– odległość, na jaką dostarczany jest beton towarowy,
– kategoria drogi, po której odbywa się transport,
– rodzaj i parametry techniczne środka transportowego.
Transport betonu
W przypadku aglomeracji miejskich ważnym czynnikiem jest przede wszystkim natężenie ruchu drogowego związanego z porą dnia (wybierz swój dostęp do programu uprawnienia architektoniczne). W niektórych porach dnia czas transportu może być na tyle długi, że przekracza wartość czasu rozpoczęcia wiązania betonu. Betonowanie staje się niemożliwe. Konieczne jest wówczas zbadanie zależności całkowitego czasu transportu betonu na budowę, który będzie zależeć od natężenia ruchu drogowego. R(t) to liczba samochodów przejeżdżająca w czasie At w badanym punkcie dróg. Wyznacza się średnie natężenie w czasie At na odcinku drogi, która łączy betonownię z odbiorcą (k) w punktach tzw. „wąskich gardeł”. Następnie za pomocą funkcji (r) określa się całkowity czas transportu mieszanki w zależności od pory dnia r.
Zgodnie z badaniami wynika, że najkorzystniejszymi porami dla transportu mieszanki są godziny wieczorne (po godz. 18:00). Istnieją budowy, które prowadzono w godzinach 20-24, czyli w takiej porze, kiedy był niewielki ruch pojazdów. Jednak w dzielnicach mieszalnych prace były prowadzone do 22:00 ze względu na hałas, który się pojawiał podczas procesu betonowania.
Podczas załadunku, transportu oraz rozładunku (również podczas transportu wewnętrznego) należy zminimalizować niepożądane zmiany takie jak:
W specyfikacji można przywołać normę, która określa odpowiednie wymagania, którą należy przekazać producentowi, który jest odpowiedzialny za ich spełnienie.
Transport zewnętrzny mieszanki betonowej – historia
Transport zewnętrzny mieszanki betonowej dotyczy przewozu betonu towarowego z betonowni na plac budowy. Powszechną formą zaopatrywania budowy w mieszankę betonową jest jej produkcja poza budową i dostarczanie jej na plac budowy.
O tym, że istnieje potrzeba, żeby dostarczać gotowy do wykorzystania na budowie beton i zaprawę, pisał brytyjski inżynier Deacons w 1872 r. Pomysł wdrożono najpierw w Niemczech. W 1875 roku wilgotny piasek oraz wapno gaszone było transportowane wozami konnymi na berlińskie place budowy. Jednak transport mieszanki betonowej w ten sposób był trudniejszy niż w przypadku dostawy zaprawy. Spowodowane to było tym, że mieszanka szybko potrafiła zmienić swoje właściwości.
Przyjmuje się, że beton towarowy powstał 10 stycznia 1903 roku (egzamin na uprawnienia architektoniczne). Wówczas architekt z Hamburga – Jürgen H. Magens otrzymał patent na „beton schładzany”. Zgodnie ze swoją wiedzą i doświadczeniem ustalił, że beton nie twardnieje w temperaturze poniżej zera. W 1907 r. odkrył, że czas, który jest niezbędny, żeby przetransportować beton, można wydłużyć poprzez chłodzenie świeżego betonu oraz poprzez poddawanie go wibracjom w trakcie transportu.
Pierwsze wytwórnie betonu towarowego powstały przed I wojną światową. Wybudowano je w Niemczech i Stanach Zjednoczonych. Pomiędzy wojnami kolejne wytwórnie zaczęły powstawać w Danii oraz Wielkiej Brytanii. Z kolei pierwsza betoniarka transportowa powstała w Stanach Zjednoczonych. Miało to miejsce w 1926 r. Jednak chwilę później kolejna powstała w Wielkiej Brytanii. Było to na początku lat trzydziestych XX wieku. Taki rodzaj transportu stał się szybko bardzo popularny, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych. Jako przykład można podać dane firmy Warner Company z Filadelfii. W sierpniu 1930 r. przetransportowała ona 46000 m mieszanki betonowej przy wykorzystaniu do tego celu 80 mieszarek samochodowych, których pojemność wynosiła 3 nP (nauka do uprawnień architektonicznych).
