Zagospodarowanie terenu zakładu przemysłowego jest przede wszystkim zależne od przebiegu dróg transportowych (program na uprawnienia budowlane). Zadaniem transportu zewnętrznego jest:
– zapewnienie rytmicznego zaopatrzenia zakładu w surowce i materiały,
– wywóz z zakładu odpadów i gotowych wyrobów,
– przewóz pracowników.
Drogami, które służą do transportu zewnętrznego są drogi:
– kołowe,
– kolejowe,
– wodne.
To, jaki rodzaj transportu zostanie wybrany zależy przede wszystkim od:
– wielkości zapotrzebowania na przewozy,
– rodzaju zapotrzebowania na przewozy,
– lokalizacji zakładu.
Transport na terenie zakładu przemysłowego
Transport wewnętrzny
Transport wewnętrzny dostosowuje się do obiegu:
– surowców,
– materiałów,
– gotowych wyrobów.
Z powyższych powodów należy go zaprojektować zgodnie ze schematem technologicznym produkcji. Wybór odpowiednich środków transportu zależy od:
W przypadku większości zakładów najbardziej popularnym rozwiązaniem jest transport kołowy. Wykonuje się go przy wykorzystaniu samochodów ciężarowych oraz wózków jezdnych. Jego największą zaletą jest duża elastyczność. Dzięki analizie przepływu ładunków po drogach kołowych, można ustalić:
– rodzaj i szerokość potrzebnych arterii,
– układ arterii,
– nawierzchnię,
– dopuszczalne łuki,
– wielkość placów.
W zakres układu sieci komunikacyjnej kołowej na terenie zakładu wchodzą:
1) drogi samochodowe,
2) drogi wózków jezdnych,
3) place:
– przeładunkowe,
– manewrowe,
– postojowe,
4) drogi przeznaczenia specjalnego (dla samochodów pożarniczych i ewakuacyjnych).
Drogi powinny:
– przebiegać wokół zakładu – układ obwodowy,
– występować jako drogi dojazdowe do danych obiektów.
Drogi dojazdowe
Drogi dojazdowe powinny być zakończone pętlą bądź placem do zawracania pojazdów (wydrukowane akty prawne na egzamin na uprawnienia budowlane). Dzięki wprowadzeniu transportu pojemnikowego (konteneryzacja) udało się zmniejszyć koszty transportu. Jednocześnie zaszła konieczność, żeby projektować drogi o odpowiedniej szerokości (dopasowane do gabarytów kontenerów), a także zwiększyć promienie łuków.
Drogi wewnątrzzakładowe
Wśród dróg wewnątrzzakładowych wyróżnia się drogi o przekroju ulicznym bądź drogi szlakowe. Jezdnie tych dróg zawsze mają spadki poprzeczne w celu odprowadzenia wody opadowej.
Drogą o przekroju ulicznym jest pas komunikacyjny z jezdnią. Jezdnia ta jest otoczona:
– krawężnikami, które wystają ponad nawierzchnię,
– pasami bezpieczeństwa,
– zielenią,
– chodnikami,
– oświetleniem,
– urządzeniami, które odprowadzają do kanalizacji wodę, która spływa z jezdni.
Z kolei drogi wewnątrzzakładowe, które posiadają przekrój szlakowy mają jezdnię, która otoczona jest poboczami. Odwadnia się ją za pomocą rowów bądź ścieków. Ten rodzaj dróg jest tańszy od dróg o przekroju ulicznym. Jednak można je wykorzystywać wyłącznie tam, gdzie rowy nie stanowią przeszkody w rozwiązaniu całości układu komunikacyjnego.
Ruch pieszy na terenie zakładu
Ruch pieszy na terenie zakładu przemysłowego powinien odbywać się po:
– chodnikach,
– wyznaczonych wzdłuż jezdni pasach bezpieczeństwa o szerokości 0,75 m w sytuacji, kiedy występuje niewielkie natężenie ruchu kołowego oraz pieszego.
Głównymi ciągami ruchu pieszego są te, które prowadzą od wejść na teren zakładu do budynków produkcyjnych, administracyjnych oraz socjalnych. Powinny one mieć minimum 2 pasy ruchu, a każdy z nich powinien być szeroki na 0,75 m. Z kolei ciągi drugorzędne, które charakteryzują się słabym ruchem mogą mieć chodniki o szerokości 1 m. Układ i szerokości dróg pieszych należy projektować zgodnie z analizą schematu największego nasilenia ruchu. Należy wówczas wziąć pod uwagę liczbę zatrudnionych osób w danych wydziałach (wybierz swój dostęp do programu uprawnienia budowlane).
Drogi piesze nie mogą się krzyżować z siecią kolei bądź głównymi drogami kołowymi. W sytuacji, kiedy jest to niemożliwe, konieczne jest zaprojektowanie przejścia w miejscach, które są najbardziej bezpieczne. Wówczas należy zastosować:
– sygnalizację wzbudzaną, czyli uruchamianą przez pieszych,
– zapory z automatyczną sygnalizacją świetlno-akustyczną.
Najbardziej korzystne są jednak skrzyżowania dwupoziomowe.
