlane]

Badania złącza

Podczas głównych badań złącza mierzone były odkształcenia pionowe samego złącza oraz części słupa znajdującego się przy złączu. Badania wykazały, że rzeczywiste siły niszczące były na ogół mniejsze (ewentualnie równe) od obliczonej siły niszczącej słup. Drugim zaobserwowanym zjawiskiem było na ogół o wiele większe od obliczonej siły niszczącej samo połączenie. Bardzo duże różnice wykazały się zwłaszcza połączenia z małymi blachami czołowymi. Jeśli chodzi o zniszczenie następowało ono zawsze w słupie przy połączeniu. Powodem tego może być brak odpowiedniej ilości strzemion lub siatek poziomych, które mają za zadanie przejmowanie poprzecznych sił rozciągających.[segregator uprawnienia budowlane]

Wnioski z doświadczenia

Na podstawie przeprowadzonych badań wyciągnięto trzy główne wnioski, które dotyczą zmian konstrukcji połączenia. Pierwszy z nich mówi o zastąpieniu blachy czołowej przez zaprawę. Zauważono, że i tak będzie ona przenosić niewielką część siły. Drugi z wniosków wykazuje, że nie należy stosować połączeń bez nakładek. Ostatni wniosek wskazuje wzmocnienie słupa przy połączeniu przez zagęszczenie strzemion lub przez uzwojenie na długości równej 2JH-3 szerokości słupa, uważając za niecelowe wzmacnianie rdzenia za pomocą siatek poziomych, gdyż sam rdzeń przy połączeniu przenosi tylko niewielką część siły.[uprawnienia budowlane]

Doświadczenie ITB

Doświadczenie ITB zajmowało się złączami sferycznymi. Wykazały one ich małą przydatność. W porównaniu ze słupami o złączach kołpakowych odkształcenie pionowe słupa w złączach kulistych jest dwa do trzech razy większe. Okazało się też, że dokładne wykonanie tego typu złączy, konieczne dla prawidłowej ich pracy, jest bardzo uciążliwe. Z tym doświadczeniem nie zgadza się profesor Suwalski. Uważa on, że główną wadą zastosowanych przez ITB połączeń było za małe zagęszczenie strzemion przy złączu na długości równej 1,0-1,5 szerokości słupa. Dodanie odpowiedniej ilości strzemion na pewno podniosłoby wytrzymałość połączenia – nawet do wielkości siły niszczącej słup. Drugą wadą połączeń była trudność dopasowania betonowego czoła słupa do blachy czołowej. [uprawnienia budowlane testy]