Błędy produkcyjne i wykonawcze w łączeniach drewnianych konstrukcji z kolczastymi płytkami

Błędy produkcyjne i wykonawcze w łączeniach drewnianych konstrukcji z kolczastymi płytkami

Błędy w fazie produkcji mogą wynikać z wykonania nieodpowiednich docięć elementów łączonych. W takim wypadku węzły nie ulegają zejściu, i powstają w złączach szczeliny o charakterze ponadnormowym.  (uprawnienia budowlane program)  Przy ściskanych elementach, brak w nich spasowania spowoduje, że płytka z płaszczyzny zostanie wypchnięta. Należy pamiętać, że nie wolno stosować w krótkich elementach klinów oraz przekładek. W tym wypadku kolczasta płytka nie zakotwi się na odpowiedniej powierzchni w elemencie kratownicy, ponieważ wkładka nie stanowi tu nośnego elementu wiązara. (uprawnienia budowlane)

Montażowe i wykonawcze błędy

Wiązary wykonane w prefabrykacyjnym zakładzie dostarcza się na plac budowy. Wykonuje się je w większości przypadków z tarcic, o grubości wynoszącej 45 do 60 mm. Posiadają one niewielki poziom sztywności w prostopadłym do płaszczyzny wiązara kierunku. Składowanie ich na nierównym podłożu, i jednoczesne nie zastosowanie przekładek oraz nie zabezpieczenie elementów przed atmosferycznymi czynnikami sprawi, że kratownica będzie uszkadzać się jeszcze zanim zostanie zamontowana. Wiązary nieodpowiednio składowane mogą ulec deformacji, a w czasie ich kontaktu z podłożem oraz opadowymi wodami prowadzić może do wymywania się z drewna impregnatu i powstawania biologicznych korozji. Kratowe wiązary posiadają długość do 30 metrów i wysokość do 8 metrów, w związku z tym na budowę dostarcza się je w częściach. Na miejscu łączy się je kolczastymi płytkami poprzez wprasowywanie ich przenośnymi prasami bądź przy zastosowaniu gwoździowanych płytek. Połączenia te wykonuje się z należytą starannością. Należy pamiętać, że dokonując wielokrotnego wprasowywania jednej płytki można ją zdeformować bądź uszkodzić łącznik, co spowoduje osłabienie w połączeniu nośności. (uprawnienia budowlane 2022) 

Oparcie wiązarów

Bardzo groźnym błędem podczas montażu jest sytuacja, gdzie wiązary opierają się nie tylko o projektowane ściany, które stanowią podpory. Zmiany w statycznym schemacie kratownicy spowodują inne rozkłady w elementach sił. Siły działające w prętach ulegną obróceniu. Jeżeli dany pręt został zaprojektowany jako pręt rozciągany, i pojawi się tu nieplanowana wcześniej ściskająca siła, w takim wypadku może tu pojawić się tzw. wyboczenie. Warto także mieć na uwadze, że ściana, na której to oparte są wiązary w niekontrolowany sposób, projektowana jest jako ściana nośna. Dodatkowe pojawiające się obciążenia punktowe sprawią, że mogą powstać na niej zarysowania.  (uprawnienia budowlane program) 

Jednoprzęsłowe montażowe stężenia

Kolejnym z błędów jest zostawienie jednoprzęsłowych montażowych stężeń, które służą tylko do poprawnego ustawienia wiązarów, jako docelowe konstrukcyjne stężenia. Taki rodzaj stężeń zazwyczaj wykonuje się z elementów, które posiadają niewystarczający przekrój. Jest to bezklasowe drewno, nieokorowane i niecertyfikowane. Mówiąc o stężeniach kolejnym z błędów jest niepoprawne i niedostateczne wykonanie ich mocowań. Wykonując wiązary z użyciem drewna posiadającego grubość kilka centymetrów, niewielkie przesuwanie się łączników względem osi sprawi, że minimalna odległość od krawędzi danego elementu nie zostanie zachowana.  (uprawnienia budowlane kontakt)