Przedszkola i żłobki

Przedszkola powinny się znajdować sytuowane przy osiedlach mieszkaniowych na drodze między osiedlem a zakładem pracy (pytania na egzamin ustny do uprawnień). W normatywach architektonicznych można znaleźć dane, które dotyczą projektowania przedszkoli. Liczba miejsc w żłobku powinna wynosić ok. 20% liczby kobiet, które pracują w danym zakładzie. Żłobek powinien być zlokalizowany w okolicach miejsca zamieszkania pracownicy na drodze między osiedlem mieszkaniowym a zakładem. Jednak umieszczenie żłobka w bliskim sąsiedztwie zakładu bądź na jego terenie pozwala na to, że pracownice będą mogły karmić swoje niemowlęta podczas przerwy w pracy. Z tego też powodu przy zakładzie powinny być żłobki o takiej liczbie miejsc, które pozwolą na pomieszczenie niemowląt, które są karmione piersią matki.

Pozostałe dzieci miałyby korzystać ze żłobków, które znajdują się w dzielnicy mieszkaniowej. W sytuacji, kiedy w dzielnicy mieszkaniowej nie ma żłobka, konieczne jest zapewnienie większej ilości miejsc w żłobkach przyzakładowych. W sytuacji, kiedy zakłady mają charakter szkodliwy lub uciążliwy dla otoczenia, to żłobki powinny się znaleźć w odpowiedniej odległości od zakładu.

Punkty karmienia osesków

Punkty karmienia osesków, które są przyprowadzane z zewnątrz powstają w momencie, kiedy:

– przy zakładzie przemysłowym nie ma żłobka,

– ilość kobiet, które pracują na jednej zmianie wynosi co najmniej 100.

Miejsce to powinno znajdować się:

– przy portierni,

– w budynku, który znajduje się obok wejścia przed zakładem.

W punkcie powinny znajdować się takie pomieszczenia:

– poczekalnia,

– ustęp,

– izba karmienia z umywalką z doprowadzeniem ciepłej wody.

Przyjmuje się, że jednocześnie z takiego punktu korzystać może 2,5% ilości kobiet, które pracują na najbardziej licznej zmianie. Pomieszczenie to powinno mieć powierzchnię 1,5 m2 na jedną karmiącą matkę. Dodatkowo należy wliczyć jeszcze 0,7 m2 na osobę, która przynosi dziecko (wybierz swój dostęp do programu uprawnienia budowlane). Całkowita powierzchnia poczekalni i izby karmienia powinna wynosić co najmniej 15 m2.

Wyposażenie takiego punktu wygląda następująco:

a) poczekalnia:

– szafki na fartuchy dla matek karmiących,

– krzesła lub ławki,

b) izba karmienia:

– krzesła do karmienia osesków,

– stoliki z tacą zabiegową,

– umywalka.

Palarnia

Palarnie należy zaprojektować w pobliżu pomieszczeń produkcyjnych, w których nie można palić m.in. z powodu warunków procesu technologicznego. Odległość palarni od miejsca pracy nie powinna być większa niż 125 m. Odległość 75 m jest dopuszczalna w tych oddziałach, gdzie dłuższa nieobecność jest niedopuszczalna lub w których poruszanie się jest utrudnione. Palarnie powinny znajdować się przy ustępach.

Powierzchnia palarni zależy od ilości pracowników, którzy są zatrudnieni na najbardziej licznej zmianie. Przyjmuje się 0,02 m2 na jednego pracownika w sytuacji, kiedy w palarni nie przebywają wszyscy pracownicy w tym samym momencie. Palarnia powinna mieć minimum 8 m2 powierzchni i nie więcej niż 40 m2 (jak wygląda egzamin na uprawnienia budowlane).

Pomieszczenie do ogrzewania

Pomieszczenie dla ogrzewania pracowników powinny być w momencie, kiedy:

– praca odbywa się na otwartym powietrzu,

– praca ma miejsce w nieogrzewanych pomieszczeniach.

Przyjmuje się wewnętrzną temperaturę obliczeniową na poziomie – 20°C i mniej. To miejsce powinno powstać w sytuacji, kiedy w pobliżu miejsca pracy na ma pomieszczeń ogrzewanych. Odległość pomieszczenia od stanowiska pracy powinna wynosić do 125 m. Powierzchnia określana jest zgodnie z ilością pracowników, którzy są zatrudnieni na najbardziej licznej zmianie. Zakłada się, że na jednego pracującego potrzebne jest 0,1 m2 powierzchni. Pomieszczenie do ogrzewania powinno mieć minimum 8 m2 powierzchni i nie więcej niż 40 m2.

Charakterystyka budynków składowych

Budynki składowe to inaczej magazyny. W budynkach takich gromadzi się i okresowo przechowuje różne materiały i przedmioty. Budynki składowe mają takie cechy charakterystyczne:

– korzystny wskaźnik stosunku kubatury użytkowej do kubatury ogólnej,

– mała ilość ścian wewnętrznych, które dzielą duże pomieszczenia,

– ściany zewnętrzne o małej grubości i prostej konstrukcji (oprócz przypadków o szczególnych warunkach składowania).

Dzięki tym cechom konieczna jest typizacja obiektów, która powinna iść w dwóch kierunkach:

1) typizacja całych budynków z tendencją do ograniczenia do minimum typów o różnych programach,

2) typizacja elementów budynku, która wynika z ich normalizacji w oparciu o zasady projektowania w module przemysłowym.

Dzięki typizacji elementów budowlanych będzie możliwa masowa produkcja prefabrykatów. Jest to najlepszy sposób na obniżenie kosztów budowy składów (egzamin na uprawnienia budowlane).